زندانیان گمنام نباید فراموش شوند

نویسنده

‏ ایمان صادقی

جمعی از فعالین حقوق بشر با خانواده امیر حشمت ساران، که به جرم تشکیل گروهی بنام “جبهه اتحاد ملی” در ‏زندان به سر می برد، دیدار کردند.همسر امیرحشمت ساران در این دیدار ضمن اشاره به وضعیت “بسیار ‏نامساعد” این زندانی که در حال حاضردر زندان رجایی شهر به سر می برد، تاکید کرد که “با وجود حکم سنگین ‏ساران متاسفانه هیچ کس از این زندانی مظلوم دفاع نمی کند.“‏

امیر حشمت ساران، از فعالین سیاسی که به 16 سال حبس محکوم شده، اینک 5 سال است در زندان رجایی شهر ‏به سر می بردو وضعیت جسمی او به گفته همسرش “به شدت وخیم” است. وی از حقوق قانونی نظیر ‏برخورداری از حق مرخصی، محروم است و خانواده وی معتقدند برغم این شرایط دشوار، نهادهای حقوق ‏بشری کمتر به دفاع از وی توجه داشته اند. ‏

در این دیدار که عبداله مومنی، محمد صادقی، نجات بهرامی، علی جمالی، سمیرا صدری، علی ملیحی، یوحنا ‏نجدی، احسان رمضانیان و مهرداد بزرگ از اعضای دفتر سیاسی ومرکزی سازمان ادوار تحکیم و همچنین ‏مهندس حشمت الله طبرزدی و پرویز صفری، دو تن از اعضای شورای مرکزی جبهه دموکراتیک ایران حضور ‏داشتند، ابتداهمسر امیر حشمت ساران به ارایه گزارشی از آخرین وضعیت همسرش پرداخت و از جمله گفت: “با ‏وجود حکم سنگین ساران متاسفانه هیچ کس از این زندانی مظلوم دفاع نمی کند.او در طول مدت 5 سال گذشته ‏تنها یک بار از مرخصی استفاده کرده و بنا به دستور مقامات قضایی از سال 85 ممنوع المرخصی بوده است.“‏

همسر امیرساران اتهام همسرش را که بر مبنای آن به 8 سال حبس تعزیری و 8 سال حبس تعلیقی محکوم شده ‏است، “اقدام علیه امنیت ملی از طریق تشکیل یک گروه سیاسی” و همچنین “توهین به مقامات” خواند و افزود: ‏‏”همسرم در آخرین تماس تلفنی از زندان رجایی شهر حال جسمانی مساعدی نداشت و از عدم رسیدگی پزشکی ‏گلایه می کرد.“‏

خانم ساران در ادامه سخنان خود مواردی از فشارهای وارده بر خانواده و همچنین سنگ اندازی مقامات زندان ‏رجایی شهر در خصوص امکان ملاقات دو هفته یکبار با همسرش را تشریح کرد که موجب تاسف شدید حضار ‏گردید. ‏

در این دیدار آنگاه عبداله مومنی، سخنگوی سازمان ادوار تحکیم با بیان اینکه “باید از همه ی زندانیان سیاسی ‏صرف نظر از عقیده ی انها حمایت شود” گفت: “مدافعان حقوق بشر باید پژواک صدای اعتراض به نقض حقوق ‏همه شهروندان بی پناه و فاقد حامی باشند و نباید صرفا در گیر انعکاس تضییع حقوق شهروندی فعالان شناخته ‏شده در جامعه باشند.“‏

مومنی ادامه داد: “در حالیکه فعالان سیاسی و مدنی کشور همه به نوعی در تیررس نقض حقوق شهروندی از ‏سوی نهادهای غیر پاسخگو قرار دارند، طیفی از فعالان با محدودیتی مضاعف روبرو هستند به طوریکه هم حقوق ‏آنها از سوی نهادهای غیر پاسخگو نقض می شود و هم اعتراضی از سوی مدافعان حقوق بشر به وضعیت آنها ‏صورت نمی گیرد.“‏

مومنی آنگاه با انتقاد از این رویه گفت: “نمی توان داعیه دفاع از حقوق بشر را داشت اما دفاع از برخی قربانیان ‏نقض حقوق بشر را فاقد اولویت دانست؛ چرا که حقوق بشر یک کلیت به هم پیوسته است که تبصره پذیر نیست و ‏از قضا مدافعان حقوق بشر باید تمرکز جدی تری به دفاع از حقوق محذوفین و حاشیه نشینان و به انزوا رفته ها ‏داشته باشند.“‏

مومنی در ادامه با اشاره به سالهای طولانی حبس مهندس طبرزدی گفت: “شکی نیست که آقای طبرزدی و ‏بسیاری از نزدیکان ایشان که در سال های اخیر به زندان رفته اند از قربانیان نقض سازمان یافته حقوق بشر در ‏ایران هستند.“‏

وی در ادامه به وضعیت سعید درخشندی و ابوالفضل جهاندار اشاره کرد و گفت: “این دو فعال دانشجویی که بیش ‏از 2 سال است محروم از بدیهی ترین حقوق شهروندی، در زندان به سر می برند نمونه بارزی از فراموش شدگان ‏حقوق بشری هستند که علیرغم محرومیت از حقوق طبیعی و ایرادات جدی قضایی به روند بازداشت، محاکمه و ‏زندان، به حبس های طولانی مدت محکوم شده و از حق مرخصی محروم هستند.“‏

مومنی همچنین با اشاره به حکم سنگین حبس برای امیر حشمت ساران و ممنوع المرخصی بودن وی اظهار ‏داشت: “ابتدایی ترین حقوق یک زندانی که در قانون زندان ها نیز به رسمیت شناخته شده است، سال هاست پایمال ‏شده و بر مدافعان حقوق بشر فرض است تا لا اقل چنین مواردی از تضییع حقوق را انعکاس دهند.متاسفانه با ‏وجود فعالیت های بسیار مثبتی که در سال های اخیر در زمینه حقوق بشر انجام شده است، جمعی از فعالان مدنی ‏و حقوق بشری اسیر مرزبندی های ایدئولوژیک، قشری و مصلح سنجی های کذایی هستند که این موضوع زنگ ‏خطری جدی است و تنها به سود ناقضین حقوق بشر در ایران تمام خواهد شد.“‏

رییس شورای مرکزی ادوار تحکیم آنگاه با اشاره به اولویت حقوق بشر در برنامه های سازمان تحکیم وحدت، ‏دفاع از حقوق شهروندی و قانونی شهروندان فارغ از هر گونه مرزبندی وبراساس اعلامیه حقوق بشر را مبنای ‏کنش های حقوق بشری مجموعه ادوار تحکیم دانست و گفت: “اگر چه در طول فعالیت های حقوق بشری سعی و ‏تلاشمان بر این مبنا بوده اما به دلیل امکانات محدود و بی اطلاعی از وضعیت برخی از محرومین از دفاع، ‏نتوانسته ایم از حقوق برخی زندانیان عقیدتی ـ سیاسی دفاع کنیم که در این خصوص کمیته حقوق بشر سازمان ‏از هر گونه اطلاع رسانی که منجر به بهبود وضعیت زندانیان گردد استقبال می کند و به دلیل اهمیت مسئله حقوق ‏بشر در برنامه های سازمان آماده همکاری با همه نهادهای حقوق بشری هستیم.“‏

در ادامه این جلسه حشمت الله طبرزدی با توجه به شناخت نزدیکی که از وضع یکی از زندانیان به نام رجبی ‏داشت گزارشی از وضعیت او و شرایط زندان های جمهوری اسلامی ارایه داد که موجب تاسف حاضرین شد.‏

‏ ‏

طبرزدی سپس با اشاره به انتقال امیر حشمت ساران و برخی دیگر از زندانیان سیاسی به زندان رجایی شهر گفت: ‏‏”ما روند انتقال زندانیان سیاسی از اوین به رجایی شهر را هدفمند و خطرناک می دانیم چرا که در این زندان، ‏فشارهای گوناگونی هم بر زندانیان و هم بر خانواده های ایشان وارد می شود.“‏

طبرزدی با اشاره به لزوم توجه گروه های مختلف به نقض حقوق زندانیان سیاسی افزود: “متاسفانه ما شاهد ‏تبعیض در میان موارد نقض حقوق بشر هستیم. برخی مدافعان حقوق بشر در حالی که مواردی از نقض حقوق ‏زندانیان را کاملا بازتاب می دهند ـ که البته امر صحیح و لازمی است ـ در پرداختن به نقض شدید عادی ترین ‏حقوق برخی زندانیان همانند آقای ساران کم توجهی می کنند.امیر حشمت ساران با وجود گذراندن 5 سال حبس تنها ‏یک بار به مرخصی آمده است و از بیماری قلبی نیز رنج می برد.” ‏

طبرزدی سپس ابراز امیدواری کرد رسانه ها و فعالان حقوق بشر و فعالان مدنی نگاه جدی تری به این نوع موارد ‏داشته باشند.‏

در این جلسه همچنین نسبت به وضعیت وخیم زندانیان دیگری مانند جاوید تهرانی، درخشندی، جهاندار و سایر ‏زندانیان سیاسی ابراز نگرانی شد و حاضران خواستار آن شدند که نهادهای حقوق بشری نسبت به سرنوشت ‏زندانیان گمنام بی تفاوت نباشند.‏