22 بهمن نزدیک است. آمریکا و اروپا بیانیه مشترکی می نویسند که خبرگزاریها آن را “بی سابقه” می دانند و در آن نسبت به سرکوب معترضین در 22 بهمن به جمهوری اسلامی هشدار می دهند و از مقامات ایران می خواهند به قطعنامه های حقوق بشری عمل کنند.
گزارشگران بدون مرز، رکورد جدید جمهوری اسلامی را اعلام می کند. رکوردی “شرم آور”. ایران با بیش از 65 روزنامه نگار زندانی، بزرگترین زندان روزنامه نگاران جهان می شود و رکورد جدیدی را در جهان ثبت می کند.
بازداشتها به شکل بی سابقه ای ادامه دارد. دهها فعال سیاسی و مدنی در این هفته بازداشت شدند. از تهران تا شهرستانها.
سمیه رشیدی، علی کلایی، مریم قنبری، نوشین جعفری، علی ملیحی، صالح نقره کار، اکبر منتجبی، وحید پور استاد، سعیده میرزایی، بابک نظری، حسن ظهوری، امیر صدیقی، احسن محرابی، مهسای جزینی، ماه فرید منصوریان، زینب کاظم خواه، سمیه مومنی، احمد جلال فراهانی، جمیله و بنفشه دارالشفاهی تنها بخشی از بازداشت شدگان این هفته بودند. در خرمشهر هم سیامک نادعلی، کاوه آزادی و مسعود نصیری بازداشت شدند.
ندای سبز آزادی هم از بازداشت 14 دانشجوی دانشگاه پلی تکنیک در آستانه 22 بهمن خبر داد.
همزمان با بازداشت ها، کمپین بین المللی حقوق بشر هم از احتمال اعدام محمد علی ولیان، دانشجوی 20 ساله به اتهام پرتاب سنگ خبر داد. دادسرای انقلاب تهران هم برای یکی دیگر از متهمان روز عاشورا، حکم اعدام صادر کرد.
در همین حال، حکم پنج سال حبس بهزاد نبوی تایید شد. محسن امین زاده به شش سال حبس محکوم گردید. شبنم و فرزاد مدد زاده به پنج سال حبس محکوم گردیدند. مصطفی تاج زاده باز در دادگاه حاضر به دفاع از خود نشد و برای آزادی فیض الله عرب سرخی، وثیقه یک میلیارد تومانی صادر شد.
عفو بین الملل و فدراسیون بین المللی جوامع حقوق بشر هم بازداشت کاوه قاسمی کرمانشاهی را محکوم کردند.
شصت تن از رهبران جوان جهان هم طی نامه ای به آیت الله خامنه ای، نوشتند “تجاوز به حقوق مردم ایران را متوقف کنید”.
بعلاوه، 18 تن از مادران فعالین دربند، بیانیه ای منتشر کردند و نوشتند: “ثانیه هاست که از نوازش فرزندانمان محروم شده ایم، دقیقه هاست صدایشان را نشنیده ایم، ساعت هاست چشم انتظارشان هستیم، روزهاست آغوش هایمان را مامن دردها و شادی هاشان نکرده ایم، هفته هاست در انتظار خبریم و ماه هاست که نمیدانیم به کدامین جرم ناکرده می بایست آنها را در زندان کنند، چشم به در سائیده ایم و کفش به خیابان ها تا شاید دست کم خبری از ایشان یابیم اما صد افسوس که نه تنها اینگونه نشد که درشتی ها دیدیم از کسانی که مدعیان اخلاق و آزادگی هستند”.
و در آخر، جمعی از روزنامه نگاران ایرانی با انتشار نامه ای، از خبرنگاران خارجی که برای پوشش اخبار 22 بهمن به ایران دعوت شده اند، درخواست کردند تا در این روز “گزارشگر مظلومیت مردم ایران” باشند.