سهیل آصفی
پیرو آخرین فعل و انفعالات پیرامون پرونده هسته ای جمهوری اسلامی، حمیدرضا ترقی، معاون امور بین الملل حزب موتلفه اسلامی در گفتگو با “روز” به مواضع جریان متبوع خود در این خصوص و شرکت هیاتی از جمهوری اسلامی در کنفرانس امنیتی مونیخ پرداخته است. این گفتگو در پی از نظرتان می گذرد.
آقای ترقی، قرار بود رئیس جمهور “خبر خوش هسته ای” را در راهپیمایی 22 بهمن اعلام کند که این اتفاق نیفتاد. “خبر خوش” چه شد؟
خبر خوش حضور یکپارچه مردم در دفاع از مساله هسته ای کشور است. این حضور پشتوانه محکمی برای نظام و تداوم برنامه های هسته ای است. بقیه موارد را آقای احمدی نژاد به یک ماه آینده تا بیستم فروردین موکول کرد.
که چه بشود؟
که هر کدام از پروژه ها که به نتیجه برسد، آن را اعلام کنند.
مثلا چه پروژه هایی؟
والله همانطور که خود مسئولین انرژی اتمی کشور اعلام کردند، قرار است در زمان خودش اعلام شود.
یعنی مثلا در چه موردی می تواند باشد: رسیدن به حد معینی از غنی سازی، آبشار سانتریفیوژ… منظورم از نظر فنی است…
از نظر فنی که دیگر قرار نیست فعلا چیزی اعلام شود!
جدی؟
بله، در زمان خودش اعلام می شود. شما نمی توانید از هیچ مسئولی این موضوع را در بیاورید.
دروغ است
حالا جدا از “خبر خوش”، کنفرانس امنیتی مونیخ با حضور مقامات امنیتی و دفاعی اروپا و امریکا و آقای لاریجانی در راس هیات جمهوری اسلامی برگزار شد. در مورد این کنفرانس و مواضع طرف غربی و ایرانی اخبار مختلفی منتشر شده است. آقای جوزف لیبرمن، سناتور دموکرات امریکایی درباره مواضع متناقض مقامات تهران گفته: “لاریجانی و احمدی نژاد انگار از یک کشور نیستند”، گمان می کنید چرا چنین استنباطی بوجود آمده؟
آنها استنباط خودشان را می کنند.
خب؟
به هر حال آقای لاریجانی نماینده جمهوری اسلامی برای پیگیری موضوع انرژی هسته ای است.
خب حواشی زیادی در مورد سفر لاریجانی به کنفرانس مونیخ وجود داشت، ابتدا گفته شد این سفر به دلیل کسالت ایشان لغو شده، پس از آن معلوم شد ایشان به این سفر می رود و… گفته می شود اختلافات جدی بر سر حضور ایشان در کنفرانس در میان مقامات و سیاست گزاران هسته ای جمهوری اسلامی وجود داشته…
اینها همه شایعات گروههای داخلی است که مطرح می شود. ما فکر نمی کنیم این شایعات صحت داشته باشد. تصمیم گیری در شورای عالی امنیت ملی با حضور سران نظام انجام می گیرد که حضور آقای لاریجانی را نهایی می کند.
ولی گفته شده اختلافاتی جدی در مورد دیپلماسی هسته ای در میان مقامات بلندپایه نظام بوجود آمده…
نه، چنین چیزی صحت ندارد. نظرات دقیقا منبطق بر یکدیگر است و هر کدام طبیعتا نوع بیان خاص خودشان را دارند. در اظهارات و بیان مطالب ممکن است تفاوت هایی باشد ولی در اصول همه یک جور هستند.
اما گویا لاریجانی پذیرش تعلیق کوتاه مدت به عنوان پیش شرط مذاکره را در قبال اعمال انعطاف بیشتر غرب در برابر پرونده هسته ای ایران مطرح کرده…. نه؟
ما چنین چیزی از آقای لاریجانی نشنیدیم؛ اما همه با اینکه به عنوان پیش شرط مذاکره، تعلیق پذیرفته شود مخالف هستند و هیچ تفاوتی بین نظر مسئولین کشور وجود ندارد.
در آرایش سیاسی جدید جناح ها، ما شاهد حضور جریان آقای رفسنجانی هستیم. آقای رفسنجانی بارها از سیاست تعدیل در مواضع سخن گفته و مسولین اجرایی را از تندروی ها بر حذر داشته…
در زمانی که آقای هاشمی رئیس جمهور بود اگر کسی خارج از دولت چنین حرفی را می زد، آیا دولت ایشان می پذیرفت؟ این وظیفه دولت است. هر دولتی که سر کار می آید باید کار خود را در چهارچوب قانون دنبال کند. اظهارنظرهایی که در خارج از دولت مطرح می شود فقط در حد پیشنهاد است. دولت می تواند گوش دهد یا ندهد. این اختیار دولت است.
پس شما معتقدید سیاست کنونی در قبال پرونده هسته ای مورد توافق همه جناح ها و جریان های جمهوری اسلامی است؟
بله، کاملا همین طور است.
آقای ترقی، در هفته های اخیر مواضع تند ایالات متحده در مورد حضور و نقش جمهوری اسلامی در مسائل عراق تشدید شده است. اخیرا هم اعترافات فرماندهان دستگیر شده سپاه در رسانه ها پخش و با ارائه اسنادی گفته شد پول و تسلیحات شبانه از مرز مهران وارد عراق می شود و نفرات عراقی نیز برای آموزش از این مرز وارد ایران می شدند…
نه، همه اینها دروغ است. صحت ندارد….
سایت یو. اس. تودی هم اقدام به انتشار تصاویری کرده که مدعی است سلاح های کشف شده ساخت ایران در عراق را نشان می دهد…
دروغ است. همه آنها دروغ است. اینها همه مونتاژ کاری های اسرائیل است. امریکا دنبال سندسازی برای اثبات ادعای دروغ خودش در مورد دخالت ایران در مسائل داخلی عراق است. ضمن اینکه اگر اصل دخالت کشورها در عراق غلط و نادرست است، بزرگترین دخالت کننده در درجه اول خود امریکا و انگلیس هستند که باید پایشان را از عراق و منطقه بیرون بکشند. نکته دوم اینکه این نوع سندسازی ها مانند همان ادعاهایی است که در مورد سلاح های کشتار جمعی صدام داشتند و آخرش هم نتوانستند ثابت کنند که صدام چنین سلاح هایی را دارد و تمام عملکرد و حمله آنها به عراق زیر سئوال رفت. الان هم همین مساله را در مورد ایران مطرح می کنند و هیچ مستندی جز شایعه پراکنی ندارند.
حالا حزب موتلفه گمان می کند این روند به کجا ختم شود؟ مثلا رودرویی نظامی؟
رودررویی نظامی به هر حال مساله پیچیده و بغرنجی است. طبیعتا امریکا به این سادگی نمی تواند به تصمیم قاطعی در این خصوص برسد. چون هم نخبگان سیاسی خود امریکا با این اقدام مخالف هستند، هم در مجموع کنگره و شخصیت های مسئول امریکا این راهبرد دولت فعلی امریکا را قبول ندارند و نمی پذیرند. این راهبرد خسارات سنگینی برای امریکا و کشورهای منطقه به بار خواهد آورد. لذی به نظر می رسد گزینه نظامی مساله ای بسیار بعید در مناسبات بین ایران و امریکا خواهد بود.
گفته می شود محافلی در جمهوری اسلامی از وقوع چنین جنگی استقبال می کننند و در واقع موقعیت جنگی به آنها این توان را می دهد که اعلام وضعیت خاص کنند و به نوعی خود را از بحران های فراگیر اجتماعی نجات دهند… در این مورد به ادامه جنگ ایران و عراق اشاره می شود… حزب موتلفه چه فکر می کند؟
ببینید، در اینکه هر نوع حمله خارجی به نفع وحدت داخلی تمام خواهد شد هیچ کس تردیدی ندارد. آنچه که مسلم است به هر حال تهدیدات خارجی برای کشور و ملت ما همیشه مایه انسجام و وحدت بیشتر کشور شده است. بنابراین باید از این زاویه به مساله نگاه کرد نه اینکه حالا یک گروهی بخواهد از این اقدام برای منافع خودش سواستفاده کند. اثر طبیعی تهدیدات خارجی، تقویت دولت و نظام و انسجام ملی کشور است.
حزب موتلفه، اصولا چنین رودر رویی را چقدر محتمل می داند؟چون برخی از ناظران سیاسی به “جنگ روانی” از هر دو سوی جمهوری اسلامی و امریکا اشاره می کنند و معتقدند هیچ یک از دو کشور در حال حاضر در شرایطی نیستند که بخواهند وارد این فاز بشوند. مساله امتیاز گرفتن است و در نهایت مصالحه و معامله…
بینید، بحث رودرویی الان مطرح نیست. یک طرف مشغول تهدید کردن است. وظیفه ملی ما این است که در برابر هرگونه تهدید خارجی از خود دفاع کنیم. آمادگی دفاعی ما نباید جنگ روانی علیه امریکا تلقی شود بلکه تهدیدات امریکا است که عمدتا جنگ روانی است. مردم ما دو روز پیش به این جنگ روانی پاسخ دادند.
دو روز پیش چی شد؟
راهپیمایی بیست و دو بهمن بود. شما موضع گیری های تک تک مردم از جوان گرفته تا سنین دیگر را ببینید. دستیابی به فن آوری هسته ای صلح آمیز جز باور قطعی مردم شده است. جنگ روانی امریکا با این برخورد مردم، شکست خورده است.
برخی ناظران سیاسی، راهپیمایی هایی مانند بیست و دو بهمن و… را “حکومتی” می دانند که همواره تعداد خاصی در آن شرکت می کنند و معتقدند محک مناسبی برای ارزیابی نیست.
خب، اینکه نهایت بی انصافی و بی اطلاعی است. کسی این را می گوید که اصلا داخل کشور نیامده است و در خارج از مرزها طبق اخبار دروغ استکبار جهانی قضاوت می کند. اگر کسی در داخل کشور باشد و با خود مردم حرف بزند می فهمد چنین ادعایی به هیچ وجه صحت ندارد. هیچ اجباری به حضور مردم نبوده است. کسی کنترل نمی کند که اگر آمد یا نیامد با او برخوردی صورت بگیرد. شرکت کنندگان، بسیجی یا نظامی نیستند که بگوییم بر اساس یک برنامه ریزی تشکیلاتی آمدند. همه جور افراد از سلیقه ها و اقشار و جناح های مختلف حضور دارند.
به نظر حزب موتلفه، الان برای مردم مساله معیشت و گذران زندگی مطرح است یا دستیابی به انرژی هسته ای؟
ما اگر به منافع زودگذر مردم نگاه کنیم، مساله معیشت برای مردم مطرح است اما این دلیل نمی شود که از منافع درازمدت خود دست بردارند.
باید ما را بپذیرند
اخیرا، آیت الله العظمی منتظری در گفتگویی ضمن اشاره به شرایط کشور در حوزه داخلی و خارجی اعلام کردند مسئولین جمهوری اسلامی باید به خود بیایند. حزب موتلفه در برابر این موضع چه فکر می کند؟
ایشان بر اساس نظر حضرت امام صلاحیت ورود به مسائل سیاسی را ندارد.
ندارند؟
نه، ایشان شم سیاسی ندارد که بخواهد در رابطه با مسائل سیاسی اظهار نظر کند.
با توجه به اوضاع داخلی کشور و وضعیت اقتصادی کنونی، اگر تحریم ها گسترش پیدا کند، آیا چشم انداز یک بحران اجتماعی بزرگ را در آینده می بینید؟ برخی معتقدند که این مساله دیگر به اینکه جمهوری اسلامی با امریکا به توافق برسد یا نرسد ربطی ندارد. نظر حزب موتلفه چیست؟
کدام بحران اجتماعی؟
در عرصه اقتصادی، افزایش بی سابقه نقدینگی، نرخ تورم و گرانی، اشتغال، وضعیت کارخانه ها و طبقه کارگر، مساله زنان و جوانان… آمارهایی در زمینه های مختلف که رسانه های رسمی کشور هم بارها اعلام کرده اند.
اگر اینها برای یک کشور بحران است، من فکر نمی کنم کشورهای اروپایی و حتی شرقی از این بحران ها کم داشته باشند. آنها چندین برابر ما از این بحران ها دارند.
آیا وضعیت کنونی ایران بسوی یک انفجار اجتماعی پیش نمی رود؟
نه، شما وقتی می توانید “انفجار اجتماعی” را پیش بینی کنید که دولتمردان در صدد حل مشکلات مردم نباشند و در آن مسیر قدم بر ندارند و هیچ مانع و تحریم خارجی وجود نداشته باشد. خود امریکایی ها و اروپایی ها با اقداماتی که انجام می دهند گناه بسیاری از مشکلات را بر گردن دارند. طبیعتا مردم ما بیشترین تقصیر را به گردن امریکا و اروپا و کشورهای دشمن می اندازند تا اینکه بخواهند مقصر را در داخل کشور جستجو کنند.
شما چشم انداز مساله هسته ای را که به “بحران هسته ای” مشهور شده به چه شکل می بینید؟ برخی از ناظران سیاسی مدعیند جمهوری اسلامی از مدت ها پیش کوتاه آمده، فعالیت در تاسیاست هسته ای نطنز را متوقف کرده و…. می گویند فقط در انتظار فرصت مناسب برای اعلام مصالحه با امریکا است…
[می خندد]
خب چشم انداز چطور رقم می خورد؟
تنها راه، پذیرش جمهوری اسلامی به عنوان عضو باشگاه هسته ای جهان است. امریکایی ها و اروپایی ها باید در مسیر قانون NPT حرکت کنند. هرگونه عدول از این قانون و به رسمیت نشناختن حق جمهوری اسلامی در این مساله، مانع رسیدن به تفاهم خواهد بود. ما فکر می کنیم نهایتا مجبور خواهند شد حق ایران را به رسمیت بشناسند و اجازه بدهند ایران به عنوان عضو باشگاه هسته ای جهان در چهارچوب نظارت آژانس، غنی سازی برای تامین نیازهای انرژی کشور را ادامه دهد.