عبدالله مومنی سخنگوی ادوار تحکیم وحدت در زندان است. او پیش از این نزدیک به یک دهه در انجمن‌های اسلامی و دفتر تحکیم وحدت فعالیت کرده است و هنوز موقعیت خود را در ساختار سیاسی ایران حفظ کرده است. در سال‌هایی که چند ماه زندان می‌توانست بهترین دلیل برای رفتن از ایران باشد او نرفت و ماند و در تمام این سال‌ها توانست دفتر تحکیم وحدت را هم از وادی قدرت‌خواهی بیرون کشد و هم از آنها که آزادی را در کوله‌پشتی‌های سربازان امریکایی جست‌وجو می‌کنند تبری جوید و در این راه در مقابل طیف وسیعی از آنها که به دست آوردن یک پست دولتی می‌توانست انگیزه فعالیت سیاسی‌شان باشد تا آنها که بقا را نه در نقد قدرت که در پخش پوسترهای تبلیغاتی می‌دیدند مقاومت کند.
و درست در هنگامی که نزدیکی به احزاب سیاسی می‌توانست آغاز سقوط تنها باقی‌مانده جنبش دانشجویی به حضیض باندبازی‌هایی باشد که جزء روال معهود و مالوف انجمن‌ها بود او به همراه مهدی امینی‌زاده در مقاله‌ای راه برون‌رفت از آن دوران را پیش پای آنهایی نهاد که صداقت جوانی و دانشجو بودنشان را با حماقت پیاده‌نظام بودن تاخت نزده بودند.
اکنون او در زندان است؛ سخنگوی یک حزب قانونی که مجوز آن به امضای وزیر کشور وقت رسیده است، فعالیت زیرزمینی ندارد و اگر هم تخلفی کند راهکار برخورد با آن در قانون تعبیه شده است. و این در حالی است که با گذشت 6 روز از آن زمان که درهای یک حزب به ثبت رسیده باز می‌شود کسی از دستگیری سخنگوی این حزب چیزی نمی‌گوید.
هم‌ردیف کردن او یا دانشجویان تحکیم وحدت این خطر بزرگ را دارد که احزاب سیاسی موجود این خطری را که اینک متوجه آنهاست درک نکنند.
عبدالله مومنی اینک تنها یک دانشجو نیست که دستگیری‌اش تنها همدردی و در بیشترین حالت چانه‌زنی افراد حاضر در حوزه سیاسی را برانگیزد دربندی او اینک اشارتی است.
برای آنها که می‌خواهند و می‌توانند بفهمند.
دستگیری او در چنین شرایطی که رخوت بر تمام فعالان سیاسی غلبه کرده است و دیگر کسی نه تغییری را متصور می‌داند و اگر هم بداند به انجام آن خطر نمی‌کند، چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟
اکنون چند احتمال وجود دارد :
1- با دستگیری او عمود خیمه دوری از قدرت در ادوار تحکیم وحدت فرو‌می‌ریزد و فرصتی تاریخی برای یک آشتی‌کنان تاریخی‌تر فراهم می‌شود و فرصتی تا فرزندان نافرمان از موضع ضعف به خانه پدری بازگردند؛ این در صورتی است که تنها عبدالله مومنی ضرورت دوری از قدرت و دیده‌بانی از جامعه مدنی را فهم کرده باشد و با دستگیری‌اش عرصه برای آنها که نوستالژی روزهای پرتنعم گذشته هنوز در دلشان غوغا می‌کند زنده شود.
2- عبدالله مومنی آنقدر در زندان می‌ماند به این امید که به وقت بیرون آمدن تنها چیزی که می‌تواند از نایش خارج شود صدای امریکا باشد که این احتمال با توجه به سابقه سیاسی او بسیار بعید است؛ هر چند می‌تواند گزینه مطلوبی برای آنهایی باشد که برایشان نماندن مومنی به از بودنش است.
3- میزان حساسیت جامعه سیاسی به دستگیری شگفت‌آور یک سخنگوی قانونی می‌تواند تعیین‌کننده برخوردهای دیگری از همین سنخ با خود ایشان باشد.
4- عبدالله مومنی بیرون می‌آید و عبدالله مومنی باقی می‌ماند.
اینک تنها باید منتظر روزهایی که می‌آید باشیم و به این فکر کنیم که اولین بار چه کسی لطیفه هر چه پیش آید خوش آید را سروده است.
منبع:ادوار نیوز