نمایش روز♦ تئاتر ایران

نویسنده
جمشید کمالی

نمایش آتن- مسکو این روزها در تماشاخانه مولوی روی صحنه رفته است. کتایون فیض مرندی کارگردان آن از ‏مدرسین دانشگاه است و پیش از این نمایش دفترچه یادداشت نوشته ژان کلود کریر و چند اثر دیگر را اجرا کرده است. ‏آتن- مسکو درباره مهاجرت است و داستان اجرای آن خود یک نمایش کامل محسوب می شود. ‏

atenmoskow1.jpg

‎ ‎آتن- مسکو‏‎ ‎

کارگردان : کتایون فیض مرندی. نویسنده: تسو اسلاکیدیس. طراح صحنه: علیرضا بیرقی و کتایون فیض مرندی. ‏موسیقی متن: محمد فرشته نژاد. بازیگران: الهام پاوه‌نژاد، رویا میرعلمی و الهام کردا ‏

در این نمایش سه خواهر با همان نام‌های نمایشنامه سه خواهر چخوف وجود دارند که دو تن از آنان به یونان مهاجرت ‏کرده‌اند. نویسنده در مقاطع مختلف و در مواجهه دو به دو این خواهر، کشف هر یک توسط دیگری و در نهایت کشف ‏حقیقت را به چالش کشیده است. زمان نمایش اتفاقات 24 ساعت است که طی آن مسائل بسیاری مطرح می‌شود.‏

‎ ‎در دل غربت‏‎ ‎

نمایش آتن- مسکو در ظاهر به داستان مهاجرت زنان روسی به یونان می پردازد. انسان هایی که مهاجرت می کنند و ‏برای یافتن شغلی مناسب گرفتار مصائبی می شوند که زن بودن شخصیت های این نمایشنامه آسیب پذیری آنها را در ‏مواجهه با این پدیدده دو چندان بارز می کند.‏

نویسنده آتن- مسکو نمایشنامه خود را بر اساس نمایشنامه معروف سه خواهر اثر آنتوان چخوف نگاشته است. حتی نام ‏های شخصیت ها نیز همان هایی هستند که چخوف برگزیده اولگا، ماشا و ایرنا،اما رویکرد اسلاکیدیس بسیار امروزی و ‏قابل ارجاع به جوامع مختلف به نظر می رسد. نویسنده یونانی با توجه به مختصات و مشخصاتی که چخوف در ‏شخصیت پردازی داستان خود به آن می پردازد شخصیت ها را از قرن نوزدهم به قرن بیستم آورده تا ما حدس بزنیم اگر ‏چخوف امروز زنده بود و قرار بود این سه خواهر را در شرایطی امروزین ببیند احتمالا چه واکنش های دراماتیکی از ‏خود نشان می داد. ‏

atenmoskow2.jpg


نمایشنامه سه خواهر آنتوان چخوف اثری کاملا متکی بر شخصیت است. داستان نمایش تاثیری در روند شکل گیری این ‏افراد ندارد بلکه آنها با منش خود داستان را می سازند و در واقع پیرنگ متن را آنها تعین می بخشند. در اثر جاودانه ‏چخوف هریک از این سه خواهر بر مبنای ویژگی خاص طراحی می شوند. به طور مثال اولگا دارای خصلت هایی مرد ‏سالارانه است. می خواهد بر دیگران تسلط داشته باشد. ماشا می کوشد امروزی ترو فارغ از قیدو بند های سنتی باشد و ‏ایرنا نیز حدی میانه از دو خواهر دیگرش را در رفتار بروز می دهد. این شخصیت های چخوف نعل به نعل به دنیای ‏امروز ما می آیند تا با مشکلات جوامع قرن بیستمی دست و پنجه نرم کنند. ‏

کتایون فیض مرندی نیز در همین راستا و اهمیت به شخصیت ها بیشتر بار کارگردانی خود را به اجرای بازیگران ‏معطوف می دارد. این نمایش پیش تر قرار بود با حضور بازیگرانی همچون ماهایا پطروسیان و چند بازیگر سینما و ‏تئاتر دیگر روی صحنه برود اما این افراد اندک اندک به دلیل مشغله های مختلف از حضور در این کار بازماندند و در ‏نهایت گروه فعلی این نمایش را روی صحنه برد. انتخاب و وسواس فیض مرندی در این کار بیش از پیش اهمیت ‏حضور و تاکید بر نقش آفرینی را پررنگ می کند. ‏

این اتکا و اهمیت تا جایی پیش می رود که در بسیاری از صحنه ها قربانی می شوند تا بازیگران بتوانند بیش از جنس ‏کنش ها و واکنش های نمایشی جلوه کنند. همین مسئله اجرا را تا حد بسیاری به نمایش های مدرن نزدیک می کند. عمده ‏تصویر سازی های نمایش نیز بر پایه جنس حضور بازیگران تصویر می شود. ‏

همانگونه که نمایشنامه آشکارا شخصیت ها را هدف گرفته و چندان بر کنش های معمول داستانی در پیشبرد کار توجه ‏نمی کند در این اجرا هم کارگردان اجازه می دهد تا بازیگران خود به تصویرهای مورد نظر دست یابند. آنها حرکت ‏های عجیبی نمی کنند بلکه با توجه به قاب هایی که به مدد ترکیب آنها با صحنه ایجاد می شود در ذهن مخاطب خود ‏تداعی معانی می کنند.‏

atenmoskow3.jpg

عمده قاب های تصویری که فیض مرندی در این نمایش در نظر گرفته بر پایه سایه روشن هایی با رنگ های تند است. ‏البته این رنگ ها به نوعی تداعی گر تنهایی شخصیت ها و تک افتادگی آنهاست. آنها که از وطن خود دور شده و شرایط ‏تازه ای را در غربت تجربه می کنند. ‏

یکی از میزانسن هایی که بازیگر را آزاد می گذارد تا به جنس حرکات مورد نیاز نمایشنامه دست پیدا کند همین تک ‏افتادگی هاست. بازیگران به خوبی این فرصت را در اختیار دارند تا شخصیت های خود را به نمایش بگذارند. به گفته ‏ای دیگر بازی های آنها در یکدیگر تداخل پیدا نمی کند و در این راستا از سوی کارگردان نوعی خط کشی هندسی ‏صورت پذیرفته است. در این میان الهام پاوه نژاد در میان سه بازیگر دیگر مسلط تر به نظر می رسد و شخصیت را با ‏اقتدار بیشتری روی صحنه می آورد.‏

نمایشنامه آتن- مسکو یک شیوه آموزشی در زمینه اقتباس و بازخوانی متون قدیمی نیزمحسوب می شود. فیض مرندی ‏قصد داشت نویسنده این نمایشنامه را که پیش تر نیز به ایران سفر کرده بود هنگام اجرای متن به ایران دعوت کند تا ‏کارگاهی آموزشی نیز کنار اجرا شکل دهد که امکانات میسر نشد.‏