پیوند سر تا 'دو سال دیگر انجام‌پذیر است'

نویسنده

مدیر ‘گروه مدولاسیون عصبی پیشرفته’ در تورین ایتالیا می‌گوید پیشرفت‌های پزشکی امکان جراحی پیوند سر (یا به تعبیری پیوند بدن) را فراهم کرده و این جراحی هفت و نیم میلیون دلاری را می توان تا دو سال دیگر انجام داد.

به نوشته نشریه نیوساینتیست، دکتر سرجو کاناورو جراح ایتالیایی قرار است تابستان امسال در کنفرانسی خبری در آکادمی جراحان اعصاب و ارتوپد آمریکا شروع این پروژه را اعلام کند.

در این جراحی سر فردی که دچار مرگ مغزی شده اما بدنش سالم است با سر فردی دیگر که دچار ضایعه نخاعی یا بیماری های تخریب کننده عضلات و اعصاب است جابجا می شود.

به گفته دکتر کاناورو “اکنون در مرحله ای هستیم که تمام جنبه های فنی این عمل امکان پذیر است.”

او همچنین می‌گوید لیستی طولانی از بیمارانی دارد که می‌توانند کاندیدای بالقوه چنین عملی باشند، عملی که دکتر کاناورو قصد دارد در سال ۲۰۱۷ انجام دهد.

دکتر کاناورو درباره تکینک عمل این جراحی اخیرا مقاله‌ای در نشریه بین المللی جراحی اعصاب منتشر کرده است.

برای این جراحی بدن فرد دهنده و گیرنده سر در ابتدای جراحی سرد می شود تا مدت زمانی که سلول ها می توانند کمبود اکسیژن را تحمل کنند افزایش یابد.

سپس بافتهای گردن جدا می شوند و رگهای بزرگ با لوله هایی ظریف به هم متصل می شوند.

بعد نخاع فرد دهنده پیوند را قطع کرده و سر او را روی بدن فرد گیرنده قرار می دهند، سپس نخاع با ماده ای به نام پلی اتیلن گلایکول که مثل چسب عمل می‌کند به نخاع بدن جدید متصل می شود.

سپس فرد حدود چهار هفته در اغمای مصنوعی فرو خواهد رفت تا در مدتی که بافتها ترمیم می شوند تکان نخورد.

در این مدت اعصاب و نخاع با شوک های الکتریکی خفیف تحریک می شوند تا پیوندها و ارتباطات آنها بین سر و بدن جدید محکم شود.

اما برای اینکه بدن، سر پیوند شده را پس نزند باید فرد تحت درمان با داروهای قوی سرکوب کننده سیستم ایمنی قرار داشته باشد.

دکتر کاناورو معتقد است فرد بعد از به هوش آمدن قادر است سر خود را تکان دهد و صورتش را حس کند، با صدای قبلی صحبت کند و در عرض یک سال قادر به راه رفتن خواهد بود.

دکتر کاناورو نخستین بار در سال ۲۰۱۳ این ایده را مطرح کرد اما خود او می‌داند که بسیاری از متخصصان چنین عملی را متعلق به آینده می دانند.

دکتر کاناورو می گوید: “اگر مردم چنین عملی را نمی خواهند من این کار را نخواهم کرد. اگر مردم در اروپا یا آمریکا آن را نمی خواهند به این معنی نیست که نباید در جای دیگری انجام شود. سعی من این است که کار درست را انجام دهم اما پیش از سفر به ماه، باید مطمئن باشید که مردم از کار شما استقبال می کنند.”

هنوز برای این جراحی محلی در نظر گرفته نشده اما دکتر کاناورو علاقمندی خود را به انجام این جراحی در لندن ابراز کرده است.

با این حال برخی متخصصان در اجرای این جراحی تردید کرده و آنها “تخیل محض” خوانده اند.

هری گلد اسمیت پروفسور جراحی اعصاب در دانشگاه کالیفرنیا احتمال چنین عملی را “بسیار نامحتمل” می داند: “من فکر نمی کنم این کار شدنی باشد، مشکلات چنین عملی بی اندازه زیاد است.”

پاتریشیا اسکریپکو، نورولوژیست معتقد است حتی اگر چنین عملی، شدنی باشد اتفاقی نادر خواهد بود:

“اینطور نخواهد شد که کسی بگوید من دارم پیر می شوم و آرتروز دارم پس شاید بهتر است بدنی داشته باشم که بهتر کار کند و ظاهر بهتری داشته باشد.”

به گفته دکتر کاناورو بزرگترین مشکل این عمل اخلاقی است: “مهمترین مانع اخلاقی است. آیا اصلا چنین عملی باید انجام شود؟ مطمئنا افراد بسیاری با آن مخالف خواهند بود.”

با این حال متخصصان به مشکلات دیگر این جراحی هم اشاره می‌کنند، از جمله اینکه که کسی نمی‌داند تاثیر چنین عملی از نظر روانشناختی چه خواهد بود؛ اینکه فردی با سر فردی دیگر به زندگی ادامه دهد.

علاوه بر این کسی نمی داند چگونه می شود اعصاب نخاع را به هم پیوند زد و چگونه می توان کاری کرد که این ارتباطات به خوبی برقرار شده و کار خود را انجام دهد.

ریچارد برچنز مدیر مرکز تحقیقات بیماری‌های فلج کننده در ایندیانای آمریکا می گوید “شواهد علمی درباره اینکه بعد از پیوند مغز و نخاع، حس و حرکت از نو باز می‌گردد، وجود ندارد.”

دکتر کاناورو می گوید موفقیت این عمل به بسیاری از افرادی که دچار فلج نخاعی یا بیماری‌های ناتوان‌کننده هستند امکان راه رفتن و زندگی تازه ای را می دهد.

او حتی معتقد است این عمل برای کسانی مثل پروفسور هاوکینگ (که مبتلا به بیماری نورون‌های حرکتی است) هم می تواند انجام شود.

نخستین پیوند سر در سال ۱۹۷۰ در کلیولند آمریکا انجام شد و طی آن، سر یک میمون به بدن میمون دیگر منتقل شد.

البته چون جراحان نتوانستند نخاع را پیوند بزنند میمون قادر به حرکت نبود. سیستم ایمنی میمون، پیوند را پس زد و او نه روز بعد مرد.


منبع: بی‌بی‌سی