کورین لنه
آیا اکنون زمان مناسبی برای تحویل تسلیحات اضافی به کشورهای خاورمیانه بود؟ به محض اعلام پروژه دولت بوش مبنی بر فروش ده ساله تسلیحات و تجهیزات نظامی به عربستان و پنج کشور دیگر در حوزه خلیج فارس، این مسأله با مخالفت و سازش ناپذیری بخشی از کنگره مواجه شد.
این طرح راکه هفته گذشته به چند تن از اعضای پارلمان تسلیم شد می توان به عنوان پیش درآمدی برای نشست روز سه شنبه 31 ژوئیه در شرم الشیخ به حساب آورد. در این نشست، رابرت گیتس، وزیر دفاع امریکا و کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه این کشور، به همراه همتاهای مصری، سعودی و پنج کشور عربی دیگر که گفته می شود از مواضع میانه رویی برخوردارند حضور خواهند داشت. اینها کشورهایی هستند [بحرین، قطر، کویت، عمان، امارات] که واشنگتن در صدد تقویت آنها برآمده تا بدین طریق نسبت به تأثیر و نفوذ ایران در منطقه تعادل ایجاد کرده باشد.
در بخش دوم این طرح، شاهد افزایش چشمگیر کمک نظامی به اسراییل هستیم که به گفته ایهود اولمرت، نخست وزیر اسراییل، این افزایش به میزان 25 درصد بوده است. ازطرف دیگر، کمک نظامی به مصر نیز به مبلغ 13 میلیارد دلار در مدت 10 سال پیش بینی شده.
با وجود اهمیت این قراردادها، قوانین کنگره امریکا به گونه ای بر دولت این کشور تحمیل می شوند که راهی جز تبعیت از کنگره ندارد.
به دست آوردن امتیاز
دولت بوش امیدوار است بتواند توان تدافعی متحدان سنی خود را در خلیج فارس افزایش دهد. این کشورها از اینکه می بینند ایران بر منطقه تسلط یافته نگرانند، به ویژه اینکه در صورت خروج ایالات متحده از عراق و احتمال دستیابی ایران به سلاح هسته ای، شرایط برای آنها بسیار وخیم تر خواهد شد. ایالات متحده همچنین امیدوار است که در کوتاه مدت بتواند ریاض را به حمایت از دولت عراقی نوری المالکی، علیرغم سیطره شیعه ها، ترغیب کند.
روز قبل از آغاز سفر گیتس و رایس که پس از شرم الشیخ به جده خواهند رفت، مسؤولین امریکایی به طور عمومی اقدام به انتقاد از آنها کردند. زلمای خلیل زاد، سفیر امریکا در سازمان ملل، به شبکه CNN اظهار داشت: “درخصوص مسأله عراق، عربستان سعودی و چند کشور دیگر آنچه را که می توانند انجام دهند، از ما دریغ می کنند.” او در ادامه افزود: “گاهی اوقات نه تنها کمک نمی کنند، بلکه تلاش هایی را که ما برای پیشرفت انجام داده ایم مختل می سازند.”
تام لانتوس، رییس دموکرات کمیسیون امور خارجه در مجلس نمایندگان امریکا هم مخالفت خود را با طرح تحویل تسلیحات بدون گرفتن امتیاز از طرف سعودی اعلام کرد. به گفته وی، به عنوان مثال می توان از سعودی خواست تا بخشی از پناهندگان عراقی را که در اردن اجتماع کرده اند بپذیرد یا اینکه متعهد شود که دیگر با جنبش مقاومت اسلامی [حماس] و فتح فلسطین مصالحه نخواهد کرد؛ درست مانند ملک عبدالله که در ماه مارس چنین تعهدی را پذیرفت. او در خصوص گرفتن امتیاز از قطر، خواستار این است که شبکه الجزیره نقش میانه رویی را در منطقه ایفا کند.
منبع: لوموند، 30 ژوئیه 2007
مترجم: علی جواهری