در ایامی که می گذرد تحولات مهمی در منطقه و ایران در جریان است که تاثیرات زیادی بر آینده ی سیاسی کشورمان دارد. درعرصه تحولات کشورهای منطقه شاهد سقوط حکومتهای استبدادی یکی پس از دیگری هستیم و در عرصه رویدادهای داخلی، شاهد گسترده و عمیق تر شدن اعتراضات مردمی و ناکامی حاکمان و نیروهای امنیتی در سرکوب مردم معترض. با اندکی تامل می توان ریشه این تحولات را از یک سو افزایش فشار حکام مستبد بر مردم و از سوی دیگر افزایش حضور مردم در تعیین سرنوشت خویش دانست. موقعیت ایران در منطقه نیز سبب شده است که ایران همیشه متاثر از تحولات و آثار و نتایج وقایع سایر کشورها باشد.
درتاریخ معاصر ایران شاهد جنبشهای فراگیری بوده ایم که نقش و حضور فعال مردم یکی از ویژگیهای مهم و برجسته آنها بوده است همانند انقلاب مشروطه، انقلاب اسلامی، جنبش دوم خرداد و جنبش سبز.
جنبش سبز، جنبشی مردمی و عدالت خواهانه است که از نخستین مقاطع تکوین خود به تجربه آموخت که باید گامها را “محکم” و “پیوسته” بردارد تا به تثبیت مردم سالاری برسد. جنبش مدنی سبز با “عقلانیت” و پای بندی به قانون و اجتناب از هرگونه خشونت و موضع گیری سنجیده و خردمندانه رهبران آن فراز و فرودهای فراوانی را پشت سر گذاشت و همچنان حرکتی رو به جلو دارد.
تحلیلهای فراوانی در باب علل شکل گیری این جنبش و چالش های پیش روی آن بیان شده و هرکس از منظر نگاه خویش آن را مورد کند و کاو قرار داده است. اما آنچه باید مورد توجه قرار گیرد این است که استبدادی که کشورمان به دوش می کشد استبدادی چند بعدی است. استبداد دینی، استبداد سیاسی، استبداد فرهنگی و استبدادهای دیگر که بر تاریخ ایران سایه افکنده است. اگرچه رهایی از این استبداد چند بعدی بسیار دشوار است اما به گواهی تاریخ، نظامهای استبدادی قدرتمند نیز بدون حمایت مردم قادر به حفظ پایه های حکومت خود نبودند. به همین سبب هواداران جنبش سبز باید آگاهانه تر و متحدتر عمل کنند و به یاد داشته باشیم که گذشت زمان به سود جنبش است.
یکی از ویژگیهای برجسته جنبش سبز این است که این جنبش مردمی تاکنون همراه با انسجام و انضباط مدنی و توام با آگاهی حرکت کرده و اغراق نیست اگر گفته شود عقلانیت این جنبش در تاریخ ایران بی سابقه بوده است و برقراری حکومتی دموکراتیک و مردم سالار از مسیر همین رفتارهای عقلانی و عاری از خشونت می گذرد. چه حقیرند حکومت دارانی که تصور می کنند با انسداد سیاسی و سرکوب شدید مردم و زندانی کردن رهبران جنبش سبز می توانند خللی در حرکت پویا و پرنشاط این مردم “مقاوم” ایجاد کنند. آنانی که با این اقدامات سودای منفعل کردن این جنبش را دارند بیهوده آب در هاون می کوبند چرا که اینگونه اقدامات هیچ تاثیری در این مسیر تاریخی و سرنوشت ساز ملت نخواهند داشت.
در این مسیر نباید از نقش و تاثیر شبکه های اجتماعی که میدان بیان اندیشه های ضد استبدادی شده است غافل ماند؛ باید از طریق ارتباطات اینترنتی، به تقویت روحی هموطنان معترض و تضعیف روحیه ی حاکمان مستبد اهتمام ورزید و با حضور گسترده در راهپیمایی روز هفدهم اسفند گام بلند دیگری به سوی آزادی و رهایی از استبداد برداشت.