مریم کاشانی
به دنبال ملاقات اعضای خانواده عمادالدین باقی، رییس دربند انجمن دفاع از حقوق زندانیان، وی ممنوع‌الملاقات شدو مامورین امنیتی از فرزندان وی شکایت کردند.باقی در دیدار قبلی خود به خانواده اش گفته بود در صورت ادامه این وضعیت دست به اعتصاب غذا می زند و فرزندانش نیز به برخورد مامورین زندان اعتراض کرده بودند.
خانم “فاطمه کمالی احمد سرایی” همسر باقی، که دیروز در زندان اوین از ممنوع الملاقات بودن همسرش مطلع شد، در همین ارتباط به “نوروز” گفت: “بعد از ملاقات نامناسب قبلی که داشتیم و به خاطر نگرانی بیش از اندازه خانواده درباره سلامت باقی، علی‌رغم اینکه به هیچ‌وجه نه تمایلی به ملاقات کابینی و نه توان جسمی لازم برای این کار را داشتم، عزم جزم این دیدار کردم. به همراه فرزند ارشدم و مادر و خواهر باقی به ملاقات رفتیم. اسامی ما نوشته شد و بعد از طی قریب به 50 پله به طبقه ملاقات کابینی رسیدیم. این در صورتی بود که قبلا بیماری زانوی خود را به وسیله وکیل مان به شعبه یکم دادگاه امنیت گزارش و حتی گواهی پزشک متخصص را برای ارائه به دادگاه آماده کرده بودم”.
اما در سالن ملاقات کابینی، آن طور که همسر باقی نقل می کند “جز رنجی که از مسائل و مشکلات ملاقات‌کنندگان” شنیدند و دیدند چیزی نصیب آنان نشد: “سه بار هر بار 20 دقیقه پرده‌ها بالا و پایین رفت و باقی را نیاوردند وبعد از سؤال کردن از اینکه «چرا ما را معطل گذاشته‌اید؟»، گفتند: «به پایین بروید، باقی ممنوع‌الملاقات است». وقتی از مسئول مربوطه در سالن پایین سؤال کردیم: «چرا باقی ممنوع الملاقات است؟»، گفت: «به خاطر مساله‌ای که در ملاقات قبلی پیش آمد، با مسئول شعبه یکم امنیت تلفنی صحبت کردیم و ایشان گفتند که ملاقات ندهید و بگویید به شعبه مراجعه کنند» و وقتی پرسیدیم: «چرا؟» گفتند: «از اینجا به دادگاه شکایت برده‌اند و امضا کرده‌اند و در نتیجه ملاقات شما را قطع نموده‌اند». شگفت‌زده شده بودیم. در برخورد نامناسبی که در جلسه ملاقات قبلی با ما شده بود یکی از آن ماموران امنیتی مدام به خواهر باقی می‌گفت: «از ما شکایت نکنید. ببینید! ما شما را تا اینجا همراهی کرده‌ایم [منظور مکان ترک سالن ملاقات] و از اینجا به بعد با ماموران زندان است و آنها اینگونه رفتار می‌کنند». ما هم شکایت نکردیم، چون مرجعی برای رسیدگی عادلانه نمی‌شناختیم اما زودتر از ما، همان کسانی که ما را تشویق به شکایت نکردن از خود می‌کردند، علیه ما شکایت بردند. وااسفا!از این همه مظلومیت و از آن همه بیداد. ما انتظار دلجویی از آنها را نداشتیم، اما شکایت و پرونده‌سازی علیه دختران باقی، دیگر آن روی سکه است”.
خانم باقی در ادامه این گفت و گو با طرح این سئوال که “لطفا کسی به ما بگوید باید به چه کسی شکایت کنیم و از طرف چه کسی برای رسیدگی مدد بخواهیم؟”می گوید: “مایلم بدانم جرم همسر من چیست که اکنون به خاطر یک ملاقات فرزندان با پدرشان برای آنها نیز جک ساخته می‌شود؟ آیا اینکه دختری نگذاشت او را به شکل فجیعی بگردند و اعتراض خود را با صدای بلند برای مظلومیت بلند کرد، جرم است؟”
وی همچنین با ابراز نگرانی شدید در مورد وضعیت سلامتی عماد الدین باقی وبا اشاره به اعمال “شکنجه سفید” در مورد وی، می افزاید: “ما قطع ملاقات را هیچ چیزی جز جلوگیری از اطلاع‌رسانی به وسیله خانواده نمی‌دانیم”.
خانم کمالی در ادامه این گفت و گو با تاکید بر اینکه اگر “در وضعیت بی‌‌خبری ما هر اتفاقی برای او بیفتد، از نظر ما همه مسئولان متهمند” از پاسخ ندادن مسئولین به نامه های عماد الدین باقی خبر می دهد و می افزاید: ”ما همیشه به خدا پناه برده‌ایم و این شایسته‌ترین کار است اما این شایسته کشوری اسلامی نیست که از دست نهادهای حکومتی آن مدام به خدا پناه ببرند”.
خانواده باقی در شرایطی که وی “هنوز در سلول بسته وتحت بازجویی به سر می‌برد” پیش از این با آیت الله منتظری و آیت الله صانعی دیدار کرده و آنان را در جریان وضعیت وی گذاشته بودند. آیت الله منتظری در این دیدار با اشاره به حوادث اخیر و “بخصوص برخوردهایی که با افرادی مانند عمادالدین باقی یا هادی قابل می شود” اظهار داشت: “دراسلام و نظام اسلامی باید وضع زندانها انسانی تر از وضع موجود باشد، بلکه اصولا در اسلام به این معنا نداریم چه رسد به اینکه افراد برای اتهامات اثبات نشده یا فاقد ادله مدتها در زندان انفرادی بمانند.“
ایت الله صانعی نیز در دیدار با اعضای خانواده باقی با اشاره به اینکه “هنر نظام، حفظ دوستان است” تاکید کرد: “در شرایط حساس کشور، نظام به دوستان بیش از مخالفان نیاز دارد و نباید از دوست، مخالف ساخت.“
وی همچنین با اشاره به “اهمیت مباحث حقوق بشر و حقوق زنان در جهان امروز” و “با ابراز نگرانی از کج سلیقگی هایی که درباره افرادی مانند عمادالدین باقی می شود” ابراز امیدواری کرد که هر چه زودتر زمینه بازگشت وی فراهم شود.