بهمن ماه امسال عدنان حسن‌پور، روزنامه نگار زندانی هفتمین سال از دوران حبس خود را در حالی در زندان سنندج سپری کرد که با وجود گذشت بیش از یک سوم دوران حبس و شمولیت قانونی، هنوز از حق قانونی مرخصی برخوردار نبوده است. اما آنطور که خواهر او، لیلی حسن‌پور به روز می‌گوید وضعیت اش به لحاظ روحی “خوب است و مثل سابق از روحیه بالایی برخوردار است… البته از نظر جسمی ضعیف شده که علت آن هم اعتصابهایی است که در دوران حبس تجربه کرده است”.
عدنان حسن‌پور در تابستان سال ۸۶ به اتهام محاربه، به اعدام محکوم شد و این حکم به تائید دادگاه تجدیدنظر استان کردستان نیز رسید.اما پس از دو سال کشمکش قضایی سرانجام با درخواست وکیل وی صالح نیکبخت پرونده اش مورد بررسی مجدد در دیوان عالی کشور قرار گرفت و متعاقبا حکم اعدام او به ۳۱ و سپس ۱۵ سال حبس تبدیل شد.
حسن‌پور عضو تحریریه “هفته نامه ئاسو” بود که به دو زبان کردی و فارسی منتشر می‌شد. این هفته نامه در سال ۱۳۸۴ به اتهام اقدام علیه امنیت ملی و تشویش اذهان عمومی توقیف شد. او همچنین از سال ۲۰۰۱ به مدت دوسال مسئول انجمن ادبی وابسته اداره کل فرهنگ و ارشاد مریوان و سردبیر مجله “روت” ارگان این انجمن ادبی بوده است.
این روزنامه نگار در همین حال مسئولیت انتشار فصلنامه دانشجویی “راوه” را به عهده داشت که به زبان فارسی و در مورد کردستان در دانشگاه‌های ایران منتشر می‌شد. این فصلنامه هم بعد از سه سال فعالیت متوقف شد.
عدنان حسن‌پور پس از دستگیری جایزه آزادی مطبوعات سال ۲۰۰۷ را از سوی شعبه سوئد سازمان جهانی گزارشگران بدون مرز به خاطر فعالیت در کشوری که در آن “مطبوعات تحت فشار همه جانبه قرار دارد” دریافت کرد. وی در همان سال جایزه آزادی مطبوعات ایتالیا را دریافت کرد.
اینک خواهر او، لیلی حسن‌پور به روز می‌گوید وضعیت عدنان در هفتمین سال از دوران حبس به لحاظ روحی “خوب است و مثل سابق از روحیه بالایی برخوردار است” اما از نظر جسمی ضعیف شده که علت آن هم “اعتصابهایی است که در دوران حبس تجربه کرده است”.
پرونده عدنان حسن‌پور به لحاظ حقوقی از ابتدا تا کنون در اختیار صالح نیکبخت، وکیل مدافع دادگستری بوده اما از دو سال گذشته سیروان هوشمندی، دیگر وکیل دادگستری هم مسئولیت تعقیب و دفاع از پرونده را به عهده گرفته است.
عدنان حسن‌پور با وجود گذشت هفت سال از دوران حبس تا کنون نتوانسته است از حق مرخصی استفاده کند.
بر اساس اصلاحیه آئین نامه سازمان زندان‌ها که در سال ۸۹ به تایید رئیس قوه قضائیه نیز رسیده است محکومین به حبس تا ۱۵ سال برای استفاده از حق مرخصی باید حداقل یک ششم از مدت حبس و محکومین بیش از ۱۵ سال و حبس ابد حداقل سه سال از مدت محکومیت خود را سپری کرده باشند؛ قانونی که شامل حال بسیاری از زندانیان می‌شودولی اجرایی نشده است.
به گفته لیلی حسن‌پور، آقای نیکبخت چند ماه پیش برای عدنان تقاضای مرخصی کرده بود که با موافقت شورای زندان هم روبرو شد اما در مراحل آخربه دلایل نا‌معلوم مانع مرخصی او شدند.
خانم حسن‌پور می افزاید: “در خور وضعیت عدنان نیست که بعد از هفت سال از حق ابتدایی و قانونی مرخصی محروم شود. امیدوارم امسال بتواند بعد از این همه سال به دیدار خانواده‌اش بیاید.”
به گفته او عدنان در سالهای گذشته توانسته است با خانواده از طریق تلفن و به صورت حضوری ملاقات کند و در حال حاضر “خانواده هر چند ماه یک بار، البته با نامه دادگاه می‌توانند عدنان را ملاقات کنند.”
بسیاری از خانواده‌های زندانیان سیاسی و شماری از نهاد‌ها و سازمان‌های مدافع حقوق بشر در سالهای گذشته جمهوری اسلامی را متهم به عدم رعایت حقوق زندانیان و بی‌توجهی به زندان‌ها و وضعیت زندانیان کرده‌اند.
سازمان‌های مدافع حقوق بشر با احتساب موج جدید بازداشت روزنامه نگاران می‌گویند در ایران بیش از ۵۰ روزنامه نگار در زندان هستند.
عدنان حسن‌پور با تحمل بیش از هفت سال زندان قدیمی‌ترین فرد بین روزنامه نگاران زندانی است.
بر اساس آخرین جدول رده بندی آزادی بیان که دیروز چهارشنبه، ۱۱ بهمن ماه از سوی سازمان گزارشگران بدون مرز منتشر شد، ایران از نظر آزادی مطبوعات در رتبه ۱۷۴ در میان ۱۷۹ کشور قرار دارد.
