ژیل کردرو
اشکان کوشانژاد و نگار شقاقی در فیلم “گربه های ایرانی”، نقش واقعی خود را به عنوان نوازنده و برگزارکننده کنسرت های زیرزمینی راک در تهران ایفا کردند. آن دو که از دو سال و نیم پیش در لندن بسر می برند، اکنون درحال آماده کردن آلبوم خود هستند و معتقدند هیچ چیز نمی تواند مانع تحولات شود. از نظر آنها، تحول در هر جایی روی می دهد، حتی در ایران.
از زندگی آنها در تهران به مدت ۱۷ روز به صورت مخفی فیلمبرداری شد. فیلم “گربه های ایرانی” در سراسر جهان به نمایش درآمد. اشکان و نگار نشان دادند که نوازندگان جوان ایرانی با چه مشکلاتی روبرو هستند.
در برابر دوربین بهمن قبادی، آنها را می بینیم که به طور مستقل درحال نواختن راک در زیرزمین ها و اماکن مخفی هستند. دوستان شان منتظرند همسایگان بروند تا بتوانند گیتارهایشان را کوک کنند و بنوازند. دوستان دیگرشان که علاقه مند به موسیقی هیوی متال اند، در اصطبلی در حومه تهران تمرین می کنند.
در این فیلم اشکان و نگار نشان می دهند که تا چه حد مصمم اند. روز پنج شنبه در دیداری با آن ها در هتلی در میدان سوربن پاریس، همان اراده و آرامش را درشان احساس کردم. اشکان ۲۵ ساله و نگار ۲۴ ساله یک کتاب فرانسوی را نشان می دهند که به تفصیل به زندگی آنها پرداخته است. آنها به خوبی می دانند که نمایش فیلم “گربه های ایرانی” در کن در سال ۲۰۰۹ و کسب جایزه “نگاهی دیگر” باعث شده تا به عنوان نماینده جوانان تحول خواه ایرانی شناخته شوند.
نگار می گوید: “دولتمران جمهوری اسلامی به دلیل سنت ها از راک خوششان نمی آید و می خواهند با امپریالیسم غربی بجنگند. به همین دلیل، وضعیت موسیقی را در کشور پیچیده کرده اند.” در تصنیف های او اغلب از جوانانی می شنویم که رؤیای آزادی، شادمانی و یافتن یک آسمان آبی در جنگل انسان ها را در سر می پرورانند. آیا این انتقادی از حکومت است؟ او در پاسخ می گوید: “من از محل خاصی صحبت نمی کنم. من از رؤیاها می گویم و این در همه شهرهای بزرگ صادق است. من در ایران متولد شده ام، ولی تصمیم اش با من نبوده. مرزهای زیادی وجود دارد اما ما همه شهروندان این جهانیم. باید بتوانیم آن را ثابت کنیم.”
تحول در همه جا
از اشکان می پرسیم آیا شورش های مردمی در خاورمیانه را دنبال می کند؟ در پاسخ می گوید: “خیلی غم انگیز است که ببینی مردم برای دفاع از حقوق ابتدایی خود کشته می شوند.” آیا در ایران نیز به همین شکل نبوده؟ نگار می گوید: “هیچ کس دوست ندارد مردم کشته شوند.” ولی این دو جوان هر دو معتقدند که “هیچ چیز نمی تواند در برابر تغییر و تحولات مقاومت کند و این در همه جای جهان روی می دهد”. آنها وارد اظهارنظرهای سیاسی نمی شوند. زمانی که از آنها می پرسیم آیا مسلمان اند نیز چیزی نمی گویند.
خانواده نگار همچنان در ایران هستند. حکومت آیت الله ها پس از انتخابات مناقشه آمیز ۲۰۰۹ مواضع سخت تری اتخاذ کرده و “جنبش سبز” را به شکلی خشونت بار مورد سرکوب قرار داده. می پرسیم آیا آنها یک زوج واقعی اند؟ جوابی نمی دهند و می گویند: “این یک زندگی شخصی است.”
اشکان در اشاره به آلبوم جدیدشان می گوید: “تلاش ما فعلاً بر روی این سی دی متمرکز شده. دوست داریم همه بدون توجه به ملیت و صرفاً برای خود موسیقی، این آلبوم را بشنوند.”
شاید روزی در تهران نیز یک کنسرت بزرگ راک برگزار شود. البته اگر تاریخ آینده را اینگونه رقم زند.
منبع: اوست فرانس، ۲۹ آوریل
