امروز، اول ماه مهر زنگ بازگشایی مدارس در شرایطی به صدا در می‌آید که تعدادی از معلمان فعال همچنان پشت میله‌های زندان در انتظار آزادی و حضور در کلاس‌های درس روزشماری می‌کنند. این درحالست که هفته گذشته وزیر آموزش و پرورش ابراز امیدواری کرده بود “همکارانش” همزمان با آغاز سال تحصیلی آزاد شوند.
محمود بهشتی لنگرودی، مهدی بهلولی، محمدرضا نیک نژاد، رسول بداقی، اسماعیل عبدی، علی اکبر باغانی، علیرضا هاشمی و عبدالرضا قنبری از جمله معلمان زندانی در ایران هستند.
این فعالان عمدتا در کانون صنفی معلمان ایران/ تهران عضویت دارند.
از میان آنها رسول بداقی، که اخیرا ۶ سال حبس خود را به پایان رسانده بود با پرونده‌سازی جدید به ۳ سال حبس دیگر محکوم شده است.
روز سه‌شنبه، ۳۱ شهریورماه، وبلاگ کانون صنفی معلمان گزراش کرد که اسماعیل عبدی، دبیر کل زندانی این کانون در یک تماس تلفنی گفته است به همراه محمدرضا نیک نژاد و مهدی بهلولی در اندرزگاه ۸ زندان اوین به سر می‌برند.
به گفته آقای عبدی، محمود بهشتی، سخنگوی کانون صنفی معلمان که اخیرا بازداشت شده به اندرزگاه شماره ۷ اوین منتقل شده است.
پرونده اسماعیل عبدی، دبیر کل کانون صنفی معلمان در شعبه ۱۵ به ریاست قاضی صلواتی در دست بررسی است.
آموزگاران زندانی همگی به دلیل فعالیت‌های صنفی و طرح مطالبات مربوط به حقوق معلمان بازداشت شده‌اند.
مشخص نیست دستور بازداشت و نهایتا صدور حکم فعالان صنفی از سوی کدام نهاد امنیتی صادر شده، اما مقامات دولتی در هفته گذشته چند بار تاکید کرده بودند که بازداشت‌های اخیر را چه در حوزه کار دولت باشد یا فراتر از آن پیگیری خواهند کرد.
علی‌اصغر فانی، وزیر آموزش و پرورش پا فراتر گذاشت و از آنها به عنوان “همکار” یاد کرد و گفت امیدوار است پیش از آغاز سال تحصیلی آزاد شوند. اما حسن روحانی امروز در حالی زنگ آغاز سال تحصیلی مدارس سراسر کشور را به صدا می‌آورد که معلمان در زندان هستند و مطالبات صنفی آنها به نیابت از جامعه فرهنگی بر زمین مانده است.
امروز همزمان با بازگشایی مدارس بیش از ۱۳ میلیون دانش‌آموز در قریب به ۹۶ هزار واحد آموزشی سال تحصیلی جدید را آغاز می‌کنند.
هزاران معلم در سراسر ایران از اسفندماه گذشته با برگزاری تجمع‌هایی اعتراضی خواهان تحقق مطالبات صنفی خود شده‌اند. سال تحصیلی امسال در حالی آغاز می‌شود که هنوز مشخص نیست با وجود زندانی بودن فعالان این قشر و متوقف شدن اعتراضات خیابانی، سرنوشت خواسته‌های معلمان به کدام سو می‌رود.
