استر مدینا
هدیه طاهری، اهل ایران و مقیم اسپانیا از ۲۸ سال پیش تاکنون، از اعضای جامعه بهاییان است. از فعالیت های او می توان به دفاع از برابری جنسی و تأکید بر مقوله آموزش به عنوان زیربنای پیشرفت اجتماعی اشاره کرد. او پس از انقلاب اسلامی مجبور به ترک کشورش شد.
او خود را “زنی پارسی و مدافع حقوق بشر” معرفی می کند. هدیه طاهری و خانواده اش در سال ۱۹۷۸ به دنبال وقوع انقلاب اسلامی جلای وطن کردند. او در اتریش علوم اقتصادی خوانده و از ۲۸ سال پیش تاکنون در جزیره “لا پالما” از جزایر قناری زندگی می کند. او با حالتی نوستالژیک به روزنامه “لا پالما آئورا” می گوید: “من پارسی هستم. از واژه ایرانی خوشم نمی‌آید، زیرا کشورم را با انقلاب اسلامی ارتباط می دهد و من ترجیح می دهم گذشته درخشان پارس را یادآوری کنم.”
او به عنوان مدافع برابری حقوق زن و مرد دراین خصوص می گوید: “می توان آن را با دو بال یک پرنده مقایسه کرد. اگر یکی از بال ها نباشد، پرنده نمی تواند پرواز کند. اگر زنان که نیمی از جمعیت را تشکیل می دهند مورد تبعیض قرار گیرند، جامعه نمی تواند به پیشرفتی دست یابد.”
او در ادامه افزود: “از ۶۰ سال پیش تاکنون دفتر جامعه بین المللی بهاییان سازمان ملل تلاش کرده تا پیشرفت هایی را در زمینه تساوی زنان ازطریق مشارکت آنها در «کمیسیون بررسی شرایط زنان» و تقویت مکانیسم های جنسیتی و برنامه های حمایتی ایجاد کند.” او همچنین گفت: “ما همچنان با «یونیسف» و «زنان سازمان ملل» درخصوص مسایل مربوط به آموزش زنان و دختران، بهداشت، امنیت، نژادپرستی، و خشونت علیه آنان همکاری نزدیکی داریم، زیرا معتقدیم که تساوی واقعی میان دو جنس مختلف یکی از پیش شرط های مهم برای رسیدن به صلح است.”
هدیه دیدگاه ویژه ای نسبت به طاهره قرة العین دارد؛ شاعره ای تأثیرگذار و از رهبران مذهبی ایران در قرن نوزدهم. او می‌گوید: “این زن در برابر همگان حجاب از سر خود برداشت و سپس به دستور شاه وقت به شهادت رسید. او الگوی زنان بهایی است، زیرا برای آزادی خود مبارزه کرد و امروزه به یک الگو برای جوانان ایرانی تبدیل شده.”
هدیه درخصوص اصول بهاییت به این موضوع اشاره می کند که “این دین تمامی اشکال پیشداوری را ازبین می برد و با برابر دانستن حقوق زنان و مردان، به زنان فرصت می دهد”. او به “نسبی بودن واقعیت مذهبی و ازبین بردن نهایت فقر و ثروت” اشاره می کند. او معتقد است که مقوله آموزش “زیربنای پیشرفت” است و هر کس باید “به طور مستقل و بدون هیچ‌گونه تأثیر خارجی یا خانوادگی به حقیقت برسد”. او براین نکته تأکید می ورزد که “دین واقعی با منطق و دانش علمی همسوست” که البته این مسأله با دیدگاه متعصبان بسیار فاصله دارد.
هدیه به شدت نگران وجود فردگرایی در جامعه کنونی و دیدگاه ضعیف در نزد شهروندان است. او می گوید: “امید و آرزوی من در زندگی این است که برای دیگران قدم بردارم.”
منبع: ال دیاریو، ۲۳ آوریل
