“فدراسیون بین المللی حقوق بشر [FIDH] و انجمن ایرانی دفاع از حقوق بشر [LDDHI]، مراتب نگرانی عمیق خود را نسبت به بازداشت و محکومیت خودکامانه آیت الله محمد حسین کاظمینی بروجردی و گروهی از هواداران و همفکران ایشان توسط جمهوری اسلامی اعلام می دارد. براساس اطلاعات به دست آمده، آیت الله کاظمینی بروجردی در دادگاه ویژه روحانیت مورد محاکمه قرار گرفته. قابل ذکر است که او در این دادگاه از امکان مشاوره قانونی برخوردار نبوده و در تاریخ 10 ژوئن 2007 به اعدام محکوم شده است.
آیت الله کاظمینی بروجردی در تاریخ 8 اکتبر 2006 دستگیر و از آن تاریخ تاکنون در زندان بسر می برد. صدها نفر از هواداران و همفکران او نیز طی چندین هفته قبل از دستگیری او بازداشت، ولی اکثر آنها آزاد شدند. در مدت 9 ماه زندانی آیت الله کاظمینی بروجردی هیچ اتهامی به طور رسمی به او اعلام نشد و این درحالی است که از امکان مشاوره قانونی نیز محروم بود.
علیرغم این حقیقت که شیرین عبادی، وکیل ایرانی مدافع حقوق بشر، و مرکز مدافعین حقوق بشر [CHRD] پیشنهاد دفاع از آیت الله کاظمینی بروجردی را مطرح کرده اند، ولی او همچنان امکان تماس با وکیل مدافع را ندارد. درواقع، دادگاه ویژه روحانیت تنها اعتبارنامه های قانونی اعضای روحانیت را می پذیرد. منع این حق اصلی یکی از تخلفات “میثاق بین المللی حقوق سیاسی و مدنی” است که ایران نیز آن را به امضاء رسانده است.
در حقیقت، دادگاه ویژه روحانیت نیز خود به مثابه نهادی است که خارج از چارچوب قانونی جمهوری اسلامی ایران فعالیت دارد، زیرا موجودیت آن از سوی هیچ قانونی به رسمیت شناخته نشده. بنابراین حبس، محاکمه و محکومیت آیت الله کاظمینی بروجردی که تماماً مغایر با قوانین حقوق بشر بین المللی است، در نقض قوانین ایران نیز قرار دارد. آیت الله کاظمینی بروجردی معتقد است که دیانت و سیاست باید جدا از یکدیگر در نظر گرفته شوند و به همین دلیل اصول زیربنایی جمهوری اسلامی را زیر سؤال می برد. بنابراین محکومیت های وارد شده علیه آیت الله کاظمینی بروجردی و هواداران او در مغایرت کامل با آزادی عقاید قرار دارد. در حقیقت می توان گفت که آنها زندانی شعور و آگاهی خود هستند.
آیت الله کاظمینی بروجردی علاوه بر منع مشاوره قانونی و عدم دریافت اطلاعات کافی درخصوص اتهامات وارده به خود، از هرگونه تماس با خانواده اش نیز محروم است و این درحالی است که مادر او در مدت زندانی پسرش به شدت بیمار شده و در نهایت نیز دار فانی را وداع گفته است. در عین حال، براساس گزارشات به دست آمده، شخص آیت الله کاظمینی بروجردی از بیماری پارکینسون رنج می برد و در این راستا از معاینه پزشکی نیز محروم است.
طبق اطلاعات به دست آمده، آیت الله کاظمینی بروجردی که مجبور است در برابر دادگاه ویژه روحانیت از خود دفاع کند، تا حدی بیمار است که برای ایستادن در جایگاه نیز مشکل دارد و نمی تواند به وضوح سخن بگوید. پس از یک سری دادگاه های ناعادلانه و خودکامانه، در نهایت بروجردی و 17 تن دیگر به مرگ محکوم شده اند، ولی تاریخ اعدام آنها هنوز مشخص نیست.
با توجه به عدم شفافیت در دستگاه قضایی جمهوری اسلامی، به ویژه در دادگاه ویژه روحانیت، تأیید کردن این اطلاعات غیرممکن می نماید. اعدام 18 نفر به دلیل داشتن عقاید مذهبی و سیاسی بسیار نگران کننده است و به علاوه در مغایرت کامل با تعهدات بین المللی دولت ایران قرار دارد.
“فدراسیون بین المللی حقوق بشر” و “انجمن ایرانی دفاع از حقوق بشر” مجدداً مراتب نگرانی خود را درخصوص سلامت فیزیکی و روانی آیت الله کاظمینی بروجردی و هوادارانش، حبس خودکامانه بدون امکان معاینه پزشکی، نداشتن نماینده در برابر یک دادگاه غیرقانونی و در نهایت محکومیت آنها به مرگ به دلیل داشتن عقاید سیاسی و مذهبی اعلام می کند. از آنجا که دادگاه ویژه روحانیت بر اساس قوانین ایران وجود خارجی ندارد و ضمانت های یک دادگاه عادل نیز به هیچ وجه در آن رعایت نشده، قابل توجه است که هرگونه تلاشی برای اجرای احکام آنها صرفاً به عنوان اعدام مستبدانه و زورگویانه تلقی خواهد شد.
“فدراسیون بین المللی حقوق بشر” و “انجمن ایرانی دفاع از حقوق بشر” از مقامات ایرانی می خواهند که هر چه سریعتر براساس تعهدات بین المللی حقوق بشر که ایران نیز نسبت به آنها متعهد شده، این محکومیت ها را ملغی و این زندانیان عقیده را بدون هیچ تأخیری آزاد کنند.
منبع: فدراسیون بین المللی حقوق بشر، 29 ژوئن 2007
مترجم: علی جواهری