این یادداشت قصد توهین و مسخره کردن کسی را ندارد اما ذات قضیه، و نیز ساده لوحی برخی از نظامیان وطنی که ایران را با حاشیه جنوب لبنان یا حومه صنعا اشتباه گرفته اند، انسان را اول عصبانی و، بعد به خنده دردناکی دچار می کند. بخصوص بعد ازمشاهده این همه اسامی عجیب و غریب عربی روی ادوات نظامی سرهم شده.
موضوع مربوط است به ادوات و تجهیزاتی که در هفته ارتش برای اثبات خلاقیت صنایع دفاع کشور ایران به نمایش گذاشته شد. از میان این تجهیزات، بخصوص تانک فلاق که سوراخ سوراخ است تا ظاهرا وقتی گلوله به آن اصابت می کند از وسطش رد بشود تا به آن آسیب نرسد، زیردریایی السابحات که به نحو مشهودی ظاهرا یک کولر ساز ناشی آن را ساخته و سان روف است، یعنی سقف ندارد و آب همه جای داخل آن را می گیرد، زیر دریایی غدیر که شبیه دو تانکر آب سبز رنگ به هم وصل شده ودر نهایت بالگرد ظفر که با رنگ آمیزی صورتی و بنفش فانتزی به قول شراگیم زند طنز نویس، ظاهرا یک پراید پرنده است که برای سرویس مدرسه دخترانه ساخته شده است تا یک بالگرد نظامی واقعی.
کاش مسئولان وزارت دفاع قبل از به نمایش عمومی گذاشتن این ادوات و تجهیزات، عکس آنها را به نوجوانان ۱۵ یا ۱۶ ساله خود نشان می دادند و حداقل از شدت ریسه رفتن جوانان خود به این صرافت می افتادند که یک جایی از کار ایراد دارد.شاید هم کار بیش از آنچه ما تصور می کنیم بیغ دارد و آشفته است و… در هرحال نمایش این تجهیزات حداقل پنجره ای شد برای نشان دادن فاجعه ای که درون نظام دفاعی ایران جریان دارد.
اگر سه چهار سال پیش کاری می کردیم کار به اینجا نمی کشید، یعنی آن روزی که نیویورک تایمز مچ مانور موشکی پر طمطراق ایران را گرفت و کارشناس نظامی شان با جزییات ثابت کرد که عکس مانور موشکی ایران جعلی و فتوشاپ است. در جریان آن مانور ایران ادعا کرده بود که تعداد زیادی موشک شلیک شده است اما بعدا معلوم شد فقط یکی دوتا بوده که درعکس فوتوشاپ دود پس از شلیک موشک را با کامپیوتر تکرار کرده بودند تا تصویر شلیک چندین موشک به صورت همزمان به دست آید. به دلیل همین زرنگ بازی ها است که بسیاری معتقدند واقعا نمی دانیم در ایران چه می گذرد و واقعا کی به کی است.
ظاهرا در دوران رضا شاه هم از این اتفاقات در ایران در جریان بود که وقتی نیروهای انگلیس در جنوب ایران پیاده شدند حداقل یک نیم دفاع آبرومندانه هم صورت نگرفت. این تجهیزات، انسان را به یاد نحوه سقوط شهر بغداد به دست نیرو های آمریکایی در سال ۲۰۰۳ می اندازد.آمریکایی ها که در فرودگاه بغداد پیاده شده بودند جرات وارد شدن به شهر را نداشتند و خود را برای نبرد خونینی مانند نبرد استالینگراد در محله های بغداد آماده می کردند. اما پس از چند روز هیچ اتفاقی نیفتاد.فردای آن روز یک واحد ارتش آمریکا از پایگاه خارج شد و به حاشیه بغداد سرک کشید و بازگشت. پس فردا به یک محله آن طرف تر سرک کشیدند و بازگشتند اما حتی یک گلوله هم به سوی آنها شلیک نشد. روز آخر همه شهر و کاخ های افسانه ای صدام را یکی پس از دیگری اشغال کردند و سربازان آمریکایی روی تختخواب صدام حسین و در درون وان حمام او عکس یادگاری گرفتند. پیش از آن عزت ابراهیم و طارق عزیز بارها گفته بودند اگر پای یک سرباز آمریکایی به بغداد باز شود حمام خون راه می افتد،اما شهر بغداد در روز روشن بدون درگیری سقوط کرد.
کاش طراحان این ادوات نظامی اگر انگلیسی نمی دانند یا به اینترنت دسترسی ندارند حداقل مجله دانشمند را می خواندند که از چهل سال پیش در سراسر ایران توزیع می شود و اطلاعات جامعی از مدرنترین تجهیزات نظامی همه ارتش های جهان را در خود دارد. ظاهرا تنها عاملی که ساختن این ادوات سر هم بندی شده را توضیح می دهد بودجه هایی است که اختصاص می یابد و باید به مصرف برسد و برادران به مصداق چاهی که آب ندارد برای مغنی نان دارد آن را خرج می کنند.
اکونومیست در شماره اخیر خود در مقاله ای به مقایسه توان و نوسازی ارتش های سه کشور ایران و عربستان و امارات پرداخته است. در نمودارهای این مقاله ارتش ایران تقریبا در برابر امارات و البته در برابر عربستان تقریبا هیچ تغییری طی سال های اخیر نکرده است و در واقع به لحاظ تجهیزات حتی هماورد ارتش مدرن امارات هم نیست. نمایش این ادوات نظامی سر هم شده در هفته ارتش بی تردید از سوی نمایندگان نظامی سفارت خانه های مقیم تهران به پایتخت کشورهای منطقه ارسال می شود. نمایش این تجهیزات توان دفاعی ایران را به سخره می گیرد و رقبای منطقه ای ایران را جری می کند. واقعا اگر این ادوات نظامی برای شوخی ساخته نشده اند اینجاست که می توان به ادعای محمد جواد ظریف پی برد که به شوخی گفته بود آمریکایی ها یک ساعته همه ارتش ایران را متوقف می کنند و فرماندهان نظامی بشدت با اظهارنظر او برخورد و آن را انکار کردند. اما با این ادوات و تجهیزات و نیز ذهن های زیبای فرماندهانی که با تانک فلاق و زیر دریایی السابحات قصد دارند در برابر ارتش آمریکا بایستند ـ هر چند ظریف این را نگفت ـ اما ظاهرا خیلی ها در ایران احتیاج به درمان دارند تا توهم های کمیک نظامی شان درمان شود.