طرح داوود آماده شده است

جولیو مئوتی، خبرنگار وال استریت جورنال و یدیعوت آهارونت در کتاب تازه اش از “رقص مرگ با دو برنامه اتمی” و “شمارش معکوس برای حمله پیشگیرانه اسرائیل به تاسیسات اتمی ایران” می نویسد. سفری درباره فکر حمله به ایران که از قله کوه کرن، جایی که رادار اسرائیل به اسم چشمان آبی قرار دارد شروع می شود و با حرکت به سمت افق در نظنر و فردو و قم و اصفهان، تاسیسات اتمی که ایران زیر سرزمین های ایران باستان ساخته است، به پایان می رسد.

جنگ سی ساله بین ایران و اسرائیل –همانطور که هاوارد نیال فرگوسن، مورخ مشهور آن را توصیف می کند- در یک روز سرد ماه فوریه در سال 1979 و با بازگشت آیت الله خمینی، “پیامبر خلع سلاح شده”، آغاز شد. و حالا این جنگ رو به پایان است.

با سقوط شاه و انقلاب در ایران همه چیز بین ایران و اسرائیل تغییر کرد. زمانی بود که تنها سفارتی که در خاورمیانه ستاره داوود را بر سردر خود داشت، در تهران واقع شده بود. بعد در مساجد نسخه های ترجمه شده کتاب یهود ستیز “بزرگان صهیون” با مقدمه یوزف گوبلز، پخش شد.

پوزخندی که دیپلمات های ایرانی هنگام ترک میز مذاکرات اتمی در استانبول بر لب داشتند، برای اسرائیلی ها آشنا بود. زمانی که در سال 2005 احمدی نژاد کنفرانس انکار هولوکاست را برپا کرد، اسرائیل فهمید که روز واقعه دارد نزدیک می شود.

موشه آرنس، معتقد است که چتر اتمی شیعه به آرامی قدرت بازدارنده اسرائیل را از این کشور می گیرد. خطر،با توجه به اتفاقاتی که اخیرا افتاده است، این است که دیگر هیچ کس نمی خواهد با اسرائیل شوخی کند. ناتنیاهو، که تصمیم حمله به ایران را بر دوش می کشد، تجریه هولوکاست را در ذهن دارد. همیشه کسی هست که از یهودیان متنفر باشد به همین دلیل اسرائیل باید به تنهایی از خودش دفاع کند. در مغز نخست وزیر اسرائیل شبح گذشته همچنان می خواهد به اسرائیل صدمه بزند. زمانی که صدام حسین اسرائیل را موشک باران کرد، نتانیاهو با ماسک ضد گاز شیمیایی با سی ان ان گفتگو کرد. ده سال پیش، وقتی که نیروی هوایی اسرائیل مجوز پرواز بر فراز تاسیسات عراق را گرفتند، ایهود باراک چنین عذرخواهی کرد: “متاسفانه برای کسانی که در اینجا کشته شدند، دیر رسیدیم.”

باراک کسی نیست که به این سادگی ها عذرخواهی کند. به همین دلیل چند ماه پیش، اوباما در آستانه گفتگو با کنگره یهودیان آمریکا گفت که برای اسرائیل دیرتر همیشه دیر است.

مسئولیت مهم نجات تاریخ اسرائیل، و بلکه همه یهودیان، اکنون بر دوش دولت ناتانیاهو است، نتانیاهو، ایهود باراک، افراهیم سنه و موشه یلعون. همین افراد به گفته مئوتی در عملیات نجات انتبه در اوگاندا دست داشتند. زیرا اسرائیل همیشه دشمنانش را هرجا که باشند پیدا می کند. امروز آنها آماده اند به سمت مراکز اتمی ایران بروند. در عملیات انتبه، شعار معروفشان “هرکه جرات داشته باشد، پیروز است” بود و این شعار فرمانده نتانیاهو بود. هر سال به مناسبت روز یادبود، نخست وزیر بر سر مزار برادرش حاضر می شود.

 برای هر دو برادر این گفته پدرشان بن صیون نتانیاهو ارزش زیادی داشت. پدر آنها به تازگی در سن 102 سالگی فوت کرد. وی محقق بزرگ تفتیش عقاید در اسپانیا بود و برای او هولوکاست هرگز به پایان نرسید. او می گفت: “یهودیان باید به قدرت نظامی شان اعتماد کنند. اسرائیل باید به حهان نشان بدهد که جهان در مقابل یک تهدید مرگبار چه باید بکند: باید به چشمان خطر خیره شود و تصمیم اش را بگیرد. و این کار را باید زمانی انجام بدهد که هنوز امکانش وجود دارد.”

یک خط قرمز هولوکاست را از مراکز اتمی شیعیان جدا می کند. نتانیاهو خودش را آخرین ناجی می پندارد. نخست وزیر متقاعد شده است که برای جلو انداختن این وقایع به دنیا آمده است. زو ژابوتینسکی، که همه عمرش منشی بن صیون نتانیاهو بود،گفته است که او هولوکاست را پیش بینی کرده بود. حالا نتانیاهو هولوکاست ایران را پیش بینی کرده است و این پرچمدار ارثیه پیشگویی شده است.

 همان منطق دیگر هرگز نباید اتفاق بیافتد نیز در رئیس سابق موساد، میر داگان، موج می زند. از یک سازمان جاسوسی پرقدرت انتظار می رود که “کارهای غیر طبیعی” مثل قتل دانشمندان اتمی ایرانی سر بزند. داگان برای روحیه دادن به مردانش، عکس پدربزرگش را که در کنار یک افسر اس اس ایستاده بود، نشان داد. وی گفت: “این عکس به شما نشان می دهد که دولت اسرائیل چگونه باید باشد. من هر کاری که بتوانم انجام می دهم تا آن حادثه هرگز تکرار نشود.”

نام نقشه حمله نام داوود است. آموش گیلاد، اوزی آراد(رئیس سابق موساد)، یاکوف آمیدور(ژنرالی که کلاه کپه بر سر دارد)، یواز هندل (مشاور ناتنیاهو) و موشه آرنس مردان “پروژه داوود” هستند. کسانی که برای اولین بار این تئوری را عنوان کردند که ترور در خاورمیانه موثر نیست.

قضاوت در مورد این حمله را از توماس هابس گرفته اند که معتقد است که هر کشوری حق دارد برای دفاع در برابر یک خطر محتمل، دست به حمله بزند و از این حمله دفاع می کند. شاید به مردان “پروژه داوود” نشود زیاد اعتماد کرد اما فرد کاپلان، در مجله اسلیت در مورد قدرت بازدارنده اسرائیل پرداخته است. در دوران جنگ سرد، آمریکا و شوروی هرگز “دکمه قرمز” را فشار ندادند و دلیل آن امروز مشخص نیست. در آن زمان همه می دانستند که موشک های اتمی کجاست، اما امروز نه. به گفته کلاوس ویتز، همواره بین ایجاد بحران و هدایت تنش اتمی و کنترل کردن آن یک خط قرمز وجود دارد و آن سیاست است. یک فاصله 5هزار مایلی بین مسکو و واشنگتن وجود داشت که به کشور مقابل این تضمین را می داد که به حمله اتمی پاسخ بدهد. فاصله تهران تا تل آویو 900 مایل است و زمان برای پاسخ دادن 5 دقیقه.

دیوید هوفمان، برنده جایزه پولیتز، در بخشی از کتابش با عنوان “دست مرگ” داستان مردی را تعریف می کند که در سال 1983، مسئول رادار بود و در رادار موشک قاره پیمایی را می بیند که به سمت مسکو می رود. او به مافوق اش دروغ می گوید و می گوید که سیستم را دار پیام اشتباه مخابره کرده است زیرا احتمال حمله را صفر می دانست. اعتماد بین دو ابرقدرت باعث شد که جنگ جهانی سوم اتفاق نیافتد. ایران و اسرائیل بر کدام اعتماد حساب می کنند؟

روز جمعه 15 آوریل مانور آماده سازی نیروی هوایی اسرائیل از تلویزیون پخش شد. فرماندهان ارتش می گفتند: “تابستان امسال نه فقط داغ بلکه پرتنش خواهد بود”. هیچ فرمان حمله ای زمانی که گفتگو های اتمی در بغداد در حال انجام است، صادر نمی شود.

می شود زیاد هم توانایی نیروی هوایی اسرائیل را در هدف قرار دادن تاسیسات اتمی ایران باور نکرد. اگرچه مرکز تحقیقات کوردسمن و توکان از مرکز مطالعات استراتژی بین المللی گزارش داده اند که هواپیماهای اسرائیل و اف-16 های این کشور قادر هستند بدون حمایت آمریکا تاسیسات اتمی مخفی ایران را نشانه بگیرند. شاید دقیقا نتوانند مانند عملیات اوزیراک در عراق عمل کنند. اسرائیل نمی تواند همه برنامه های اتمی ایران را متوقف کند اما اگر حمله ای صورت بگیرد ضربات بزرگی به تاسیسات اتمی ایران وارد می شود. تاسف اوباما، باراک و ناتنیاهو از جزئیات ناچیز این حمله خواهد بود.

ایران در “منطقه امن” قرار گرفته است جایی که خطر یک حمله پیشگیرانه ساعت به ساعت افزایش می یابد. عنوان مقاله کاپلان “غافلگیری در ماه اکتبر”: بهتر است قبل از انتخابات آمریکا، زمانی که اوباما نمی تواند خود را بی تفاوت نشان بدهد و رومنی می تواند با انتخاب بین اسرائیل و ایران رئیس جمهور شود، صورت بگیرد.

اگر مذاکرات با شکست مواجه شود، اف-16 ها به پرواز در می آیند. پاسخ تهران سریع خواهد بود آژیر های خطر به صدا درمی آید و همه به پناهگاه ها می روند. حیفا، تل آویو، رآکتور اتمی دیمونا باید زیر باران بمب شیمیایی حزب الله لبنان و آیت الله ها مقاومت کنند. کابوس اسرائیل، جنگ شیمیایی است، تهدیدی شوم که گویی در سرنوشت یهودیان نوشته شده است.

خانواده خلبان هایی که معمولا در پایگاه های هوایی اسرائیل زندگی می کنند، در این روزها منزوی شده اند. افسران بدون اینکه توضیح اضافه تری بدهند می گویند که دلایلش امنیتی است.

هر دو طرف کشته خواهند داد، خلبان ها می گویند تصویری غیر از این ساده لوحانه است. کسانی که صحنه را بررسی کرده اند می گویند که از این جنگ، اسرائیل زنده بیرون خواهد آمد و باقی به تاریخ می پیوندد. تاریخ جنگی که اگر صورت بگیرد، چشمان بی رحم بی بی ناتنیاهو، واقعگرایی آگاهانه ایهود باراک و تنها یک فرمان در آن بجا می ماند،”هرگز نباید اتفاق بیافتد”.

تحریم ها، حرف های اوباما، خوشبینی تئوریسین ها همان طور که محمود احمدی نژاد گفت، “ یک مشت کاغذ پاره اند”

مریدین آنلاین، 2 مه