اصفهان منزلگه چندین هزار بنای تاریخی ایران است؛ بناهایی که بسیاری از آن ها از سوی یونسکو در لیست میراث فرهنگی قرار دارد. از سوی دیگر بسیاری از تاسیسات هسته ای جمهوری اسلامی نیز در مرکز استان اصفهان قرار دارد.
گرچه گمانه زنی ها پیرامون حمله اسرائیل به تاسیسات غنی سازی اروانیوم در حومه شهر اصفهان ـ- شهر نظنز-ـ بالا گرفته است، مردم اعتنایی به مخاطرات ندارند.
سعید که صاحب یک فروشگاه مواد غذایی است می گوید: “من هر روز با هزار و یک بدبختی دست و پنجه نرم می کنم، بالا رفتن اجاره مغازه و خانه ام آن قدر ذهنم را مشغول می کند که فرصت نمی کنم به حمله اسرائیل فکر کنم چه برسد به اینکه آماده جنگ شوم.”
در حوالی میدان تاریخی نقش جهان که توسط مساجد و خانه های تاریخی احاطه شده است، رژین زنی سی ساله و خانه دار می گوید خانه اش خیلی به سایت اتمی اصفهان نزدیک است اما هیچ نگرانی نسبت به خطر حمله احتمالی ندارد: “غذا حکم طلا دارد، این روزها من فقط وسع مالی ام می رسد که برای دخترم گوشت بخرم. این چیزی است که نگرانش هستم نه حمله نظامی.”
نرخ تورم و بیکاری که اصفهانی ها با آن روبرو هستند فرا تر از آن چیزی است که آمارهای دولتی می گوید. دولت احمدی نژاد می‌گوید نرخ تورم ۵. ۲۳ درصد و بیکاری جوانان ۶. ۲۸ درصد است.
راضیه خانه داری ۲۷ ساله است. او در حین عبور از پل سی و سه پل که قدمتش به قرن هفدهم باز می‌گردد می‌گوید: “تورم ۱۰۰ درصد است یا شاید ۲۰۰ درصد.”
او می افزاید: “تلویزیون دولتی می گوید قیمت گوشت پایین آمده است ، گمانم باید برویم از تلویزیون گوشت بخریم.”
راضیه و دیگر ساکنین شهر، هم سیاست های پوپولیستی محمود احمدی نژاد و هم تحریم های بین المللی علیه برنامه اتمی ایران را در مشکلات اقتصادی کشور مقصر می دانند.
ارزش ریال امسال به خاطر تحریم های شدید بانکی ایالات متحده و ممنوعیت واردات نفت ایران از سوی اتحادیه اروپا بیش از ۵۰ درصد سقوط کرده است. این امر به طرز سرسام آوری قیمت محصولات وارداتی و مواد اولیه برای صنایع را افزایش داده است.
سحر دانشجوی ۲۲ ساله روانشناسی که شغلی پاره وقت در یک مغازه عروسک فروشی دارد می گوید: “پنچ شنبه ها روز شلوغی برای خرید بود اما این روزها به سختی می توانید کسی را پیدا کنید که پنج شنبه ها برای خرید به فروشگاه ما قدم گذارد.”
او خاطرنشان می کند: “تنها خانواده هایی که دستشان به دهنشان می رسد برای بچه هایشان اسباب بازی های وارداتی می خرند.”
بدبینی مردم نسبت به اقتصاد با خشک شدن زاینده رود ـ– روخانه شهر ـ– تشدید شده است. مردم دولتمردان در تهران را مقصر می دانند ، آن ها بر این باورند تصمیم آن ها در منحرف کردن آب به سوی مزارع و کارخانه ها زاینده رود را خشک کرده است.
مرتضی صادقیان نژاد ـ-شهردار اصفهان-ـ می گوید خشک شدن زاینده رود روحیه مردم را تضعیف کرده است و می تواند توضیح دهنده عصبانیت مردم از وضعیت اقتصادی باشد.
صادقیان نژاد هم بابت حمله احتمالی اسرائیل به تاسیسات اتمی اصفهان نگرانی ندارد، گرچه او خاطرنشان می کند این مسئولیت یونسکو است که از شهری با ۴۰۰۰ بنای تاریخی محافظت کند.
اینکه در اصفهان کسی اضطرابی از بابت حمله اسرائیل ندارد می تواند ارتباط مستقیمی با رجزخوانی های علنی دولت داشته باشد که می گوید دولت یهود که درگیر نگرانی های اقتصادی است جرات نخواهد کرد حمله ای علیه جمهوری اسلامی ترتیب دهد.
اما برای نادر ، معلمی 55 ساله ، شهر محبوبش از همه سو در معرض خطر است: “دیگر از زاینده رود گذر نمی کنم و ترجیح می دهم فراموشش کنم.”
او می افزاید: “اگر اوضاع بدین منوال پیش رود، مردم یکدیگر را خواهند بلعید بی آنکه احتیاج باشد اسرائیل این شهر و این مملکت را نابود کند.”
منبع : فایننشیال تایمز
