مطالبه حق، تجزیه طلبی نیست

نویسنده

samanrasoulpour.jpg

‏ سامان رسول پور

s. com

فرشاد دوستی پور، دانشجوی کرد دانشگاه بو علی سینای همدان و یکی از سخنرانان تریبون آزاد روز دانشجو در ‏دانشگاه تهران، که در 18 تیر امسال بازداشت شده بود، اخیرا پس از 55 روز بازداشت با وثیقه ی 50 میلیونی از ‏زندان آزاد شد. وی پس از آزادی در گفتگو با روز پیرامون بازداشت خود و نیز مطالبات جریان دانشجویی کرد سخن ‏گفته است. ‏

dostipour.jpg

در آغاز فرشاد دوستی پور جریان بازداشت خود را چنین تعریف می کند: “روز 18 آذر، پس از پایان تریبون آزاد ‏دانشگاه تهران، من به اتفاق چند دوست دیگرم در بلوار کشاورز و در ساعت 3 بعد از ظهر بازداشت شدیم. بعد از 24 ‏ساعت ما را به بند 209 زندان اوین منتقل کردند. در طول مدت بازداشت نه حق انتخاب وکیل داشتیم و نه ملاقات با ‏خانواده. در مجموع 55 روز در بازداشتگاه بودم و سپس من با وثیقه ی 50 میلیونی آزاد شدم”. ‏

وی می گوید قبل از بازداشت احتمال برخورد نیروهای امنیتی را می داده اند: “ما احساس می کردیم با ما برخورد ‏صورت می گیرد چرا که چند روز قبل از برگزاری تریبون آزاد، بچه های تحکیم وحدت تهدید شده بودند که نباید با ‏دانشجویان کرد همکاری داشته باشند و مشترکا مراسم روز دانشجو را برگزار کنند؛ در نهایت برخورد هم کردند و چند ‏دانشجوی کرد در جریان این تجمع بازداشت شدند”. ‏

فرشاد دوستی پور در ادامه ضمن رد اتهام تجزیه طلبی می گوید که فعالان دانشجویی کرد، خواهان ایرانی برای همه ی ‏ایرانیان هستند؛ایرانی که به گفته وی باید حقوق انسانی کردها در آن به رسمیت شناخته شود: “ما به دنبال حقوق ابتدایی ‏و انسانی خود بر طبق اعلامیه جهانی حقوق بشر هستیم. ما جریانی تجزیه طلب نیستیم، جریان دانشجویی کردی به ‏دنبال تجزیه طلبی نیست؛سخن ما این است که هویت ایرانی باید هویتی مدرن باشد که برآیند اراده ی همه ی اقلیتهای ‏ایران باشد و نه اینکه مترادف ناسیونالیسمی از نوع مثلا رضاخانی اش. هویت ایرانی باید مدرن و مدنی باشد. ما هم ‏شعارمان ایران برای همه ی ایرانیان است، اما این نباید تنها شعار باشد بلکه باید مردم ما تحقق آن را در عمل ببینند. ‏آقای خاتمی و جبهه ی مشارکت این ایده را در قالب شعار دنبال کردند اما عملا اینطور بود؟ آیا من کرد توانستم به زبان ‏مادری خودم که ابتدایی ترین حق هر انسانی است آموزش ببینم؟ یقینا ما از ایران برای همه ی ایرانیانی حمایت می کنیم ‏که حقوق قومیتهای ایران صراحتا در آن حمایت شود”. ‏

برخی نشریات وابسته به نهادهای امنیتی یا نظامی، دانشجویان کرد بازداشتی را متهم کردند که از آن سوی مرزها خط ‏می گیرند. فرشاد دوستی پور درباره ی این ادعاها می گوید: “پس از بازداشت ما برخی نشریات افراطی بلافاصله ‏هزار و یک برچسب به ما زدند. به ما گفتند تجزیه طلب؛حتی گفتند که از آنسوی مرزها خط می گیرند، انگیزه ی آنان ‏این بود که ما را به خارج وصل کنند و به این ترتیب اذهان مردم ایران را منحرف سازند و البته هزینه را برای ما که ‏چیزی غیر از حقوق انسانی مان نمی خواهیم، افزایش دهند. من در اینجا دوباره تکرار می کنم جریان دانشجویی کردی ‏کاملا مستقل است و هدفش هم پی گیری و مطالبه ی حقوق کردها بر طبق اعلامیه جهانی حقوق بشر است و نه چیز ‏دیگری. آیا این به معنای تجزیه طلبی است؟”‏

او معتقد است که برخی جریانات داخلی همواره در تلاشند تا مردم ایران را ازکردها بترسانند؛ترسی که به گفته ی این ‏دانشجوی کرد تنها به منظور منحرف ساختن افکار عمومی از خواسته های مدنی و انسانی شهروندان کرد صورت می ‏گیرد: “برخی نیروهای داخل حکومت می خواهند همه ی مردم ایران را از کردها بترسانند. خودشان هم می ترسند. این ‏ترس صرفا امنیتی نیست. می ترسند گفتمان حق خواهی کردها در مرکز شکل بگیرد. آنها همیشه تلاش کرده اند گفتمان ‏کردی را خشونت طلب نشان دهند و در اصل برای همین بود که آنها مایل نبودند ما در دانشگاه تهران از حقوق خودمان ‏صحبت کنیم. سعی این نیروها انحراف افکار و اذهان مردم ایران نسبت به خواست های انسانی و مدنی کردها در داخل ‏ایران است”. ‏

فرشاد دوستی پور در پایان درباره ی دوران بازداشت ونیز چگونگی آزادی اش می گوید: “در طول مدت بازداشت ‏اجازه ی ملاقات با خانواده را به من ندادند اما 21 روز که گذشت، اجازه دادند با خانواده ام تماس تلفنی برقرار کنم. ‏همچنین من در زندان در اثر فشارهای روحی بیمار شدم، در نهایت 55 روز در بازداشتگاه بسر بردم و بعد هم با وثیقه ‏ی 50 میلیونی از زندان آزاد شدم”. ‏