سعید کمالی دهقان
بیش از 100 روزنامه نگار و وبلاگنویس از بعد از جنجال های بعد از انتخابات ماه ژوئن زندانی شدند و ایران را بدل به دشمن شماره یک آزادی بیان کردند. دستکم 65 نفرشان هنوز زندانی هستند که خود بیشترینم تعدادی زندانی در یک کشور از یعد از سال 1996 است.
به دونفر از آنها، مهرداد رحیمی و کوهیار گودرزی، اتهام محاربه زده اند که مجازات آن طبق قانون، اعدام است. یک روزنامه نگار دیگر هم در انتظار اجرای حکم اعدام است.
روزنامه نگاران سرشناس جهان و سازمان های معتبر حقوق بشری قرار است در نوروز، سال نو ایرانی، برای آزادی روزنامه نگاران زندانی در ایران یک کارزار تبلیغاتی بزرگ راه بیاندازند. نام این کمپین، “جامعه ما، جامعه آزادی خواهد بود” است که برگرفته از وعده ای است که سی سال پیش، آیت الله خمینی در مورد آزادی بیان داده بود.
کمیته حمایت از روزنامه نگاران، انجمن بین المللی روزنامه نگاران، گزارشگران بدون مرز، “شاخص-سانسور”، و فدراسیون بین المللی خبرنگاران در میان موسسات حامی این کمپین هستند. اما گویی دولت احمدی نژاد، نسبت به ابراز نگرانی های جامعه جهانی بی تفاوت است. دولت ایران در مقابل بررسی وضعیت حقوق بشر از سوی سازمان ملل هم همین طور بی تفاوت بود. در واقع فشار حکومت ایران به روزنامه نگاران از روز 11 فوریه که سالگرد انقلاب ایران بود، شدت گرفت.
هفته گذشته، مسعود جزایری، یکی از فرماندهان سپاه گفت که ایرانیانی که برای رسانه های خارجی کار می کنند باید به عنوان جاسوس، محاکمه شوند. چند روز پیش اسماعیل احمدی مقدم، فرمانده نیروی انتظامی گفت:« هر کس با رسانه های همکاری کند، حتی کسانی که عکس و مقاله می فرستند، شناسایی می شوند و بزودی با آنها برخورد می شود».
در ابتدای ماه جاری، کمیته حمایت از روزنامه نگاران، بررسی هایش را در مورد وضعیت روزنامه نگاران ایرانی منتشر کرد. این مطلب تایید می کند که مقامات ایرانی به رفتار های خشونت آمیز در قبال روزنامه نگاران مستقل و مخالف ادامه می دهند. این سازمان دریافته است که در دو ماه گذشته 26 روزنامه نگار زندانی شده اند. دستکم ده روزنامه نگار دیگر از تاریخ انتشار این تحقیق در اول فوریه زندانی شده اند.
همچنین در این تحقیق آمده است که مقامات ایرانی اتهامات واهی مبنی بر ضد حکومت بودن روزنامه نگاران زندانی می زنند. تبلیغ علیه نظام، توهین به مقامات و تشویش اذهان عمومی نمونه ای از این اتهامات است ولی موارد بسیاری دیگری هم هستندکهحتی بدون تفهیم اتهام متهم شده اند. برخی از زندانیان محکوم به چندین سال زندان، شلاق و تبعید و ممنوع القلم شدن و ممنوعیت فعالیت های سیاسی و اجتماعی شده اند.
انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران، که سال ها تنها موسسه مستقل مطبوعاتی ایران بود، ماه اوت گذشته پلمب شد. حالا سه نفر از اعضای هیئت مدیره آن زندانی هستند: بدرالسادات مفیدی، ماشاالله شمس الواعظین و محمدرضا مقیسه.
از زمانی که احمدی نژاد در سال 2005 بر سر کار آمد، هرگز اجازه نداده است که اعضای شورای حقوق بشر سازمان ملل به ایران بروند و درباره آزادی بیان تحقیق کنند. در دولت احمدی نژاد، ده ها موسسه انتشاراتی تعطیل شد و تعداد زیادی از روزنامه نگاران زندانی شدند و هفت روزنامه تعطیل شد. ماه مارس گذشته، امید میر صیافی، وبلاکنویس ایرانی که به دلیل توهین به رهبر در وبلاگش به سی ماه زندان محکوم شده بود، در زندان بدنام اوین دست به خودکشی زد.
کمپین جامعه ما جامعه ای آزاد خواهد بود راه خوبی است برای جلب توجه جهانیان نسب به این موضوع اما این کافی نیست. حکومت ایران در حال حاضر با وجود اینکه حتی تعدادی از اعضای مجلس خواستار روزنامه نگاران شده اند، حاضر نیست کوتاه بیاید. این موقعیت، همکاری سران کشورهای اروپایی و سایر کشور های جهان را طلب می کند تا به دولت ایران فشار بیاورند.
منبع: گاردین 26 فوریه