ایران تیره و تار

نویسنده

‏ ویکتور دیویس هنسن ‏

برآوردهای هفته پیش سازمان امنیت ملی ایالات متحده که “با اطمینان بالایی” از توقف تلاش ایران برای ‏تهیه بمب هسته ای در سال 2003 گزارش داده عکس چیزی است که همین سازمان حدود دو سال پیش مبنی ‏بر تلاش حکومت ایران در توسعه سلاح هسته ای اعلام کرده بود.‏

واکنش ها به برآوردهای سازمان امنیت ملی در داخل آمریکا بسیار شفاف تر از جمله بندی های گنگ و ‏پراکنده خود گزارش بوده است. بنا بر نظر سنجی راسموسن و به دنبال انتشار یافته های سازمان امنیت با ‏ضریب اطمینان بالا، آمریکایی ها این که ایران تلاش خود را برای دستیابی به سلاح هسته ی متوقف کرده ‏است، باور نمی کنند. ‏

احتمالاً در مقایسه با ضریب هوش کسانی که اجزای این گزارش را کنار هم گذاشته اند، مردم عاقل تر هستند. ‏مخصوصاً اینکه ایران مملو از نفت، با وجود اینکه به هیچ منبع دیگر انرژی نیاز ندارد، همچنان به کار ‏غنی سازی اورانیوم ادامه می دهد. این فرایند می تواند برای تولید بمب هسته ای با مقاصد تروریستی به کار ‏رود و یا اینکه در ساخت سریع تجهیزات هسته ای استفاده شود.‏

آیا در صورتی که ایران همچنان مشغول کار بر روی تولید یک بمب باشد، درحالیکه سرویس های امنیتی ما ‏به دنیا اطمینان داده اند چیز مهمی وجود ندارد، شرایط برای ما بازنده – بازنده نخواهد بود؟‏

پاسخ مثبت است – اما کمی پیچیده تر از اینهاست، زیرا کل دنیا بعد از گزارش سازمان امنیت ملی در سال ‏‏2005، حتی بیش از مندرجات خود این گزارش جدید متحول شده است. ‏

دو سال پیش، خشم فزاینده ای که همزمان با جنگ عراق به وجود آمد، شرایط را در مسیری قرار داد که ‏ایران به شکل یک “برنده” واقعی از آن خارج شود. صدام حسین، به عنوان دشمن ایران از سر راه برداشته ‏شد و این کشور از طریق گروه های تروریستی شیعه، موفق به تضعیف وضعیت ایالات متحده در عراق شد. ‏

در همین حال با سرگرم شدن آمریکا در عراق و سپس جدا شدن غرب از ایالات متحده در آنجا (همانطور که ‏آلمان و فرانسه ما را در آنجا تنها گذاشتند)، تهران مهلت لازم را برای درست کردن مشکل در غزه و لبنان و ‏از طریق حمایت هایشان از حزب الله و حماس به دست آوردند.‏

با انتخاب احمدی نژاد به عنوان رییس جمهور در سال 2005، ایالات متحده در وجهه خارجی با یک هدیه ‏خدادادی روبرو شد. دیگر لازم نبود به دنیا درباره ایرانی های زیر کاه و وضعیت خطرناک و نا امن ایران ‏هشدار دهیم. احمدی نژاد گزافه گو، خودش همه این کارها را برای ما انجام داد. ‏

وقتی او از توهم خود در پلک نزدن اعضای سازمان ملل موقع سخنرانی اش، یا لزوم محو شدن اسراییل از ‏نقشه جهان حرف زد، دنیا فهمید که این مرد یا یک دیوانه مسلم است یا ترسناک است – شاید هم هر دو.‏

الان در فرانسه و آلمان، دولت های طرفدار ایالات متحده بر سر کار هستند. هر دو از ایران هراس دارند. این ‏قابل درک است زیرا هر دوی این کشورها بر خلاف ما، به زودی در تیررس جدیدترین موشک های ساخت ‏کره شمالی در اختیار ایران قرار خواهند گرفت. ‏

در همین حال، یکی دیگر از منافع خاورمیانه ای ایران مورد حمله قرار گرفته است. حزب الله همچنان ‏سرگرم پاکسازی ویرانه های جنگ سال 2006 با اسراییل است. این ترمیم ها برای ایرانی های مشوق آنها، ‏میلیاردها هزینه در بر دارد. از طرف دیگر، اسراییل ثابت کرده قادر است به آسانی تاسیسات نظامی سوریه ‏را نابود کند. حمله اخیر اسراییل به تاسیسات مشکوک هسته ای سوریه، تحسین همگان را برانگیخت. ‏

اوضاع عراق هم در حال آرام تر شدن است. عملکرد دولت دموکراتیک با اکثریت شیعه این کشور به طور ‏فزاینده ای به صورت وطن پرست ها عمل می کند تا افراد سینه چاک ایران.‏

همه اعراب سنی خاورمیانه هم مشغول صف آرایی در مقابل ایران هستند. آنها از توسعه هسته ای رقیب ‏قدیمی شان که خود می تواند منجر به سرنگونی آنها یا قطع جریان صدورنفت، می ترسند. ‏

از سوی دیگر در داخل ایران هم اوضاع سال به سال بدتر می شود. این کشور میلیاردها دلار صرف حمایت ‏از تروریسم و برنامه تولید بمب هسته ای کرده و حالا مردم می شنوند این برنامه متوقف شده است. مردم ‏هنوز متحیر هستند که چرا بنزین جیره بندی شده بااینکه قیمت نفت به 90 دلار در هر بشکه رسیده است. اگر ‏دولت نمی تواند در زمان بالاترین قیمت ها ی نفت مردم را خوشحال نگه دارد، وقتی بازار نفت خراب شود ‏چه کار خواهد کرد؟

درحالیکه انزوای اقتصادی ایران ادامه دارد و کشور از نظر بین المللی وجهه بدتری پیدا می کند، ناآرامی ها ‏در برابر دولت ادامه دارد. یکی از این ها مربوط به تظاهرات هفته پیش در دانشگاه تهران بود که شعار ‏معروف “آزاد زندگی کن یا بمیر” بر روی پلاکاردها بود. ‏

ما در برابر این تصویر تیره و تار از ایران و نیز درباره موضوع برنامه هسته ای چه کار باید بکنیم؟‏

با ارزیابی های جدید امنیتی، هم پیمانان ما به آرزویشان هم رسیدند و هم نرسیدند. احتمالاً آن ها تحریم های ‏بیشتر را ترجیح داده و از وزنه قدرتمند نظامی آمریکا کاسته شده و این موضوع آمریکا را تحت فشار قرار ‏داده است. ‏

اما برای هم پیمانان ما این کابوس همیشه باقی خواهد ماند که یک ایران پنهانکار، الان فکر می کند دستش ‏برای به پایان رساندن مسیر هسته ای باز گذاشته شده است. این چیزی است که آنها را بیش از ایالات متحده ‏در معرض خطر قرار می دهد. ‏

منبع: واشنگتن تایمز – 15 دسامبر‏