رابرت تیت و ایان بلک
روز گذشته، محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور ایران، به دلیل اظهارات عتاب آلودش درمورد انرژی هسته ای، درحالی که آمریکا و انگلیس تلاش های دیپلماتیک تاره ای را آغاز کرده اند تا موافقت شورای امنیت سازمان ملل را برای اعمال تحریم های سخت تری علیه ایران، با هدف توقف غنی سازی اورانیوم جلب کنند، در داخل کشور به باد انتقاد گرفته شد.
محمد عطریانفر، منتقد معتبر سیاسی، رئیس جمهور را متهم کرد که “لحن بازاری دارد” و اظهاراتش کار علی لاریجانی، مذاکره کننده ارشد هیئت ایرانی را برای رسیدن نتیجه با دیپلمات های اروپایی، سخت تر می کند.
آخر هفته، رئیس جمهور ایران با تشبیه برنامه ایران به قطار ترمز بریده، بار دیگر خبر ساز شد وبه نشست اضطراری لندن، معنای تازه ای بخشید. منتقدان عرصه سیاست ایران، او را به دلیل گفتن عبارت “قطار ترمز بریده ای که دنده عقب هم ندارد” به باد انتقاد گرفتند و اعلام کردند که ممکن است غرب نسبت به این موضع گیری تند، واکنش نشان بدهد.
آقای عطریانفر، از افراد نزدیک به هاشمی رفسنجانی، از تاثیرگذاران داخل رژیم و رقیب محمود احمدی نژاد، گفت: “این اظهارات به سود رئیس جمهور نیست و در عرصه دیپلماسی، جایگاهی ندارد. این لحن کوچه بازاری است که برای ساده ترین مسائل روزمره، بکار می رود”.
فیاض زاهد، رهبر حزب همبستگی ایران اسلامی که طرفدار اصلاحات است، از رئیس جمهور انتقاد کرد که بجای تلاش برای چشم و همچشمی با هوگو چاوز، رئیس جمهور پوپولیست ونزوئلا، بهتر است با رهبرانی که در عرصه های بین المللی احترام دارند، مثل نلسون ماندلا و لاسلاو هاول، برابری بجوید.
آقای زاهد در روزنامه اعتماد ملی نوشت: “ترمزبرای سالم رساندن قطار به مقصد است. شاید در هنگام سفر ترمز ببرد و ما مجبور شویم از دنده عقب استفاده کنیم و به راه امن برسیم. ایران سرزمین زلزله، سیل و فجایع بین المللی است! ما باید بتوانیم به شما اعتماد کنیم”.
حتی روزنامه بنیادگرای رسالت که معمولا از آقای احمدی نژاد حمایت می کند، هم انتقاد کرد: “چه ضعف و چه اظهارات خشونت آمیز خام و بی مورد، در سیاست خارجی قابل قبول نیست”.
در لندن، جان ساورز، مدیر کل سیاسی وزارت امورخارجه با همتایان آمریکایی، روس، فرانسوی و چینی، چهار عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل و آلمان که ریاست دوره ای اتحادیه اروپا را به عهده دارد، به گفتگو نشست. وی این نشست را “سازنده” توصیف کرد.
آمریکا و انگلیس تلاش می کنند تا سازمان ملل قطعنامه ای صادر کند که در آن تحریم های شدید تر اقتصادی و تجاری برای ایران درنظر گرفته شده باشد. همچنین این دو کشور سخت کار می کنند تا موافقت روسیه و چین را در این مورد به دست بیاورند تا به اعتراض آنها مواجه نشوند.
نیکلاس برنز، نماینده آمریکا و معاون وزارت امورخارجه این کشور درتضاد با نفی مکرر کاخ سفید در مورد حمله نظامی به ایران، به واشنگتن فشار می آورد تا برای حل این بحران راه دیپلماسی را در پیش بگیرند.
سرگئی لاوروف، وزیر امورخارجه روسیه، در حالی که از آمریکا به خاطر صحبت از استفاده از زور، انتقاد می کرد، از قول ولادیمیر پوتین گفت: “پیش بینی ها و حدسیات در مورد حمله نظامی به ایران، روز بروز متداول تر می شود و این نگران کننده است”.
قطعنامه ماه دسامبر شورای امنیت سازمان ملل، مانع از انتقال فن آوری و دانش برای برنامه های اتمی و موشکی ایران شده بود. تحریم های جدید می تواند شامل منع سفر و بلوکه کردن سرمایه های افراد و سازمان هایی بشود که در این امر دخالت دارند. تحریم اقتصادی که شامل صادرات به اتحادیه اروپا هم بشود، کار سختی است.
مارگارت بکت، وزیر امورخارجه انگلستان، در اسلام آباد، گفت: “ایران راه خطرناکی را درپیش گرفته است، اما غرب همچنان می خواهد گفتگو کند. قدم هایی که ما بر می داریم قابل بازگشت است. هیچ چیز بهتر از این نیست که بتوانیم به عقب برگردیم و تحریم را ادامه ندهیم”.
منبع: گاردین، 27 فوریه 2007