یکشنبه دوم اردیبهشت ماه[20 آوریل] صد و پانزدهمین سالگرد تولد هارولد لوید کمدین برجسته سینمای کلاسیک است. مردی که در کنار چاپلین و باسترکیتون یکی از برجسته ترین کمدین های سینما صامت محسوب می شود و نزدیک به 200 فیلم در کارنامه خود دارد.
کمدینی برای تمام فصول
هارولد کلایتون لوید در سال 1893 در نبراسکا متولد شد و پس از مهاجرت خانواده اش به کالیفرنیا فرصت بازی در نمایش های کوچک را یافت و پس از مدتی در اولین نقش سینمایی خود ظاهر شد. به زودی با توماس ادیسون و کمپانی تولید فیلم او و هال روچ کارگردان مشهور سینما مشغول به کار شده و تبدیل به پرکارترین و محبوب ترین کمدین هال روچ در نیمه دوم دهه نخست قرن بیستم گردید. همکاری لوید با هال روچ تا سال 1918 و ساخت بیش از شصت فیلم کوتاه کمدی ادامه یافت.
در این سال هارولد لوید و هال روچ، شخصیت سینمایی هارولد را پدید آوردند، مرد عینکی سمپاتیکی که درگیر مشکلات روزمره زندگی است ولی سر از ماجراهای عجیب در می آورد، این شخصیت سینمایی که در آن سال ها برای اغلب تماشاگران سینمای آمریکا شناخته شده بود به زودی به محبوبیت فراوانی رسید و توانست جایگاه هارولد لوید را تا حد چاپلین ارتقا دهد.
موفقیت فیلم های او در همین سال، سبب تثبیت این شخصیت سینمایی شد. شخصیتی که در تاریخ سینما با نماهایی به یاد ماندنی همچون آویزان شدن از عقربه های ساعت بالای یک خیابان در فیلم ایمنی در آخر ثبت شده است. هارولد لوید اغلب عملیات بدل کاری در فیلمهایش را که شامل صحنه های خطرناکی هم بودند خود انجام می داد که بارها منجر به مصدومیتش شد و حتی در فیلم اشباح شکار شده دو انگشت شصت و اشاره اش را بر اثر انفجار بمب از دست داد که از آن پس ناچار به پوشیدن دستکشی مخصوص شد.
پس از موفیت در تولید فیلم های بلند، هارولد لوید از روچ جدا شد و از سال 1924 خود مستقلا تهیه کنندگی و کارگردانی فیلمهایش را برعهده گرفت. این اتفاق در زمانی افتاد که سینمای ناطق در حال تغییر دادن سنت سینمای کمدی بود و هارولد لوید نیز با فیلم هایی که تلفیقی از شیوه های کمدی های سینمای صامت و فیلم ناطق بود وارد این عرصه شد و توانست به موفقیت برسد.
لویدز پس از آغاز به کار کمپانی تولید فیلمش یکی از اعضای موسس آکادمی علوم و هنرهای سینمایی شد که اهدا کننده اسکار، مشهورترین جایزه سینمایی جهان به شمار می رود.
او در سال 1932 با بازیگر نقش اول زن فیلم های خود میلدرد دیویس ازدواج کرد که در نخستین برخورد وی را یک عروسک فرانسوی خوانده بود.
فیلم های لوید چون پنجه گربه، اول پاها و پر سرعت با موفقیت بسیار زیادی روبرو شدند. اما هارولد در آغاز دهه چهل به تدریج از سینما کناره گرفت و در سال 1947 خود را کاملا بازنشسته کرد. وی پس از بازنشستگی به فعالیت های خیرخواهانه به ویژه برای کودکان معلول مشغول شد و یکی از فعال ترین موسسه های خیریه برای کمک به کودکان معلول را تاسیس کرد. در طول دوران بازنشستگی از سینما وی نه تنها در زمینه عکاسی بلکه مطالعات مربوط به سینمای سه بعدی و تکنیک های رنگی در سینما نیز فعال بود، برخی از عکس های او از بازیگران و مدل ها از جمله عکس هایش از مرلین مونرو پس از مرگ این بازیگر بسیار شهرت یافتند.
در اوایل دهه شصت او دو فیلم از مجموعه فیلم هایش با نام های دنیای کمدی هارولد لوید و سوی مسخره زندگی تهیه کرد. نمایش این دو فیلم سبب جلب توجه دوباره به فیلم های لوید و چاپ نقدهای مثبت بسیاری در باره فیلم های او در مطبوعات شد.
با این حال لوید برای نمایش فیلم هایش هیچ گاه با شبکه های تلویزیونی به توافق نرسید، زیرا مبغلی که او برای نمایش فیلم هایش طلب می کرد بسیار بالا بود، او برای دو بار نمایش هر فیلمش 300 هزار دلار قیمت گذاشته بود که در مقایسه با فیلم های چاپلین و کیتون برای شبکه های تلویزیونی بسیار گران بودند.
پس از مرگش در سال 1971، حقوق انحصاری فیلم هایش در اختیار کمپانی تایم لایف قرار گرفت که به زودی برخی از آنها را در مجموعه تلویزیونی هارولد بر روی آنتن فرستاد که در بسیاری از کشورها از جمله ایرانخبا گفتار به یاد ماندنی ناصر طهماسب] سال ها از شبکه دوم تلویزیون ملی ایران پخش می شد.
در دهه 90 با کوشش نوه اش سوزان لوید هیس، با اجرای تازه ای برای موسیقی توسط یک ارکستر برخی از فیلم های بلندش روانه بازار دی وی دی شدند. در دهه نخست قرن بیست و یکم نیز سرانجام شبکه ترنر کلاسیک مویز آغاز به پخش فیلم های بازسازی شده هارولد لوید کرد. دو سال پیش نیز یک مجموعه دی وی دی با حمایت بنیاد هارولد لوید توسط کمپانی نیولاین سینما از فیلم های بلند وی و مهمترین آثار کوتاهش در اختیار علاقمندان سینما قرار گرفت.
هارولد لوید در سال 1952 اسکار افتخاری آکادمی را برای استادی در سینمای کمدی و شهروند خوب بودن دریافت کرد.