استیو فیربنکس از گرگین می گوید:
آن صدای مخملین….
بسیاری از ایرانیان نسل جوان نام ایرج گرگین را با آغاز برنامه‌های رادیو آزادی برای اولین بار شنیدند. حذف آنچه قبل از انقلاب اتفاق افتاده بود، به ویژه آنچه می‌شد از آن به نیکی یاد کرد، این امکان را از دونسل از ایرانی‌ها گرفت که با شخصیت‌های بارزی چون ایرج گرگین آشنا شوند. استیو فیربنکس، ایران‌شناسی که فارسی را با ته لهجه شیرین شیرازی صحبت می‌کند، در سال ۱۹۸۸ میلادی مامور شد رادیو فارسی زبان دیگری را با بودجه کنگره آمریکا راه‌اندازی کند.
اگر گرگین به پراگ رفت به دعوت استیو فیربنکس بود که با اصرار «صدای مخملین» رادیو و تلویزیون قبل از انقلاب را راضی کرد دل از لس‌آنجلس بکند و در پایتخت جمهوری چک مستقر شود.
استیو فیربنکس معتقد است «بدون ایرج گرگین به عنوان سردبیر، رادیو آزادی و رادیو فردای امروز، هرگز نمی‌توانست به موفقیتی که امروز دارد برسد.»
این ایران‌شناس و ایران‌دوست «استخدام ایرج گرگین و جلب موافقت او برای استقرار در پراگ» را مهم‌ترین دست‌آورد خود در راه‌اندازی این شبکه رادیوئی می‌داند.
بنیانگذار رادیو آزادی می‌افزاید: «گرگین نامی آشنا برای همه ایرانیان بود و ضمانتی برای آنکه آنها همکاری با رادیو آزادی و شرکت در برنامه‌های این شبکه را بپذیرند.»
از دیگر خصوصیات ایرج گرگین، که مدیر سابق رادیو آزادی بر آن تکیه دارد «توجه به جزئیات و وسواس او در ارایه بهترین برنامه‌ها به شنوندگان بود، زیرا گرگین اعتقاد داشت احترام به عقلانیت شنوده برای یک رسانه باید از الویت برخوردار باشد.»
«گرگین، به گفته فیربنکس، بهترین نمونه یک ایرانی بود، زیرا نه تنها با فرهنگ، شعر و ادبیات کشورش آشنا بود، بلکه فرهنگ و ادبیات غرب را نیز به خوبی می‌شناخت. آشنائی عمیق گرگین با فرهنگ غیرایرانی واقعا شگفت انگیز بود.»