آلن کاول
گردهمایی سالانه اقتصادی در داووس نه تنها قدرتمندان سیاسی و اقتصادی را به خود جلب می کند، بلکه فرصتهایی را هم برای سایرین فراهم می آورد.
درمیان حاضران امسال، محمد باقر قالیباف -شهردار 46 ساله تهران- نیز به چشم می خورد. عده ای او را به عنوان “مقتدر نوگرا” برای نامزدی در انتخابات سال آینده ریاست جمهوری ایران تشویق می کنند.
آقای قالیباف که در انتخابات ریاست جمهوری سال 2005 هم نیز شرکت داشت، از اعضای جناح تندروی جمهری اسلامی تصور می شد چرا که زمانی فرمانده ارشد سپاه پاسداران انقلاب بود. اودر عین حال جزء گروهی از سیاستمداران محسوب می شود که احمدی نژاد را به خاطر لحن ضد غربی و سیاست های انزواگرایانه اش، مسوول آسیب به اقتصاد کشور می دانند.
آیا او دوباره نامزد ریاست جمهوری می شود؟ این سوالی بود که در جریان مصاحبه ای با شهردار در هتلش در پای یکی از پیست های اسکی در دهکده ای در سویس از او پرسیده شد.
او با خوداری از بیان جزییات بیشتر گفت: “مهمترین مساله، خواست مردم است. زمان زیادی تا انتخابات باقیمانده است. فقط زمان وضعیت را تعیین می کند.“
ولی اگر او قصد شرکت در انتخابات را داشته باشد، تبلیغات انتخاباتی او معطوف به جلب سرمایه بیشتر از غرب و کاهش بیکاری خواهد بود.
این ایده که یک شهردار تهران به ریاست جمهوری برسد، خیلی چیز دور از انتظاری هم نیست. محمود احمدی نژاد هم قبلاً شهردار پایتخت بود.
آقای قالیباف می گوید از زمان انتصاب او به عنوان شهردار در سال 2005، اقداماتش در بهبود حمل و نقل عمومی و ایجاد شوراهای محلی می تواند برای تثبیت وضعیت به کمک آید.
وی در طول دو سال و نیمی که در این مقام بوده است، پل ها و اتوبان های زیادی را ساخته است. پیاده رو ها را ترمیم کرده و صاحب این اعتبار شده که او کسی است که کار را به اتمام می رساند. او به عنوان رییس پلیس، بستن کمربند ایمنی را برای رانندگان الزامی کرد و عمل به قوانین راهنمایی و رانندگی را در شهری که خیلی با این چیزها آشنا نبود، اجباری کرد.
بر اساس زندگینامه رسمی قالیباف، او هشت سال در جنگ ایران و عراق حضور داشته و تا مقام ارشد فرماندهی سپاه ارتقاء یافته است. در زندگینامه اش اشاره شده که خلبان، یک فرد دانشگاهی و نیز نامزد ریاست جمهوری بوده است. او در این مصاحبه رد می کند که “فردی نظامی” است.
آقای قالیباف در دولت خاتمی فرمانده نیروی انتظامی کشور بود، قبل از آن اصلاح طلبان او را به چشم یک تندرو نگاه می کردند. علت این امرهم امضای یک نامه توسط او و جمعی دیگر از فرماندهان سپاه بود که تهدید کرده بود یا مسوولان وقت، بساط بلبشوی دموکراسی خواهان را جمع کنند یا آنها مجبور به مداخله خواهند شد.
همراه وی در داووس می گوید قالیباف اولین رییس پلیس در جمهوری اسلامی بوده که اقدام به استخدام افسران زن کرده است.
آقای قالیباف چندان موافق اصطلاح “مقتدر نوگرا” نبود. او گفت قبل از گرفتن یک تصمیم کاری، مشورت های فراوانی می کند. اما وقتی تصمیم اخذ شد “آنرا با قدرت اجرا می کند.“
به نظر نمی رسید آقای قالیباف به عنوان یک سیاستمدار ایرانی، حاضر به انتقاد آشکار از دولت باشد. او گفت: “دولت آقای احمدی نژاد توسط مردم ایران انتخاب شده است. ما در برخی مسایل اختلاف نظر داریم، از جمله نحوه مدیریت قدرت و امور اقتصادی”
یک همراه او گفت: “ما روراست تر خواهیم بود.“
البته این روراست بودن شامل مساله ایالات متحده نشد. به نظر می رسد آقای قالیباف در مورد آمریکا با خیلی از ایرانی های مذهبی هم عقیده باشد که واشنگتن می بایست برای رسیدن به تفاهم، رفتارش را تغییر دهد. او گفت: “اگر آمریکا از رویکرد یکطرفه خود دست بردارد و آنرا به رویکرد دوجانبه تبدیل کند، آنوقت می توانیم گفتگو کنیم.” همراهش توضیح داد منظور او این است که ایران مایل است رفتار آمریکا با ایران مانند یک همکار باشد و نه یک دشمن.
مهمترین مساله فیمابین هم جاه طلبی های هسته ای ایران است. به نظر می رسد آقای قالیباف هم مانند سایر مقامات ایرانی اصرار دارد نه آنطور که غربی ها می گویند ایران بدنبال سلاح هسته ای است و نه ایران قصد تهدید همسایگانش را دارد.
او به کمک یک مترجم گفت: “ اگر لازم باشد ایران از خودش دفاع کند، از تمامی سلاح های متعارف برای مقابله با حملات استفاده خواهد کرد. ما هیچ احتیاجی به جنگ افزار هسته ای یا سلاح های نامتعارف نداریم. در اعتقادات اسلامی ما، چنین چیزهایی حرام هستند.“
آقای قالیباف برای متقاعد کردن خارجی ها به این نکته که “می توانند در تهران فرصت های اقتصادی قابل اطمینانی پیدا کنند” و اینکه “در تهران امنیت وجود دارد” به داووس آمده است.
منبع: نیویورک تایمز، 26 ژانویه