خدایا، چه وقایعی در ایران بر روی اینترنت می گذرد! ویدئویی توسط چند دوست براساس ترانه “هپی” فارل ویلیامز در کوچه ها و بام های تهران ساخته شد که دختران در آن بدون روسری ظاهر شده بودند و لبخند بر لبان همه شان نقش بسته بود. این گروه کوچک دستگیر، بازداشت و سپس قبل از آزادی مجبور شدند در تلویزیون از عمل خود عذرخواهی کنند. پس از آن، چندین ویدئوی دیگر نیز برای حمایت از این چند ایرانی خوشحال بر روی اینترنت گذاشته شد.
صفحه ای نیز تحت عنوان “آزادی های یواشکی” در فیس بوک ساخته شده که در آن زنان تصاویر خود را بدون روسری در خیابان ها، مغازه ها، یا در نقش رستم منتشر می کنند. پس از آن نوبت به چندین تن از کاربران فیس بوک رسید که به دلیل توهین به حکومت و مقامات محاکمه و برخی از آنان به ۲۰ سال زندان محکوم شدند. این شایعه نیز مطرح گردید که شخص مارک زاکربرگ به دلیل نقض زندگی خصوصی مردم در دادگاهی در جنوب ایران حضور یافته که درنهایت مقامات جمهوری اسلامی مجبور شدند این خبر را تکذیب کنند.
در ایران، استفاده از شبکه های اجتماعی به لحاظ تئوریکی ممنوع است و این درحالی است که رییس جمهور روحانی و رسانه های رسمی حکومت خود عضو فیس بوک و توئیترند. اینترنت، محیط آزاد، سرکشی به زندگی شخصی؟ درحقیقت، اینترنت آینه تمام عیاری است که تناقض های موجود در جامعه ایران و مشکلات حکومت در حفظ کنترل بر آن را منعکس می کند. زیرا زندگی واقعی جوانان ایرانی درحقیقت بر روی اینترنت جریان دارد و در آنجاست که آنها با جنس مخالف آشنا می شوند، بقیه جهان را می شناسند، و آزادی و زندگی را لمس می کنند. زندگی واقعی در ایران بر روی اینترنت در جریان است. روان گسیختگی موجود میان دنیای خانواده، خانه، فضای خصوصی و جهان خارج، جامعه، حکومت، با وجود امکانات بی شمار بر روی صفحات نمایش کامپیوترها تشدید شده است. و بدین ترتیب شاهد تصویر تاریک تری هستیم.
من به تازگی از ایران بازگشته ام و با والدینی صحبت کرده ام که به شدت هراسان فرزندان خود در فضای سایبری اند. آنها از فن آوری های جدید سر در نمی آورند و نگران فرزندان شان هستند. ولی به واقع این طور نیست که آنها خود را در معرض خطر قرار می دهند و محتاطانه عمل نمی کنند. ایرانیان به خوبی حدود خود را می شناسند و اگر خود را به خطر می اندازند، مطمئناً به پیامدهای آن واقف اند. آنچه که والدین چهل و پنجاه ساله بیش از هر چیز دیگری نگرانش هستند فاصله زیاد میان دنیای واقعی و دنیای مجازی است که کفه ترازو را به سمت دنیای مجازی سنگین می کند، چرا که رضایت در آن فوری به دست می آید و ماهیت آن پرتنوع و بسیار خصوصی است.
بدین ترتیب می توان اذعان داشت که امروز اینترنت روابط عاشقانه را به شدت متحول کرده. انتظارات زنان جوان باورنکردنی است: سخت گیری های آنها برای ازدواج روز به روز افزایش می یابد، ازدواج ها دیر انجام می شود و با اولین مشکل به فکر طلاق می افتند. مردان جوان که محکوم به انتظار برای یافتن شغل هستند به اینترنت پناه می برند و در آنجا تصاویر پورنوگرافیک و تحریک کننده منتشر شده در یوتیوب یا اینستاگرام را جایگزینی بر واقعیت روابط مرد و زن می بینند. نماد زن در نظر آنها انحراف یافته و رو به انحطاط می رود و روابط میان دو جنس مستقیم تر و خشن تر به نظر می رسد و دیگر اثری از جهان اشعار و غزلیات حافظ دیده نمی شود. سن اولین روابط جنسی پایین آمده؛ که البته آن نیز قابل بررسی و کنترل نیست. این درحالی است که تجاوز نیز بسیار رواج پیدا کرده.
این حقایق لرزه بر تن من انداخت و باید موجبات وحشت سران ایرانی را نیز فراهم کرده باشد که در نظرشان با یک هیولا روبرو هستند که درواقع فرزند همان پروژه ای است که آنها برای اسلامی سازی جامعه آغاز کرده بودند. اینترنت به خودی خود بیماری نیست، بلکه می تواند نشانه ای از بیماری باشد.
منبع: لوتان، ۵ ژوئن
