ژولیت ریکس
مریم نمازی می گوید این صحنه را تجسم کنید: “دختر بچه ای هر روز از فرق سر تا نوک پا در پارچه ای پیچیده شده است، از ترس اینکه نکند برای یک مرد تحریک کننده باشد، باید همه چیز به جز صورت و دستانش پوشیده باشد. در مدرسه یاد می گیرد به اندازه نصف یک پسر ارزش دارد. اجازه ندارد برقصد، شنا کند، آفتاب را بر روی پوستش حس کند و یا باد لابلای موهایش بگردد. این بدون شک غیر قابل قبول است، با اینحال اگر با نام مذهب انجام شود، قابل پذیرش می شود”.
نمازی موسس شورای مسلمانان سابق در بریتانیا (CEMB) است که از اواسط سال گذشته تشکیل شده. وی روز دوشنبه در مراسم جشن روز جهانی زن، در کنفرانسی درباره اسلام سیاسی و حقوق زنان سخنرانی کرد و تبلیغاتی را درمقابله با شریعت به راه انداخت.
نمازی 41 ساله که به عنوان یک مسلمان ایرانی بدنیا آمده است؛ رفتار دوستانه ای دارد و آرام صحبت می کند. اما او از سرسختی در سخنانش کوتاه نمی آید. تاسیس یک سازمان برای کسانی که اسلام را رد کرده اند، کار مشکلی است. بر اساس قانون اسلام، ارتداد با مجازات مرگ تنبیه می شود. نمازی گاه و بیگاه از طریق تلفن همراهش تهدید می شود. او می گوید: “یکی گفت به زودی سرت را از دست می دهی… من به پلیس مراجعه کردم. آنها اولش خیلی توجه نشان دادند، چون فکر می کردند ممکن است به تلاش ها برای بمبگذاری در گلاسگو مرتبط باشد. ولی وقتی فهمیدند ارتباطی وجود ندارد، دیگر زحمت تماس مجدد با من را به خود ندادند.” آیا او نگران امنیت خودش نیست؟ او پاسخ می دهد: “بله، نگرانم. نگران این هستم که آیا زنده می مانم، مخصوصاً حالا که یک مادر هستم. وقتی یک نفر به طرز عجیبی به من نگاه می کند، نگران می شوم.” می پرسم چرا از نام مستعار استفاده نمی کند. می گوید: “آنها به هرحال فهمیده اند که من که هستم”. او از عنوان مسلمانان سابق خیلی راضی نیست. ترجیح می دهد هویتش در چهارچوب کلمات مذهبی تعریف نشود. او می گوید مانند قضیه همجنسگرا ها در 30 سال پیش است: اگر بخواهید تابوها را بشکنید، چیزهایی باید عمومی شود. شورای مسلمانان سابق دارای بیش از 100 عضو است. او می گوید: “بعضی ها داستان های تکان دهنده ای با خود دارند اما نامشان را در وب سایت نمی گذارند چون می ترسند.“
پدربزرگ نمازی یک ملا بوده و پدرش هم یک خشکه مسلمان بار آمده بود. پدر و مادر او که اکنون در آمریکا زندگی می کنند هر دو مسلمان باقی مانده اند. وقتی نمازی درباره آغاز به کار شورا با پدرش حرف زده، او گفته ای وای، پدربزرگت در قبرش می لرزد “ من به او گفتم، کاری که من می کنم برای مسلمان ها هم مفید است. زیرا اگر شما در یک جامعه سکولار زندگی می کنید، می توانید یک مسلمان، سیک، مسیحی و یا بی دین باشید و در عین حال دارای حقوق یکسان باشید”
مخالفت خانم نمازی با دین حکومتی از تجربه خودش برخواسته است. او 12 ساله بود که انقلاب “توسط آیت الله ها ربوده شد” و کشورش به جمهوری اسلامی ایران تبدیل شد.
او می گوید: “من هرگز حجاب نداشتم. در مدرسه مختلط درس می خواندم. ناگهان یک مرد عجیب وسط حیاط مدرسه ظاهر شد. او ریش داشت و برای جدا کردن پسرها و دخترها فرستاده شده بود. ما به دور او حلقه زدیم”. او هنوز قیافه “حزب الله” را به خاطر می آورد که او را در خیابان متوقف کردند زیرا سرش را نپوشانده بود. “من 12 یا 13 سالم بود. واقعاً خیلی ترسناک بود. چیزهای بدتری برای بقیه اتفاق افتاد. در مواردی زنها را کتک زدند و به صورتشان اسید پاشیدند. هر روز در تلویزیون اعدام ها را نشان می دادند.” بعدها مدرسه او در روند اسلامی شدن بسته شد.
خانم نمازی و مادرش عازم هند شدند و در شهر دهلی ساکن شدند. نمازی وارد مدرسه انگلیسی ها شد و این در حالی است که پدر و خواهر سه ساله او در تهران مانده بودند. قرار بود این وضعیت موقتی باشد، اما پدرش که یک روزنامه نگار بود به زودی به این نتیجه رسید که همگی باید بروند. خانواده او وقتی اقامت آمریکا را گرفتند که نمازی 17 سالش بود.
او در دانشگاه به برنامه توسعه سازمان ملل ملحق شد و برای کمک به مهاجرین اتیوپیایی، عازم سودان شد ”شش ماه از ورود من به سودان گذشته بود که حکومت آنجا هم اسلامی شد. من با خودم فکر کردم، این مصیبت مرا در دنیا دنبال می کند.“
از آن زمان خانم نمازی به همراه گروهی دیگر دست به کار تاسیس یک سازمان غیر رسمی حقوق بشر شد و به جمع آوری اطلاعات از دولت پرداخت. سرویس امنیتی سودان او را برای بازجویی فرا خواند. او می گوید: “من خیلی محترمانه برخورد نکردم و مرد همراه من از سازمان ملل گفت، عجیب نیست که پدر و ماردت تو را از ایران خارج کردند.” مرد سودانی هم مرا تهدید کرد و گفت: “تو نمی دانی چه بلایی سرت خواهد آمد. ممکن است یک حادثه رانندگی یا چیز شبیه آن برایت اتفاق بیفتد.“
سازمان ملل هم بی سر و صدا او را سوار هواپیما کرد و به خانه فرستاد.
این نقطه چرخشی شد تا او را از یک مسلمان بی توجه به قواعد، به یک بی دین تبدیل کند. دو دهه گذشت و حالا او عمرش را به پای مخالفت با قدرت دینی گذاشته است. در میانه راه برگزاری اولین کنفرانس بین المللی مسلمانان سابق است که قرار شده در 10 اکتبر در لندن برگزار شود. در عین حال در آستانه به راه انداختن همایش ضد شریعت است.
نمازی معتقد است جامعه درباره معنی حقوق بشر دچار سرگشتگی شده ایم. “حقوق متعلق به انسان هاست و نه مذهب و عقاید. مساوی بودن همه انسان ها به معنی تساوی عقاید نیست.”. او می گوید اسلامگراها خود را مظلوم جلوه می دهند و سیاست گذارها هم گول آنها را می خورند. نمازی می گوید شورای مسلمانان بریتانیا را نباید به چشم نماینده مسلمانان این کشور نگاه کرد. او از هر فرصتی برای مناظره در این باره استقبال می کند”مسلمانان سابق در موقعیت خوبی برای به چالش کشیدن اسلام سیاسی هستند. ما نباید اجازه دهیم دختر بچه ها و هیچ کس دیگری، حقوق انسانی خود را از دست بدهد. ما نمی توانیم هیچ چیز غیر قابل تحملی را به هر دلیلی -از جمله مذهب - تحمل کنیم.“
منبع: تایم آنلاین – 12 مارس