ویکتور دیویس هنسن
برآوردهای هفته پیش سازمان امنیت ملی ایالات متحده که “با اطمینان بالایی” از توقف تلاش ایران برای تهیه بمب هسته ای در سال 2003 گزارش داده عکس چیزی است که همین سازمان حدود دو سال پیش مبنی بر تلاش حکومت ایران در توسعه سلاح هسته ای اعلام کرده بود.
واکنش ها به برآوردهای سازمان امنیت ملی در داخل آمریکا بسیار شفاف تر از جمله بندی های گنگ و پراکنده خود گزارش بوده است. بنا بر نظر سنجی راسموسن و به دنبال انتشار یافته های سازمان امنیت با ضریب اطمینان بالا، آمریکایی ها این که ایران تلاش خود را برای دستیابی به سلاح هسته ی متوقف کرده است، باور نمی کنند.
احتمالاً در مقایسه با ضریب هوش کسانی که اجزای این گزارش را کنار هم گذاشته اند، مردم عاقل تر هستند. مخصوصاً اینکه ایران مملو از نفت، با وجود اینکه به هیچ منبع دیگر انرژی نیاز ندارد، همچنان به کار غنی سازی اورانیوم ادامه می دهد. این فرایند می تواند برای تولید بمب هسته ای با مقاصد تروریستی به کار رود و یا اینکه در ساخت سریع تجهیزات هسته ای استفاده شود.
آیا در صورتی که ایران همچنان مشغول کار بر روی تولید یک بمب باشد، درحالیکه سرویس های امنیتی ما به دنیا اطمینان داده اند چیز مهمی وجود ندارد، شرایط برای ما بازنده – بازنده نخواهد بود؟
پاسخ مثبت است – اما کمی پیچیده تر از اینهاست، زیرا کل دنیا بعد از گزارش سازمان امنیت ملی در سال 2005، حتی بیش از مندرجات خود این گزارش جدید متحول شده است.
دو سال پیش، خشم فزاینده ای که همزمان با جنگ عراق به وجود آمد، شرایط را در مسیری قرار داد که ایران به شکل یک “برنده” واقعی از آن خارج شود. صدام حسین، به عنوان دشمن ایران از سر راه برداشته شد و این کشور از طریق گروه های تروریستی شیعه، موفق به تضعیف وضعیت ایالات متحده در عراق شد.
در همین حال با سرگرم شدن آمریکا در عراق و سپس جدا شدن غرب از ایالات متحده در آنجا (همانطور که آلمان و فرانسه ما را در آنجا تنها گذاشتند)، تهران مهلت لازم را برای درست کردن مشکل در غزه و لبنان و از طریق حمایت هایشان از حزب الله و حماس به دست آوردند.
با انتخاب احمدی نژاد به عنوان رییس جمهور در سال 2005، ایالات متحده در وجهه خارجی با یک هدیه خدادادی روبرو شد. دیگر لازم نبود به دنیا درباره ایرانی های زیر کاه و وضعیت خطرناک و نا امن ایران هشدار دهیم. احمدی نژاد گزافه گو، خودش همه این کارها را برای ما انجام داد.
وقتی او از توهم خود در پلک نزدن اعضای سازمان ملل موقع سخنرانی اش، یا لزوم محو شدن اسراییل از نقشه جهان حرف زد، دنیا فهمید که این مرد یا یک دیوانه مسلم است یا ترسناک است – شاید هم هر دو.
الان در فرانسه و آلمان، دولت های طرفدار ایالات متحده بر سر کار هستند. هر دو از ایران هراس دارند. این قابل درک است زیرا هر دوی این کشورها بر خلاف ما، به زودی در تیررس جدیدترین موشک های ساخت کره شمالی در اختیار ایران قرار خواهند گرفت.
در همین حال، یکی دیگر از منافع خاورمیانه ای ایران مورد حمله قرار گرفته است. حزب الله همچنان سرگرم پاکسازی ویرانه های جنگ سال 2006 با اسراییل است. این ترمیم ها برای ایرانی های مشوق آنها، میلیاردها هزینه در بر دارد. از طرف دیگر، اسراییل ثابت کرده قادر است به آسانی تاسیسات نظامی سوریه را نابود کند. حمله اخیر اسراییل به تاسیسات مشکوک هسته ای سوریه، تحسین همگان را برانگیخت.
اوضاع عراق هم در حال آرام تر شدن است. عملکرد دولت دموکراتیک با اکثریت شیعه این کشور به طور فزاینده ای به صورت وطن پرست ها عمل می کند تا افراد سینه چاک ایران.
همه اعراب سنی خاورمیانه هم مشغول صف آرایی در مقابل ایران هستند. آنها از توسعه هسته ای رقیب قدیمی شان که خود می تواند منجر به سرنگونی آنها یا قطع جریان صدورنفت، می ترسند.
از سوی دیگر در داخل ایران هم اوضاع سال به سال بدتر می شود. این کشور میلیاردها دلار صرف حمایت از تروریسم و برنامه تولید بمب هسته ای کرده و حالا مردم می شنوند این برنامه متوقف شده است. مردم هنوز متحیر هستند که چرا بنزین جیره بندی شده بااینکه قیمت نفت به 90 دلار در هر بشکه رسیده است. اگر دولت نمی تواند در زمان بالاترین قیمت ها ی نفت مردم را خوشحال نگه دارد، وقتی بازار نفت خراب شود چه کار خواهد کرد؟
درحالیکه انزوای اقتصادی ایران ادامه دارد و کشور از نظر بین المللی وجهه بدتری پیدا می کند، ناآرامی ها در برابر دولت ادامه دارد. یکی از این ها مربوط به تظاهرات هفته پیش در دانشگاه تهران بود که شعار معروف “آزاد زندگی کن یا بمیر” بر روی پلاکاردها بود.
ما در برابر این تصویر تیره و تار از ایران و نیز درباره موضوع برنامه هسته ای چه کار باید بکنیم؟
با ارزیابی های جدید امنیتی، هم پیمانان ما به آرزویشان هم رسیدند و هم نرسیدند. احتمالاً آن ها تحریم های بیشتر را ترجیح داده و از وزنه قدرتمند نظامی آمریکا کاسته شده و این موضوع آمریکا را تحت فشار قرار داده است.
اما برای هم پیمانان ما این کابوس همیشه باقی خواهد ماند که یک ایران پنهانکار، الان فکر می کند دستش برای به پایان رساندن مسیر هسته ای باز گذاشته شده است. این چیزی است که آنها را بیش از ایالات متحده در معرض خطر قرار می دهد.
منبع: واشنگتن تایمز – 15 دسامبر