فعالان کارگری، تا پایان دولت نهم در زندان

نویسنده

osanloomadadi.jpg

مریم کاشانی ‏

پروانه اسانلو، باز پشت اتاق عمل است؛ این بار پسرش. در فاصله عمل تا بیهوشی “رفتم دادگاه. گفته بودند ‏فیش حقوقی بیاورید تا آقای اسانلو آزاد شود.“‏

او دل توی دلش نبود؛ هم نگرانی فرزندی در اتاق عمل و هم رسیدن به دادگاهی که قرار بود حکم آزادی ‏شوهرش را بدهد؛ اما: “وقتی رسیدم یکی از همکاران آقای اسانلو هم آمده بودند. فیش حقوقی هم آورده بودند ‏و کفالت 50 میلیون تومانی. کارهای اداری که تمام شد پرسیدم پس آقای اسانلو آزاد می شود؟ گفتند: نه، این ‏کفالت مربوط به پرونده اخیر بود که الان به خاطرش زندان است!“‏

خانم اسانلو اینها را به “روز” می گوید و می افزاید: “برایش چند تا پرونده درست کرده اند. 5 سالی که حالا ‏داده اند مال یک پرونده دیگر است. الان هم خودم کفالت داده ام با سی میلیون، برای یک پرونده، هم سند داده ‏ایم برای یک پرونده دیگر، 50 میلیون هم امروز کفالت دادیم….نمی دانم والا! چه باید گفت.“‏

حالا او باید “5 سال زندان بی دلیل بکشد. دادگاه بدوی حکم داده، خودشان فرستادند تجدید نظر، حکم قطعی ‏دادند.“‏

از خانم اسانلو می پرسم اعتراض می کنید؟ صدای نرمش رنگ اعتراض می گیرد: “معلوم است که اعتراض ‏می کنیم. ما اعتراض داریم؛ چرا نداریم. چرا باید آدمی که از حقوق صنفی خود دفاع کرده، زندان برود؟ او ‏مورد ضرب و شتم قرار گرفته، چشمش به این روز افتاده، از خانواده اش دور افتاده، گرفتاری های حاشیه ‏ای دارد؛ چرا اعتراض نکنیم؟ آقایان وکلایش باید بروند دیوانعالی اعتراض کنند. من که این چیزها را نمی ‏دانم، آنها حتما اعتراض می کنند…“‏

و همه اینها در حالی که: “الان آقای اسانلو احتیاج به مراقبت های بعد از عمل د ارد. او را بعد از عمل چشم ‏برگردانده اند زندان؛ ولی بین 6 هفته تا سه ماه باید تحت مراقبت باشد. از زندان او را می آورند و می برند. ‏فردا هم قرار است او را دوباره بیاورند.“‏

و این زن چه اندازه گرفتار است: “گرفتار، گرفتار. انقدر رفتم و آمدم، انقدر نامه نوشتم ولی نمی دانم چرا ‏اینها توجه نمی کنند. او چه گناهی کرده جز دفاع از حقوق صنفی خودش؟”‏

می گویم فدراسیون بین المللی کار به حکم اعتراض کرده؛ می گوید: “خب اینها که توجه نمی کنند…” و تلفن ‏قطع می شود. ‏

شاید هم پسرش به هوش آمده بود که سر از پا نشناخته، رفت و تلفن قطع شد.اما اعتراض به حکم منصور ‏اسانلو و ابراهیم مددی که در حال حاضر در بازداشت به سر می برندو به ترتیب به پنج و دو سال حبس ‏تعزیری محکوم شده اند، نه در ایران قطع شده و نه در دیگر نقاط جهان. فدراسیون جهانی کارگران حمل و ‏نقل با محکوم کردن این احکام زندان اعلام کرده که “موجی از اعتراضات تازه را در این زمینه سازماندهی ‏خواهد کرد”. ‏

دیوید کاکرافت، دبیرکل فدراسیون جهانی کارگران حمل و نقل درست ساعاتی پس از انتشار خبر محکومیت ‏منصور اسانلو و ابراهیم مددی، گفت: “دو سال است که منصور اسانلو مورد ارعاب وضرب و شتم ‏قرارگرفته و چشمانش در معرض نابینایی است، با این وجود به مبارزه با بیرحمی رژیم ایران ادامه داده ‏است و اکنون مسئولان جمهوری اسلامی می کوشند مقاومت او را به اتهام مضحک اقدام علیه امنیت ملی در ‏هم شکنند.” ‏

او افزود: “این فدراسیون همراه اتحادیه های کارگری در جهان اسلام و سازمان جهانی کار به تلاش های ‏خود برای آزادی منصور اسانلو و همکارانش ادامه خواهند داد و فدراسیون کارگران حمل ونقل اعتراض ‏های تازه ای را در این زمینه سازماندهی خواهد کرد.“‏

سام داوسن، سخنگوی فدراسیون جهانی کارگران حمل ونقل هم در گفت و گو با رادیو فردا حکم زندان ‏منصور اسانلو را محکوم کرد و اظهار داشت: “این سازمان به تلاش های خود برای آزادی منصور اسانلو ‏ادامه می دهد و اعتراض های تازه ای را در این زمینه سازماندهی می کند.” ‏

اعتراضات سامان می یابد و پروانه اسانلو هم بدون آنکه کاری به اعتراضات دیگران داشته باشد، باز نامه می ‏نویسد، باز بین محل کارش، خانه و دادگاه می رود و می آید؛ برای فرزندانش هم پدری می کند، هم مادری و ‏چرخ زندگی را می چرخاند. او سخت گرفتار است: “گرفتار، گرفتار.” ‏