یکی از آرمانهای امام راحل همیشه این بود که توی دهن این دولت بزند، البته الزاما دولت مهم نبود، ممکن بود امام بتواند توی دهن آمریکای جنایتکار یا صهیونیسم غاصب بزند، یا اگر شرایط بین المللی جور نبود و مسئولان هم کاری نکرده بودند، امت همیشه در صحنه می توانستند توی دهن این ملت بزنند، در واقع یکی از یادگارهای مهم امام راحل برای ملت مرحول همین بود که یکی از آنها توی دهن آن یکی بزند. سردار نقدی هم در جریان تحلیل و تفسیر و تبیین بیانیه لوزان، از حاضران در سخنرانی خودش خواست تا “با همدلی توی دهن آمریکای دروغگو بزنیم.” در همین رابطه خبرنگار ما با این نقدی گفتگوی کوتاهی انجام داد.
ما: با توجه به اینکه رهبری فرمودند که توافق میان ایران و آمریکا واقع شود، حالا باید چکار کنیم؟
نقدی: ما توافق ضعیف با دشمن را یکی از خدعه های آمریکای جنایتکار می دانیم و با مشت محکم به دهان آمریکایی که می خواد با ما توافق ضعیف کند می زنیم.
ما: یعنی اگر توافق ضعیف نباشد و قوی باشد، دیگر مشت نمی زنید؟
نقدی: حتی اگر توافق قوی هم باشد و آمریکا با ما توافق کند، ما توی دهان هرکسی که با ما توافق قوی هم بکند می زنیم.
ما: اما هیات مذاکره مجبور است توافق کنیم و رهبری هم در جریان هستند، حالا باید چکار کنیم؟
نقدی: ما از توافق با آمریکای جنایتکار حمایت می کنیم و به دهان آمریکایی که ما را وادار کرده با او توافق کنیم، مشت محکم می زنیم.
ما: آمریکای جنایتکار نمی خواهد با ما توافق کند، رهبری خودش می خواهد با آمریکا توافق کند، حالا چکار کنیم؟
نقدی: توافق باید یک مرحله ای باشد و ما توی دهان آمریکایی می زنیم که توافق دو مرحله ای با ما بکند.
ما: رهبری پذیرفته است که توافق دو مرحله ای با آمریکا بکنیم، حالا باید چکار کنیم؟
نقدی: در راستای اینکه متن بیانیه آن خانم ایتالیایی با بیانیه آقای ظریف فرق دارد، ما توی دهن آمریکایی که بیانیه فارسی و انگلیسی اش با هم فرق دارند می زنیم.
ما: براساس بررسی های صورت گرفته بیانیه های فارسی و انگلیسی با هم فرق ندارد، حالا چکار کنیم؟
نقدی: آمریکا قصد دارد با یکسان سازی دو بیانیه ما را فریب دهد و ما فریب آمریکا را نمی خوریم و توی دهن آمریکای جنایتکار می زنیم.
ما: براساس تصمیمی که گرفته شده قرار نیست شما با این توافق مخالفت کنید، حالا چکار می کنید؟
نقدی: ما از توافق حمایت می کنیم، اما چون آمریکایی ها درباره این توافق دروغ گفته اند، با همدلی توی دهن آمریکای جنایتکار دروغگو می زنیم؟
ما: آمریکایی ها دروغ نگفتند، قرار است میان آمریکا و ایران رابطه برقرار شود، حالا چکار کنیم؟
نقدی: ما با رابطه با آمریکا مخالف نیستیم، بلکه قصد داریم آمریکای جهانخوار را نابود کنیم، چه با ما رابطه داشته باشد و چه نداشته باشد و محکم توی دهانش می زنیم.
ما: تا دو ساعت دیگر قرار است سفارت آمریکا در ایران افتتاح شود، محل ساختمان هم در خیابان شهید بهشتی است، حالا چکار کنیم؟
نقدی: ما با افتتاح سفارت آمریکا در هر جایی جز خیابان فلسطین مخالفیم و با توی دهن آمریکایی می زنیم که بخواهد توی خیابان شهید بهشتی سفارت ایجاد کند.
ما: آمریکا در خیابان فلسطین سفارتخانه اش را افتتاح کرد و الآن آقای آلن ایر سفیر آمریکا در ایران برای ملاقات با شما بیرون اتاق است، حالا چکار کنیم؟
نقدی: من با سفیر آمریکا در ایران ملاقات خواهم کرد و بعد از پایان ملاقات می رویم توی خیابان و توی دهان آمریکا می زنیم.
ما: کلا شما چه مشکلی با آمریکای جنایتکار دارید؟
نقدی: آمریکای جنایتکار باید رابطه اش را با اسرائیل قطع کند و فقط با ما رابطه داشته باشد، در غیر این صورت ما توی دهان آمریکا می زنیم.
ما: یعنی رابطه با آمریکا به هر شکلی باشد شما با آن مخالف نیستید، فقط می خواهید توی دهان آمریکا بزنید؟
نقدی: ای قربان دهنت، ما هر توافق و بیانیه و مذاکره ای را قبول داریم، ولی ایران هر رابطه ای با آمریکا داشته باشد، ما می خواهیم با مشت محکم توی دهن آمریکای جنایتکار بزنیم.
نتیجه گیری اخلاقی: ما می توانیم سیاست مان را عوض کنیم، ولی عادت مان را نمی توانیم تغییر دهیم.
حرف راست را باید از بچه شنفت
این همه درباره رابطه ایران و آمریکا و توافق میان این دو کشور حرف زده شد، ولی هیچکس مثل آقای ابراهیم فیاض اصل موضوع را نگفت. آقای ابراهیم فیاض که کودک درونش از بابای درونش قدرتمند تر است، دیروز طی یک اظهار نظر دشمن شکن و غافلگیرانه گفت: “آمریکا می خواهد ایران را بی دشمن کند. و انسجام درونی مردم ایران را در درازمدت بگیرد.” یعنی بطور کلی مشکل این نیست که آمریکا بدتر از اروپاست یا بهتر از آنهاست، مشکل این نیست که آمریکا برخلاف منافع ملی ما عمل می کند یا به نفع ما رفتار می کند، حتی مهم هم نیست که رابطه با آمریکا مشکلات ایران را حل می کند یا نمی کند. مشکل فقط همین است که آمریکا دشمن ماست یا نیست.
الآن مشکل مهم این است که ما در ایران سی سال پرچم آمریکا را زیر پا گذاشتیم و آتش زدیم، هفته ای دهها هزار نفر عادت کردند بگویند مرگ بر آمریکا، اصولا هم اگر درست فکر کنید شعار “مرگ بر آمریکا” از هر شعار دیگری توی دهن آدم بهتر می چرخد. الآن که نمی توانیم بعد از سی سال این شعار به این قشنگی را حفظ کنیم و بگوئیم “مرگ بر عربستان سعودی” یا بگوئیم “مرگ بر اتحادیه اروپا” یا بگوئیم “مرگ بر نیجریه”. اگر آمریکا خودش یک کشوری را پیشنهاد کند که وزن و قافیه اش برای شعار مناسب باشد و پرچمش هم برای آتش زدن خوش دست باشد، دیگر مشکلی نداریم. الآن تمام مشکل جمهوری اسلامی به قول آقای فیاض همین است که “آمریکا می خواهد ما را بی دشمن کند.”
بعد از سه چهار روز که امت شهیدپرور جوش آورده بودند و همه داشتند خودشان را به چهار قطعه مساوی تقسیم می کردند که اثبات کنند بیانیه لوزان اشکال دارد، یا دو مرحله ای است یا حقوق هسته ای ما را به فاک فنا داده و چند چیز دیگر، بالاخره سپاه و مجلس و مقامات کشور ریز ریز و بدون اینکه کسی متوجه شود، به همدیگر ندا دادند که رهبری موافق بیانیه است و مشکلی نیست. آقای لاریجانی هم گفته که “مجلس از حرکت تیم مذاکره کننده هسته ای حمایت می کند.” از آن طرف هم نتانیاهو هم گفته “می خواهم توافق بد با ایران را نابود کنم.” چنان هم این حرف را گفته انگار اسرائیل امروز همان اسرائیل بیست سال قبل است که هر کاری دلش می خواست بکند. بگو تو اگر می توانی در همان لبنان و سوریه دماغت را بکش بالا با مف آویزان وسط خاورمیانه ولو نباشی. دولت خل و چل کانادا هم اعلام کرده که تفاهم هسته ای لوزان را قبول ندارد. بگو اصلا چه ربطی به تو دارد. بگو اصلا تو چکاره حسنی؟ عضو شورای امنیتی؟ طرف توافق با ایرانی؟ جزو کشورهای بزرگ صنعتی هستی؟ چه ربطی به کانادا دارد که توافق لوزان را قبول کند یا نکند. یعنی کسی که به ما نپریده بود کلاغ ورپریده بود.
فعلا مخالفان توافق هسته ای صدای شان از نعره به فریاد و از فریاد به ضجه و از ضجه به مویه تبدیل شده و فعلا با دماغ آویزان و چشم گریان دارند زیر لب وزوزی می کنند و غر می زنند. آقای حمیدرضا مقدم یار گفته “دولت دلواپسی ها درباره بیانیه لوزان را برطرف کند.” آخر چطوری برطرف کند؟ دلواپس ها می خواستند ایران و آمریکا با همدیگر بجنگند، حالا این دو تا می خواهند با همدیگر کنار بیایند. چطوری دلواپسی را برطرف کند؟ مگر برطرف کردنی است؟ طرف ده سال است از دعوای ایران و آمریکا تا حالا ده تا خانه خریده و شغلش فحش دادن به آمریکاست و تخصص اش مثل دکتر حسن عباسی بررسی تجاوز در جنگ های آمریکاست. اگر مشکل ایران و آمریکا حل بشود، قسط های بانکی اش را چطور بپردازد. فکر کن اگر همین الآن خرید و فروش تریاک قانونی بشود، تمام قاچاقچیان بدبخت می شوند. حالا ما چهار تا آدم علاف مثل حمید رسائی و کوچک زاده و حسینیان و نبویان و پناهیان و آقا تهرانی داریم که در بیابان جمهوری اسلامی لنگه کفش کهنه اند. حالا شما یک کارخانه کفش ملی درست کردی، طرف باید برود بمیرد. این دلواپسی که برطرف کردنی نیست. فعلا مثل اینکه با تبریکات فرماندهان سپاه و موضع گیری علی لاریجانی واضح و مبرهن شده که آقا طرفدار مذاکرات هسته ای بوده و یحتمل شریعتمداری و الباقی جماعت باید بروند توی بایگانی راکد تا چند سال. خدا بیامرزدتان.
محاکمه بشوند، برو بالا تر
استفاده از ادبیات بهداشتی خیلی اوقات کار واجبی است. یعنی کار داروی نظافت است. باعث می شود اصل قضیه دیده شود و خیلی از چیزهای مزاحم از میان برود. یکی از نمایندگان مجلس گفته که کریمی قدوسی که دو روز قبل در مجلس سر ظریف نعره کشیده بود و بدوبیراه گفته بود، “از ادبیات مناسبی استفاده نکرد.” نتیجه می گیریم که براساس زبان کلانتری اسم فحش خواهر و مادر می شود ادبیات نامناسب. همین نماینده توضیح داده که “این اتفاق ها طبیعی است و بحث ها معمولا به تفاوت دیدگاهها مربوط می شود.” واقعا هم راست می گوید. این که نماینده مجلس وسط جلسه یقه علی مطهری را بگیرد و او را پرت کند زمین و سرش را بشکند، طبیعی است. تازه خیلی هم اهلی شده که گاز نمی گیرد و جفت پا وسط صورت ظریف نرفته و با پنجه بوکس به دیپلماسی حمله نکرده. ظریف ظریف است، کریمی قدوسی که خشن است. اصولا بلد نیست بدون گاز گرفتن و لگد زدن کارش را پیش ببرد. ظریف برود خدا را صدهزار مرتبه شکر کند که کریمی قدوسی و کوچک زاده الآن شکمش را سفره نکرده اند. فکر کرده اینجا لوزان است که بنشیند هفت ساعت با دشمن حرف بزند و لبخند تمام دندان تحویل بدهد و اوکی اوکی و نایس نایس تحویل بگیرد. اینجا مجلس شورای اسلامی است و کم کم اگر چاقوی ضامن دار استفاده نکنند، کف گرگی و آرنج زیر چانه حداقل نقادی سیاسی است. این ظریف هم دو روز رفته سوئیس یادش رفته کوچک زاده روزانه اگر هفت تا یقه جر ندهد به تکلیفش عمل نکرده است.
محاکمه تحریمی ها
برادر جواد هروی فرموده که افرادی که در تحریم نقش داشتند باید محاکمه شوند. انگار در میان کسانی که محاکمه می کنند کسی هست که در تحریم نقش نداشته باشد. به هر حال برای حل مشکل این جوان جویای نام فهرست افرادی که در تحریم نقش مهم داشتند را برای محاکمه شدن اعلام می کنیم.
یک، دولت محمود احمدی نژاد با کلیه وزرایش که هم در تحریم شدن نقش داشت و هم از آن استقبال کرد و هم اعلام کرد تحریم ها به نفع ایران است.
دو، کل سپاه پاسداران که با حمایت از دولت بارها اعلام کرد که تحریم نه تنها بد نیست، بلکه برای پیشرفت کشور و راه افتادن کارخانه ها و ماشین آلات سپاه خیلی هم مفید است.
سه، نمایندگان مجلس شورای اسلامی که به مدت هشت سال بدون انقطاع از دولت احمدی نژاد حمایت کردند.
چهار، قوه قضائیه که در تمام این سالها هرکسی را که با تحریم مخالفت می کرد عامل دشمن و اجنبی می خواند و خودش از همه بیشتر طرفدار تحریم بود.
پنج، ائمه جمعه کشور که هفته ای یک بار در مزایای تحریم و شعب ابی طالب و تحمل سختی ها و ضرورت ایجاد مصیبت نقش داشتند.
شش، رهبری کشور که همه این نهادها و سازمان ها و موسسات را تشویق می کرد و خودش از همه موثر تر بود و همواره اصرار می کرد که تحریم از همه چیز بهتر است.
از هفت تا هزار، شورای نگهبان، مجلس خبرگان، مراجع تقلید و روحانیون، انواع نمایندگان رهبری و برو بالا. اصلا مگر کسی بود که از تحریم خوشش نیاید. حالا قرار نیست که مست ها را بگیرند، ولی اگر قرار بود، کلیه ساکنین شهر را باید می گرفتند. زت زیاد.