فائوستو بیلوزلاوو
“کوسه” بازگشته است و آماده است که رئیس جمهور را بدرد. “کوسه” لقب رئیس جمهور سابق، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، 73 ساله است. مردی سالخورده که صورتش چروک خورده ولی هرگز درهم نشکسته است. در سال 2005 آماده به دست آوردن شغل قبلی اش بود که دو دوره پیاپی تا سال 1997 به آن پرداخته بود. محمود احمدی نژاد 51 ساله، فردی گمنام اما تازه نفس، در انتخابات او را شکست داد. رفسنجانی که به نظر می رسید آماده بازنشستگی است، در یک قدمی بازگشت بزرگش بعد از شکست سنگین در انتخابات مجلس در سال 2002، متوقف شد. باتجربه ترین سیاستمدار جمهوری اسلامی، رقیب بزرگ رهبر، و متهم به بی انضباطی های مالی است که رئیس جمهور مورد حمایت پاسداران وعده مبارزه با آن را داده بود، او در انتخابات پیروز نشد. او میدان را برای تازه وارد خالی کرد و یا به گفته بعضی از ایرانی ها، طناب دار را به گردنش آویخت.
حالا چوبه دار آماده است و رفسنجانی خودش را برای ضربه نهایی آماده می کند. سلاح مرگبار برای “رئیس جمهور پاسداران”، وضعیت اقتصادی است که احمدی نژاد وعده داده بود که قصد دارد ساده زیستی انقلابی را بازگرداند و به امتیازهای ویژه پایان بدهد و پول نفت را بر سر سفره فقرا بیاورد. جنگ صلیبی که احمدی نژاد به راه انداخت، بعد از بیست ماه اظهارات توهین آمیز و اصلاحات ناچیز، باعث نارضایتی شده است. رکود اقتصادی که از اقدامات اقتصادی رئیس جمهور به وجود آمده ، باعث شده است که قیمت ها سربه فلک بگذارد و سود سالانه که در قالب سوبسید ها و مبلغی که بین شرکت هایی که در امور دولتی همکاری می کردند، قطع بشود.
افت قیمت نفت خام، خطر را برای اقتصاد متکی به نفت افزایش می دهد و تاخیر پرداخت ها را برای دولتی که برخلاف وعده ها نشان داده است ناتوان است، رقم می زند. برای پیچیده تر و اسفناک تر شدن این وضعیت، تحریم ها و منزوی تر شدن کشور که بنا به گفته بسیاری از ایرانی ها حتی از دست رئیس جمهور هم دررفته است، اضافه شده است. این وضعیت عالی برای انتقام “بی رحمانه” رفسنجانی است. او که جایگاه محکمی در شورای تشخیص مصلحت نظام دارد که ارگانی است که وظیفه اش تشخیص مصلحت در موارد اختلاف بین مجلس و شورای نگهبان است، دیروز به احمدی نژاد اعلام جنگ داد. این اولین ضربه آرواره های کوسه بود که سه قانون آخر بودجه را تکه پاره کرد.
به عقیده رفسنجانی، دولت جدید به سند چشم انداز که بر اساس آن باید سالانه 10 درصد اتکا به نفت کاهش پیدا می کرد، بی اعتنایی کرده است. رفسنجانی می گوید: “مجمع تشخیص مصلحت می توانست نسبت به این بی اعتنایی، موضع گیری کند، اما ترجیح دادیم به دلیل اوضاع کنونی کشور و منافع آن، به شکل عمومی اقدام نکنیم”. اما حالا، رئیس جمهور سابق رسما پیشنهاد کرده است که کنترل اقتصادی کشور را از دولت، در واقع رئیس جمهور، بگیرند و به ارگانی بسپارند که قانون اساسی بر آن نظارت دارد [؟]
رفسنجانی اعلام کرد: “ما زمانی به دولت جدید فزصت دادیم تا بتواند به وعده هایش عمل کند، اما این فرصت به پایان رسیده و مجمع تشخیص مصلحت نظام، باید بطور جدی وارد عمل بشود و بر فعالیت های اجرایی، نظارت کند”. کسی نمی داند آیا مجمع تشخیص مصلحت نظام، طبق قانون اساسی می تواند در موارد اقتصادی که به مجلس رفته است، مداخله کند یا نه؟ و دقیقا همین تردید هاست که گزنده بودن اقدامات رفسنجانی را نشان می دهد.
رفسنجانی که در حساب و کتاب دقیق است، جوری رفتار می کند که رهبر انقلاب از او پشتیبانی کند. بی دلیل نبود که بلافاصله بعد از جمله فوق، گفت که مقامات بلندپایه کشور، در پشت درهای بسته درباره مشکلات اقتصادی کشور، بحث کردند. با این اقدام یک گاز کوچک از گردن احمدی نژاد گرفت که یعنی این بار نمی تواند روی حمایت رهبر انقلاب، علی خامنه ای، حساب کنی.
منبع: ایل جورناله، 7 مارس 2007