صورت کلی فیلم زاییده این رمان معروف خارجی است اما درویرایش های نهایی ساختمان بندی وپرداخت های آن به شکل و قیاس زندگی ایران بوده است. یعنی تلاش شده است تا…
“امشب شب مهتابه”، عنوان دومین اثر بلند سینمایی “ محمد هادی کریمی”، کارگردان جوان سینمای ایران است که این روزها به دلیل شرایط بحرانی سیاسی درتهران با شکست گیشه ای مواجه شده است. با این کارگردان جوان سینمای ایران به گفت و گو نشسته ایم.
گفت و گو با محمد هادی کریمی
این روز ها نگاه ها به جای دیگری است
به نظرخودتان مهم ترین وجه تمایز این فیلم با دیگر آثار سینمایی ایران که این روزها بر پرده سینماها هستند چیست؟
درنگارش و مراحل پیش تولید “امشب شب مهتابه “تمرکز بسیار بالایی برای متفاوت کردن فیلمم داشتم. این به آن معنا نیست که مثلا بخواهم کاری را انجام دهم که اثرم در قیاس با فیلم های دیگر قرار بگیرد یا مقایسه ای درمیان مردم شکل گیرد.همیشه براین اعتقاد بوده ام که این فیلم می تواند در جایگاه خودش حرف های بسیاری داشته باشد.امکان استفاده از محوریت های فیلم نامه و موضوعات موجود درآن برای من راهکارهای بی شماری را درحیطه کارگردانی به وجودآورد و امروز با اکران فیلم شاهد آن هستم که نتایج زحمات من ودوستانم ثمر بخش بوده و فیلم از یک شکل و حالت خنثی فاصله دارد.
شکل این فاصله ها را چگونه معرفی می کنید؟
متربندی درسینما را اصلا قبول ندارم وبه این مساله اعتقاد دارم که فیلم خودش حرف ودلیل دارد. برای شکل سازی در فیلم به این نکته توجه می کردم که باید علاوه بر جنبه های سرگرمی و شادی آور مخاطب خود را درگیر یک مضمون برای آگاهی وارائه اطلاعات کنم.
درگفتگوهای خود درمورد دومین فیلمتان به “سینمای ساده ای ” اشاره کرده اید که همواره از آن الهام می گیرید. لطفا برایمان از این نوع سینما بگویید.
محتوای حرف های من باتیتری که ارائه می دهید مشخص است. سینمای ساده به نظر من نوعی از هنرساده است که بدون پیچیدگی و با کمترین روده درازی تماشاگر را از نکات فرعی و اصلی به سوی مقصد هدایت کند.
با تمام تعاریفی که از سینمای ساده و بدون مرزبندی از خودتان ارائه می دهید اما بسیاری از منتقدان در مواجهه با فیلم شما از آن به عنوان یک اثر خنثی و فیلم فارسی یاد می کنند.
هرفردی دربرابریک رخداد نگاه ونظر خود را دارد و همه نظرها محترم است. درشرایط فعلی قبول دارم که فیلم عاری ازضعف نیست و قطعا حالا که فیلم را می بینم متوجه می شوم که بسیار راحت تر و بهتر از این می شد در همه زمینه های آن مانورهای اساسی را اعمال کرد. اما اینکه منتقدان محترم از آن به عنوان یک فیلم فارسی یاد می کنند را اصلا نمی پذیرم. به دلیل اینکه مسیری که انتخاب کرده ایم چنین عکس العمل هایی را نمی طلبد اما اگر نظر شما هم در مورد فیلم همین است می توانیم با دلیل درموردآن بحث کنیم.
دربرداشت های خود ازرمان “زندگی من”چه قسمت هایی را حذف، و کدامین لحظات را به فیلمنامه اضافه کرده اید؟
صورت کلی فیلم زاییده این رمان معروف خارجی است اما درویرایش های نهایی ساختمان بندی وپرداخت های آن به شکل و قیاس زندگی ایران بوده است. یعنی تلاش شده است تا موضوعات کلی که درمسیرمورد نظرجهت خلق فیلمنامه به دست می آید حفظ و گسترش پیدا کند.
انتخاب بازیگران فیلمتان بر اساس چه معیارهایی بوده است؟
قطعا درسینمای ایران یکی از فاکتورهای انتخاب بازیگر بر این مبنا است که گیشه های اثر را هم بتوانند در اختیار داشته باشند واز این طریق به کمک فروش فیلم بیایند اما به واقع برای هریک از انتخاب هایمان دلایل خاص خود را داشتیم. فاکتورهای لازم برای نقش مرد ما که “ دانیال عبادی ” ایفاگر آن بود وجود داشت. در موردانتخاب این بازیگر مطالعات زیادی شد. ازجمله آنکه بتواند نوعی از بازی را ارائه دهد که دراین ژانر فیلم ها همچون راه رفتن بر روی لبه تیغ است، چهره مناسب برای بازی در این نقش خاص و…
درشرایط کنونی سیاسی کشور از وضعیت فیلمتان راضی هستید؟
قطعا این طور نیست وبه دلیل شرایط به وجود آمده کاری که می توانست بسیار پرفروش تر از اینها باشد تحت تاثیر شرایط قرار گرفته و قربانی گرفتاری های سیاسی شده. وضعیت تبلیغات بسیار بسیار بد است وهمه نگاه ها در این روزگار تهران وحتی ایران به سمتی غیر از هنر و سینما وتئاتر است.