این روزها اکثر سایت ها و پایگاههای اجتماعی از احتمال صدور حکم اعدام برای شیوا نظرآهاری سخن می گویند؛برخی هم تا بدانجا پیش رفته اند که دادگاه این فعال حقوق بشر برگزار نشده، تیتر زده اند: “شیوا نظرآهاری در آستانه اعدام” و یا “ از فعالیت برای حقوق بشر تا اعدام” و…
سازمان معتبری چون عفو بین الملل از “خطر مواجهه با اعدام” سخن می گوید و “خانه آزادی” نسبت به “خطر اعدام شیوا ابراز نگرانی” می کند.
و کمتر کسی از احتمال تبرئه شیوا، از اتهامی که به او نمی چسبد، سخن می گوید و به مساله اصلی یعنی انتساب اتهام “محاربه” به یک فعال حقوق بشر می پردازد. کسی نمی نویسد و نمی گوید که اتهام محاربه، هیچ سنخیتی با فعالیت های حقوق بشری شیوا ندارد. کسی نقد نمیکند و نمی گوید که اساس این اتهام بی پایه است و گویا کسی دوست ندارد بشنود سخنان مادر شیوا را که دردمندانه می گوید: “محاربه تنها در سطح یک اتهام مطرح است و هیچ مدرک و مستنداتی دال بر اثبات این اتهام در پرونده شیوا وجود ندارد و اگر دادگاه عادلانه برگزار شود و رای براساس مستندات پرونده صادر شود شیوا قطعا از این اتهام تبرئه خواهد شد”.
گویا همه عادت کرده اند به استقبال بدترین شکل ممکن قضیه ای بروند که هنوز مشخص هم نیست در دادگاه به چه صورتی در آید و محاربه را که تنها در حد یک اتهام بی اساس در پرونده شیوا مطرح شده، به عنوان جرم شیوا پذیرفته اند که به سنگین ترین مجازات چنین اتهامی در قانون اشاره و از خطر اعدام شیوا سخن می گویند.
همه به جای درخواست آزادی شیوا و رد اتهام محاربه، بر خطر مجازات سنگین او اشاره می کنند غافل از اینکه همین قضیه می تواند زمینه مساعدی برای صدور حکم سنگین برای شیوا باشد چنانکه با شیوه فعلی، هم ذهن جامعه برای پذیرش احکام سنگین آماده می شود و هم حکومت، فضای جامعه را سنجیده و با فراغ بال، حکم سنگین صادر میکند.
اما چه بسا همین مدعیان دیروز و امروز، فردای برگزاری دادگاه و صدور حکم، اگر حکم سنگین حبس برای این فعال حقوق بشرصادر شود، جشن نیز بگیرند که او را از اعدام رهانیدند!
آقایان!خانم ها! شیوا نظرآهاری محارب نیست، شیوا نظرآهاری به اعدام محکوم نشده، او به محاربه متهم شده است. بنویسید و فریاد بکشید که این اتهام مضحک تر از آن است که به شیوا بچسبد. بنویسید و هشدار دهید تا این اتهام باب نشود وبدعتی نباشد برای منتسب کردن چنین اتهام سنگین و در عین حال مضحکی به سایر فعالان حقوق بشر و روزنامه نگاران و زندانیان سیاسی.
بشنوید صدای دردمند و لرزان مادر شیوا را که از دیروز روح و روان من و همکارانم را آزار میدهد که:” هنوز بچه من دادگاه نرفته و هنوز حکمی صادر نشده اما برخی سایت ها و گروهها او را تا پای چوبه دارنیز بردند. دو هفته است زندگی را برای ما جهنم کرده اند. همه جا سخن از اعدام است، پدر شیوا مریض شده، من به شدت نگرانم. نمیدانم این افراد چرا چنین می کنند؟ اگر میخواهید کمکی کنید بنویسید که این اتهامات به شیوا نمی چسبد اما او را پای چوبه دار نبرید…. من نمیدانم اینها چه کسانی هستند که با آنها تماس بگیرم و ملتمسانه بگویم: نکنید. ننویسید. شیوا محکوم به اعدام نیست او هنوز دادگاه هم نرفته است صبر کنید دادگاه برگزار شود و حکم شیوا را اعلام کنند و…….”
و در نهایت یادمان باشد شیوا خانواده ای دارد که به شدت نگران هستند و به جای خیر، به آنها شر نرسانیم. یادمان باشد شیوا به محاربه متهم شده است نه محکوم؛به انتساب چنین اتهامی به یک فعال حقوق بشر اعتراض کنیم؛نرویم سمتی که در آماده سازی زمینه برای صدور حکمی سنگین برای او سهیم باشیم. یادمان باشد اعدام یکی از مجازات های محاربه است نه همه آن و مهم تر از همه اینکه یادمان باشد شیوا در زندان است و چند روز دیگر دادگاه او برگزار خواهد شد و فعالیت ها و نوشته ها و بیانیه های ما باید در جهت تسریع آزادی شیوا باشد نه مجازات او.
پی نوشت: منظور از لفظ همه یا افعال جمع در اینجا، همه کسانی است که به این مساله دامن زدند نه همه کسانی که برای شیوا نوشتند و تلاش کردند.