صرف نظر از همه معایبی که به حق می توان از حاکمیت بی سوال نظام ولایی نشانه داد ، یک حسن بزرگ هم در ذات این حاکمیت دیکتاتوری وجود دارد که انکار آن به دور از انصلف است .
به گواهی پیشینه مردم این گستره تاریخی که همواره تحت سلطه جباران بوده اند ، و برای رهایی از شرظلم جزمبارزه خصمانه و دست بردن به اسلحه راهی نمی شناخت، امروزه به لطف همه آن تجارب پرهزینه ای ، شیوه مبارزه مدنی رابخوبی آموخته و متبحر شده است که اگر اغراق نباشد شاید بتوان گفت ایرانیان امروز درمبارزه منفی سرآمد همه ملت های جهان هستند اگرچه ، تاکنون به مقصود نهایی خود دست نیافته است .
اخیرا در فضای مجازی کمپین مبارزاتی جدید ی در مخالفت با حجاب بنام “ازادی های یواشکی ” از سوی تعداد کثیری از زنان داخل کشور براه افتاده که مورد توجه رسانه های خارج از کشورچون اشپیگل، لوموند، فیگارو، رپوبلیکا در ایتالیا، دیلی تلگراف هلند، ، نیویورک تایمز، بی بی سی ، و چند روز نامه اسپانیایی و عربی که همگی در باره این اطلاع رسانی کردند اما آنچه در قابل تعمق است نه بازتاب گسترده این حرکت مدنی بلکه پاسخ به تمثیل هایی است که محدود کنندگان زنان ایران برای تحمیل حجاب اجباری کار برده اند تمثیل های سخیفی چون “ زن مثل شکلات است …” واز این قبیل مثال هایی که ربط دادن آن به حجاب جز از ذهن بیمار گروهی زن ستیز بر نمیاید .
درک این جنبش برای بسیاری سردمداران نظام و مخالفان ازادی انتخاب پوشش زنان ، سخت است و از همین رو این مخالفت را هم نوعی شانتاژ خبری و دخالت بیگانگان در بازتاب وسیع این مبارزه میدانند وبا این باور در مقابله با این کمپین ده ها مقاله عالمانه ! از سوی حضرات در همین چند روز اخیر در رسانه های وابسته به نظام به تحریر در آمده و عجیب اینکه برخی از این مخالفین خود زن بوده و داعیه مخالفت با نظام در باره ظلمی که بر زنان ایرانی می شود را دارند غافل که این اعتراض ها ریشه در تاریخ دارد.
به قول “تونی کلیف” که اخیرا درکتاب خود (مبارزه طبقاتی و آزادی زنان)بر روند جنبش زنان در اقصا نقاط جهان طی50 سال اخیر پرداخته است« جنبش زنان در هرگوشه از جهان حاوی یک پیام خاص است وآن “ قربانی شدن وحتی “از دید تاریخ پنهان ماندن ” است.چرا که در همه تاریخ ملل جهان ازپادشاهان، ژنرالها، وزیران اعظم، پاپها، بانکدارها، کارخانه داران، هنرمندان بزرگ، دانشمندان و فلاسفه بر نام مردان متمرکز است و تمامی اینان نیز به استثناء چند ملکه، امپراطور و ژاندارک ، مرد هستند.» و تنها زمانی از زن حرف به میان میاید که اراده محدوید جنس مخالف وجود داشته است و ریشه تمیل های سخیفی چون تشبیه زنان به “هلو” و” شکلات “ واز سوی ولایتمداران نظام ولایی آبشخوری از این واقعیت تلخ دارند.
بنا بر ماده 18 اعلامیه جهانی حقوق بشر، هرانسانی در هر گوشه جهان حق دارد که باورهای مذهبی مخصوص به خود را داشته باشد و به تبع آن حق دارد که عقاید مذهبیش را به اشکال گوناگون ابراز دارد. شاید بتوان گفت آزادی مذهبی در آزادی ابراز عقاید مذهبی نمود پیدا می کند . زیرا شهبال اندیشه آدمی، آزاد و رها و مصون ازهر گونه تعرضات است. از همین روست که بلافاصله پس از حمایت از آزادی مذهب، آزادی ابراز عقاید مذهبی مورد حمایت قرار گرفته است.
تردیدی نیست که در بسیاری از موارد آنچه افراد برای پوشیدن بر می‌گزینند ریشه در باورهای مذهبی آنها دارد و یکی از بارزترین مثالهای آن نیز، حجاب زنان مسلمان است. از همین روست که فعالان و آگاهان حقوق بشر، مداخله حکومت در انتخاب نوع پوشش زنان را نقض مواد اعلامیه حقوق بشر میدانند
الغرض کمپین “آزادی های یواشکی زنان ” ایرانی که در فضای مجازی بازتاب جهانی داشته نشانه دیگری است ازاصرارو مصمم بودن زنان ازاد اندیش ایرانی که انتخاب پوشش را حق مسلم خود میدانند حتی اگر شرع و کلام خدا با تفسیر به رای حاکمان برای القا این جبر بر سر نیزه ها کنند .