جایزه 2007 رسانه های لایپزیگ (آلمان) در روز دوشنبه 8 اکتبر به اکبر گنجی، واسیل ایوانف و وولفرم ویمر اهدا می شود. جایزه “آزادی و آینده رسانه ها” وابسته به بنیاد اسپارکاس لایپزیک در سال 2007 به طور مشترک به اکبر گنجی روزنامه نگار ایرانی، واسیل ایوانف خبرنگار تلویزیون بلغارستان و دکتر وولفرم ویمر سردبیر مجله آلمانی “سیسرو” اهدا می گردد.
این جایزه در تاریخ 8 اکتبر یعنی در آستانه سالگرد تظاهرات 9 اکتبر 1989 در لایپزیک که از اهمیتی سرنوشت ساز برای انقلاب مسالمت آمیزدر جمهوری دموکراتیک آلمان سابق برخوردار بود، اعطا خواهد شد. پیتر کراکو عضو بنیاد اسپارکاس لایپزیک می گوید: “این تاریخ جدید که توسط شورای بنیاد تأیید شده بر این واقعیت تأکید می کند که جایزه رسانه ها به سبک و سیاق انقلاب مسالمت آمیزو با یکی از اهداف اصلی اش در خصوص کسب آزادی عقیده و آزادی مطبوعات اهدا می گردد.”
جایزه رسانه های لایپزیک تاکنون شش بار اهدا شده که هر بار با حواشی سه مه یعنی “روز بین المللی آزادی مطبوعات” در یونسکو مصادف بوده است. این تاریخ همواره برای بنیاد اسپارکاس لایپزیک و جایزه آن حائز اهمیت خواهد بود. از هم اکنون به بعد اسامی برندگان این جایزه در تاریخ 2 مه اعلام خواهد شد. ستونی که در صحن کلیسای سنت نیکولای لایپزیک قرار دارد، سمبل تحولات سیاسی 1989 است. به هر یک از برندگان این جایزه یک مجسمه برنزی کوچک از این ستون داده خواهد شد. در کلیسای سنت نیکولای بود که جرقه انقلاب آرام 1989 زده شد.
“جایزه آزادی و آینده رسانه ها” به روزنامه نگاران، ناشران و موسسات رسانه ای داده می شود که به واسطه تعهدات شخصی، پایداری و استقامت و حتی گرایش به خطرات از آزادی سخن و آزادی مطبوعات حمایت می کنند و آن را پرورش می دهند.
بیانیه بنیاد اسپارکاس لایپزیک، معرفی برندگان “آزادی و آینده رسانه ها” را با معرفی اکبر گنجی شروع کرده و آورده است: «امسال جایزه اکبر گنجی تعهد و شجاعت خود را در سال های بسیار به اثبات رسانده و متحمل زجرهای فراوانی شده است. وی پس از شرکت در کنفرانس ایران که توسط بنیاد هینریش بول در آوریل 2000 در برلین برگزار شد، در تهران دستگیر و به اتهام “تبلیغ بر علیه حکومت دینی، تهدید امنیت کشور و اهانت به رهبری” به ده سال حبس و پنج سال تبعید محکوم شد. وی در مقالات متعددی رژیم ایران را به خاطر ترور مخالفان سیاسی و مخالفان روشنفکر محکوم کرده بود. محکومیت وی سپس به شش سال حبس کاهش یافت، اما او سکوت اختیار نکرد. گنجی در نوشته هایش که در زندان به رشته تحریر درآورد و بسیار مورد توجه قرار گرفت، ساختارهای حکومت اسلامی و نقض حقوق بشر را محکوم کرد. در نتیجه شرایطش در زندان بدتر شد. او چندین بار مورد شکنجه قرار گرفت و به نشانه اعتراض دست به اعتصاب غذا زد. او از اعلام وفاداری به رهبر و تبعیت از وی سر باز زد و سرانجام در تاریخ 18 مارس 2006 از زندان آزاد شد.»
در ادامه بیانیه آمده است: «واسیل ایوانف که آپارتمانش در صوفیه پایتخت بلغارستان در آوریل 2006 با بمب ویران شد، یکی از معدود روزنامه نگاران محقق در بلغارستان است. او با شبکه خصوصی تلویزیونی “نووا” همکاری دارد. وی در طول دو سال گذشته اقداماتی چند از فساد موجود میان طبقه حاکم بر بلغارستان را آشکار ساخته و واقعیات مربوط به آن را برای شبکه تلویزیونی خود گردآوری کرده است. او نام یک محضردار را که برای اتومبیل های سرقتی در اروپای غربی گواهی صادر می کرد و همچنین اسامی پزشکان فاسد بیمارستان های عمومی و مأموران پلیس را که با افراد فاسد همکاری داشتند، فاش کرد. ایوانف با دوربین مخفی از کمبودهای جدی زندانیان و بدرفتاری با آنها توسط مسئولان زندان صوفیه که “درگیری های گلادیوتوری” به راه می انداختند، عکس گرفت. در حمله بمب گذاری شده، آپارتمان وی به شدت ویران و مادربزرگ او نیز زخمی شد. مجمع ملی بلغارستان این حمله را محکوم کرد و از آن پس این روزنامه نگار تحت حفاظت شخصی قرار گرفت. ایوانف که مدعی است می داند تروریست ها چه کسانی هستند، به رغم تهدیدهای متعدد همچنان به تحقیقات خود ادامه می دهد.»
بیانیه بنیاد اسپارکاس لایپزیک می افزاید: «وولفرم ویمر، سردبیر مجله خبری “سیسرو”، در دادگاه قانون اساسی فدرال در خصوص تضعیف آزادی مطبوعات بواسطه انحرافات قضایی اقامه دعوی کرد. در یکی از گزارش های مجله سیسرو به نقل از یک روزنامه داخلی وابسته به دفتر پلیس جنایی فدرال که در آن مطالبی در مورد یک تروریست درج شده بود، آمده است، در سال 2005 مقامات دادستانی اتاق های مجله و همچنین آپارتمان یکی از کارمندان مجله را زیر و رو کردند. توجیه آنها از این تفتیش و جستجو که توسط اوتو شیلی وزیر وقت کشور نیز حمایت شد، ممانعت از درز اطلاعات محرمانه بود. دادخواست ویمر بر علیه این تفتیش توسط دو تن از مقامات قضایی رد شد و دادگاه قانون اساسی فدرال بود که در فوریه سال جاری حقانیت سخنان ویمر را به اثبات رساند. قضات به این تصمیم گیری رسیدند که صرفا ً انتشار یک موضوع محرمانه رسمی در مطبوعات، تفتیش و بازرسی دفتر نشریه را توجیه نمی کند. تفتیش فقط در صورتی مجاز است که سرنخ های واقعی وجود داشته باشند در مورد اینکه یک خبرنگار به درز اطلاعات محرمانه کمک می کند و یا اینکه شخصی که در برابر این اطلاعات متعهد و مسئول است، عامل انتشار آنها باشد. به موجب قانون اساسی در اقدامات اولیه علیه اعضای مطبوعات، در صورتی که هدف از تفتیش و ضبط صرفاً و عمدتاً افشای منبع خبر باشد، تفتیش و ضبط غیرقانونی خواهد بود.»
استیفن سیگر مدیر عامل بنیاد اسپارکاس لایپزیک می گوید: “این تصمیم گیری به معنای امنیت بیشتر حقوقی برای خبرنگاران محقق است و در عین حال آزادی مطبوعات را در برحه ای که به خاطر نگرانی های احتمالی و واقعی امنیتی محدود و محدودتر شده است، تقویت می کند.”
هارتویگ هوچ اشتاین عضو هیئت بنیاد اسپارکاس و سردبیر سابق روزنامه لایپزیک خاطر نشان می کند: “برندگان جایزه 2007 نمونه هایی از طیف کلی تهدیدها و موانع بر علیه روزنامه نگاران محقق و آزادی مطبوعات هستند. این تهدیدها از حکومت استبدادی و انتقام های جنایتکارانه گرفته تا انحرافات قضایی را شامل می شوند. برندگان جایزه توسط شورای بنیاد متشکل از سردبیران، خبرنگاران تلویزیون و نویسندگان انتخاب شدند. پیشنهادات در خصوص انتخاب برندگان توسط کارشناسان ملی و بین المللی ارائه شدند. دانشجویان رشته روزنامه نگاری دانشگاه لایپزیک با مدیریت پروفسور مایکل هالر تحقیقاتی را در خصوص صلاحیت کاندیداهای پیشنهادی انجام دادند.”