سامان رسول پور
s. com
فرشاد دوستی پور، دانشجوی کرد دانشگاه بو علی سینای همدان و یکی از سخنرانان تریبون آزاد روز دانشجو در دانشگاه تهران، که در 18 تیر امسال بازداشت شده بود، اخیرا پس از 55 روز بازداشت با وثیقه ی 50 میلیونی از زندان آزاد شد. وی پس از آزادی در گفتگو با روز پیرامون بازداشت خود و نیز مطالبات جریان دانشجویی کرد سخن گفته است.
در آغاز فرشاد دوستی پور جریان بازداشت خود را چنین تعریف می کند: “روز 18 آذر، پس از پایان تریبون آزاد دانشگاه تهران، من به اتفاق چند دوست دیگرم در بلوار کشاورز و در ساعت 3 بعد از ظهر بازداشت شدیم. بعد از 24 ساعت ما را به بند 209 زندان اوین منتقل کردند. در طول مدت بازداشت نه حق انتخاب وکیل داشتیم و نه ملاقات با خانواده. در مجموع 55 روز در بازداشتگاه بودم و سپس من با وثیقه ی 50 میلیونی آزاد شدم”.
وی می گوید قبل از بازداشت احتمال برخورد نیروهای امنیتی را می داده اند: “ما احساس می کردیم با ما برخورد صورت می گیرد چرا که چند روز قبل از برگزاری تریبون آزاد، بچه های تحکیم وحدت تهدید شده بودند که نباید با دانشجویان کرد همکاری داشته باشند و مشترکا مراسم روز دانشجو را برگزار کنند؛ در نهایت برخورد هم کردند و چند دانشجوی کرد در جریان این تجمع بازداشت شدند”.
فرشاد دوستی پور در ادامه ضمن رد اتهام تجزیه طلبی می گوید که فعالان دانشجویی کرد، خواهان ایرانی برای همه ی ایرانیان هستند؛ایرانی که به گفته وی باید حقوق انسانی کردها در آن به رسمیت شناخته شود: “ما به دنبال حقوق ابتدایی و انسانی خود بر طبق اعلامیه جهانی حقوق بشر هستیم. ما جریانی تجزیه طلب نیستیم، جریان دانشجویی کردی به دنبال تجزیه طلبی نیست؛سخن ما این است که هویت ایرانی باید هویتی مدرن باشد که برآیند اراده ی همه ی اقلیتهای ایران باشد و نه اینکه مترادف ناسیونالیسمی از نوع مثلا رضاخانی اش. هویت ایرانی باید مدرن و مدنی باشد. ما هم شعارمان ایران برای همه ی ایرانیان است، اما این نباید تنها شعار باشد بلکه باید مردم ما تحقق آن را در عمل ببینند. آقای خاتمی و جبهه ی مشارکت این ایده را در قالب شعار دنبال کردند اما عملا اینطور بود؟ آیا من کرد توانستم به زبان مادری خودم که ابتدایی ترین حق هر انسانی است آموزش ببینم؟ یقینا ما از ایران برای همه ی ایرانیانی حمایت می کنیم که حقوق قومیتهای ایران صراحتا در آن حمایت شود”.
برخی نشریات وابسته به نهادهای امنیتی یا نظامی، دانشجویان کرد بازداشتی را متهم کردند که از آن سوی مرزها خط می گیرند. فرشاد دوستی پور درباره ی این ادعاها می گوید: “پس از بازداشت ما برخی نشریات افراطی بلافاصله هزار و یک برچسب به ما زدند. به ما گفتند تجزیه طلب؛حتی گفتند که از آنسوی مرزها خط می گیرند، انگیزه ی آنان این بود که ما را به خارج وصل کنند و به این ترتیب اذهان مردم ایران را منحرف سازند و البته هزینه را برای ما که چیزی غیر از حقوق انسانی مان نمی خواهیم، افزایش دهند. من در اینجا دوباره تکرار می کنم جریان دانشجویی کردی کاملا مستقل است و هدفش هم پی گیری و مطالبه ی حقوق کردها بر طبق اعلامیه جهانی حقوق بشر است و نه چیز دیگری. آیا این به معنای تجزیه طلبی است؟”
او معتقد است که برخی جریانات داخلی همواره در تلاشند تا مردم ایران را ازکردها بترسانند؛ترسی که به گفته ی این دانشجوی کرد تنها به منظور منحرف ساختن افکار عمومی از خواسته های مدنی و انسانی شهروندان کرد صورت می گیرد: “برخی نیروهای داخل حکومت می خواهند همه ی مردم ایران را از کردها بترسانند. خودشان هم می ترسند. این ترس صرفا امنیتی نیست. می ترسند گفتمان حق خواهی کردها در مرکز شکل بگیرد. آنها همیشه تلاش کرده اند گفتمان کردی را خشونت طلب نشان دهند و در اصل برای همین بود که آنها مایل نبودند ما در دانشگاه تهران از حقوق خودمان صحبت کنیم. سعی این نیروها انحراف افکار و اذهان مردم ایران نسبت به خواست های انسانی و مدنی کردها در داخل ایران است”.
فرشاد دوستی پور در پایان درباره ی دوران بازداشت ونیز چگونگی آزادی اش می گوید: “در طول مدت بازداشت اجازه ی ملاقات با خانواده را به من ندادند اما 21 روز که گذشت، اجازه دادند با خانواده ام تماس تلفنی برقرار کنم. همچنین من در زندان در اثر فشارهای روحی بیمار شدم، در نهایت 55 روز در بازداشتگاه بسر بردم و بعد هم با وثیقه ی 50 میلیونی از زندان آزاد شدم”.