کاظم جلالی، رئیس مرکز پژوهش‌ها و رئیس فراکسیون اصولگرایان رهروان ولایت که از نزدیکان علی لاریجانی محسوب می شود، در گفتگو با روزنامه دولتی ایران تاکید کرد: “فراکسیون اصولگرایان رهروان، جمعی است که بیشترین هزینه اعتدال را در طول سال‌های گذشته پرداخته، با بسیاری از تندروی‌ها مقابله کرده، انواع و اقسام تهمت‌ها را شنیده و در این راه بسیاری از اعضای ما و بخصوص آقای دکتر لاریجانی مورد تخطئه تندروها قرار گرفته است. ما معتقدیم که اسلام قائل به اعتدال است و تعالی کشور هم بر اساس عقلانیت است.” او درباره کسانی هم که تندرو می نامید گفت: “روندی که برخی در پیش گرفته‌اند کوبیدن بر طبل اختلافات است و به نظر من این شیوه به کارآمدی نظام آسیب می‌زند. واقعیت این است که ما از سوی این گروه‌ها کمتر کار ایجابی می‌بینیم، طرحی، راهکاری یا ایده‌ای برای برون رفت از وضعیت و مشکلات فعلی نمی‌بینیم. همیشه روی زخم‌ها نشسته‌اند. گویی منفعت آنها تنها در دعوای سیاسی است. افترا و تهمت زدن، پرونده‌سازی و افراد را از قطار انقلاب پیاده کردن، به جای وسیع‌تر کردن دایره انقلاب، روش‌های غلطی است که از سوی تندروها انجام می‌گیرد. “
جلالی درباره احتمال تاسیس حزب توسط علی لاریجانی نیز اعلام کرد: “در مورد آقای دکتر لاریجانی، ایشان در جبهه اصولگرایی پر اقبال‌ترین فرد است و به او فشار می‌آورند که جریان معتدل و عقلانی اصولگرایی را تدبیر کند. بخشی از شخصیت‌هایی که در این حوزه نقش آفرین بودند الان نیستند. آیت‌الله مهدوی کنی که خداوند ایشان را شفا بدهد- و الان جامعه محروم از فیض‌شان است. مرحوم عسگراولادی هم که شخصیت معتدل و انقلابی بودند به رحمت ایزدی رفته‌اند. شخصیتی مانند آقای ناطق نوری هم که دوستان به دنبالشان هستند خودشان خیلی رغبت نشان نمی‌دهند. لذا در خلأ این بزرگواران کسی که بیشترین نقش را بهتر می‌تواند ایفا کند و سابقه و وزانت هم داشته باشد شخص آقای دکتر لاریجانی است.”
اکنون مدتی است که هواداران دولت می کوشند تا علی لاریجانی را هم به جمع اعتدال گرایان اضافه کنند. این تلاش ها خصوصا پس از رایزنی های ناموفقی که گفته می شود لاریجانی برای ابقای فرجی دانا انجام داد، بیشتر شده است.
سایت جهان نیوز، وابسته به علیرضا زاکانی، در خبری مدعی شده است: “آقای موسوی خوئینی ها چندی پیش در جلسه ای گفته است: آقای علی لاریجانی سقفش همین ریاست مجلس است و در ریاست جمهوری رای ندارد و ما هم نمی توانیم مجلس را بگیریم و به او نیاز داریم، باید به او اطمینان بدهیم که اگر با ما همراهی کند، او رئیس مجلس ما هم هست.”
گرچه اخبار پشت صحنه این سایت قابل اعتماد نیست، اما چنین اخباری حداقل تحلیل های درون راست گرایان را نمایان می کند.
اوایل شهریور، محمد عطریانفر در گفتگویی تاکید کرد که اندیشه علی لاریجانی معتدل و معقول است. او گفته بود: “نباید در این تردید کنیم که اندیشه معتدل و معقول آقای لاریجانی به مجلس راه پیدا نکند. به نظر من حتی نه تنها ایشان و همفکرانشان باید وارد مجلس شوند، بلکه اصلاح‌طلبان تلاش کنند اگر وی در جایگاه ریاست مجلس هم قرار گرفت با او همراه باشند.”
او معتقد بود: “به اعتقاد من آقای لاریجانی در جایگاه مدیریت مجلس، امروز تصویری مانند آقای روحانی در نظام اجرایی پیدا کرده است که می‌توانیم روی آن حساب کنیم. وی فعالیت‌های ملی انجام داده و مدیریت‌های هوشمندانه‌ای داشته است. باید در نظر بگیریم اگر ریشه ایشان اصولگرایی است، اما روند مدیریتی او در مجلس اصلاح‌طلبانه است.”
در همان زمان روزنامه آرمان در گزارشی تحت عنوان “شکل‌گیری ائتلاف نانوشته اصلاح‌طلبان با لاریجانی؟” که به تیتر اول این روزنامه هم تبدیل شد، نوشته بود: “دست دوستی اصلاح‌طلبان به سمت لاریجانی دراز خواهد شد؟ آیا این دست به گرمی فشرده می‌شود یا اینکه با نگاهی و تکان سری فدای مصلحت خواهد شد؛ مصلحتی که گویا ظرف چندین سال افراد زیادی از دو طیف میانه‌رو و اصلاحات کنار گذارده است.”
نویسنده این روزنامه اضافه کرده بود: “لاریجانی از سیاسیونی است که زخم تندروها بر پیکره اعتدالی او هویداست اما موضع او باز هم سکوت است تا شاید اگر صحبتی کند، بهانه و سوژه جدیدی را تقدیم تندروها کرده تا بازی جدیدی را آغاز کنند.”
این سخنان بلافاصله واکنش راستگرایان را به دنبال داشت. روزنامه کیهان در گزارشی با اشاره به “بازی تاکتیکی افراطیون با رئیس مجلس” و یادآوری اختلافهای اصلاح طلبان و لاریجانی در زمان ریاست صدا و سیما، نوشت: “لاریجانی از اعضای تصمیم‌گیر جبهه متحد اصولگرایان در انتخابات سال ۹۰ بود. آن هنگام جبهه پایداری فهرست مستقلی ارائه کرده بود. اما پس از تشکیل مجلس نهم در حالی که دو جبهه به هم نزدیک‌تر شدند و فراکسیون اصولگرایان را تشکیل می‌دادند، مثلث لاریجانی-مطهری و کاظم جلالی از فراکسیونی به نام رهروان ولایت رونمایی کردند که با برخی اعضای جبهه متحد هم‌پوشانی و با برخی دیگر زاویه داشت. “
همزمان سایت الف، نزدیک به احمد توکلی نیز در گزارشی با عنوان “بعد از ناامیدی از ناطق نوبت به لاریجانی رسید!” تاکید کرد: “این روزها اصلاح طلبان با لاریجانی مغضوب سال های پیششان مهربان تر شده اند؛ او را اصولگرای میانه رو می نامند؛ از مدیریتش بر مجلس مدح می گویند و حتی زمزمه هایشان می رسد که لاریجانی رئیس مجلسی باشد که آنان از هم اکنون اصلاح طلبش می دانند؛ لاریجانی رئیس مجلس اصلاح طلبان!”
نویسنده سایت الف اضافه کرده بود: “از سال های صداوسیمایی لاریجانی و پخش کنفرانس برلین و چراغ و هویت و تشنه شدن رادیکال های اصلاح طلب به خون علی لاریجانی سال های زیادی می گذرد و حالا این جماعت رانده شده از ناطق نوری و مانده شده در کاندیداهای خودشان، سراغ علی لاریجانی رفته اند؛ اصولگرایی که وقتی رییس سازمان صدا و سیما بود و دولت در دست اصلاح طلبان، به دستور محمد خاتمی، رئیس جمهور اصلاحات برای مدتی از هیات دولت اخراج شد؛ اما حالا چه شده است که گذر اصلاح طلبان به همین لاریجانی اخراجی از هیات دولت اصلاحات افتاده است؟”
در آبان سال ۱۳۸۹ نیز وقتی که اختلافهای علی لاریجانی و گروه های نزدیک به محمود احمدی نژاد و جبهه پایداری شدت گرفت، روزنامه کیهان در گزارشی مدعی شد که این اختلافها توطئه اصلاح طلبان است. در آن زمان کیهان نوشته بود: “اجرای این پروژه توسط نیروهای میدانی افراطیون در مجلس و تظاهر به تفاهم و همدلی با طیفی از اصولگرایان و علی لاریجانی در حالی است که جریان رسانه ای و حزبی افراطیون در جریان انتخابات مجلس هشتم، منتخبان اصولگرا را علی الاطلاق، «راه یافته به مجلس»، «وابسته به حزب پادگانی»، «دولتی» و فاقد مشروعیت معرفی می کرد و پس از آن نیز تا مدت ها به تخریب کلیت مجلس اصولگرا پرداخت. جریان نفاق همچنین درگذشته خود بارها به تخطئه و تخریب و ترور شخصیت دکتر لاریجانی پرداخته است، چه آن هنگام که وی رئیس سازمان صدا و سیما بود، چه پس از آن که دبیر شورای عالی امنیت ملی شد.”
لاریجانی زمانی که ریاست صدا و سیما را برعهده داشت، متهم بود که محفلی با نام ستاد ضد اصلاحات تشکیل داده و به همراهی گروهی از راستگرایان تندرو در حال برنامه ریزی علیه اصلاح طلبان است. علاوه بر لاریجانی، علی اکبر ناطق نوری هم متهم به شرکت در این ستاد بودند. لاریجانی امیدوار بود که در انتخابات سال ۱۳۸۴ به ریاست جمهوری خواهد رسید.
او حتی در جریان تبلیغات انتخاباتی سال ۱۳۸۴ صریحا از اینکه در برنامه کنترل و زمین گیر کردن اصلاح طلبان نقش داشته است، سخن گفت.
با انتخاب محمود احمدی نژاد به ریاست جمهوری و حذف تدریجی تمام نیروهای سنتی راست توسط او، اختلافها میان احمدی نژاد و راستگرایان سنتی تشدید شد و این اختلافها به مرور تبدیل به رویارویی جدی میان آنها گردید.
بعد از بحرانی که پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ بوجود آمد، گفته می شد که لاریجانی مایل به پیروزی میرحسین موسوی بود و حتی پیروزی او را تبریک گفته است. در سال های بعد فاصله لاریجانی از متحدان سابقش بیشتر شد. حتی یکبار محمدجواد ابطحی نماینده خمینی‌شهر و عضو جبهه پایداری در گفتگو با خبرگزاری فارس وابسته به سپاه پاسداران، تاکید کرد: “سایتهای منسوب به آقای لاریجانی از یک مکان مشخص فرماندهی می‌شود، فرمانده این سایت‌ها همان افرادی هستند که ملت ایران به آنها می‌گویند ساکت فتنه.” او تاکید داشت: “متاسفانه سایتهای منسوب به لاریجانی همچنان از مرزبندی با جریان فتنه خودداری و و علنا از دنباله‌های فرهنگی فتنه‌گران حمایت می‌کنند.”
خبرگزاری دانشجو، وابسته به بسیج نیز در گزارشی با عنوان “ساکتین فتنه چه کسانی هستند” با مرور اظهارات لاریجانی و باهنر درباره بحران سال ۱۳۸۸، نوشته بود: “علی لاریجانی و محمدرضا باهنر، هر دو زمانی جبهه گیری آشکاری راجع به فتنه کردند که فتنه به انفعال کامل درآمده بود و خطری از سوی آن احساس نمی شد؛ مشخص بود که این موضع گیری کمکی به نظام نمی کرد، بلکه به این افراد کمک می کرد که جایگاه و آبروی خود را در مقابل مردم از دست ندهند.” به این ترتیب علی لاریجانی متهم شد که ساکت فتنه بوده و به اندازه کافی از ولایت سیدعلی خامنه ای حمایت نکرده است.
پیش از آنکه اصلاح طلبان به لاریجانی نزدیک شوند، گفته می شد که او در حال نزدیک شدن به مخالفان سابق خود است. در بهمن سال ۱۳۹۲، سایت انصاف نیوز طی گزارشی با عنوان “لاریجانی از هویت و چراغ تا سخنانی اصلاح طلبانه” ضمن مرور برخی مواضع جدید علی لاریجانی نوشته بود: “ اظهارات دکتر علی لاریجانی رییس مجلس در دیدار با مدیران وزارت اطلاعات در تشویق برخوردهای معقول و سنجیده و نکوهش برخورد سخت با مخالفین، یادآوری عملکرد متفاوت آقای لاریجانی در دوره ی ریاست بر صداوسیما و تغییراتی است که در سخنان سنجیده ی وی دیده می شود؛ سخنانی که جدای از کارنامه ی ضعیف در اداره ی مجلس، اما این سخنان نشانه ی رسیدن نسیم اصلاحی به کاندیدای اصولگرایان در سال ۸۴ است.”
اکنون بار دیگر احتمال نزدیکی لاریجانی و اصلاح طلبان خبرساز شده است. هرچند که راستگرایان معتقدند که لاریجانی همچنان متحد استراتژیک آنان باقی خواهد ماند. حسین نجابت، از نمایندگان راستگرای مجلس، چند روز پیش در گفتگو با روزنامه جوان تاکید داشت: “ آقای لاریجانی پخته‌تر از این حرف‌هاست که با یکی دو خط حمایتی که مطبوعات دوم خردادی از وی به عمل آوردند بخواهد خط‌مشی را که ۳۰ سال در این کشور داشته است تعویض کند و به جریان مخالف خود بپیوندد. چنین چیزی بعید به نظر می‌رسد، ممکن است افراد اختلاف سلیقه داشته باشند اما این باعث نمی‌شود که فردی به جریانی مخالف مش و اصول خود روی بیاورد. آقای لاریجانی یک سیاستمدار تمام عیار بوده که در حوزه اصولگرایی خودش را تعریف کرده و با یکی دو تا مصاحبه و یکی دو تا اظهارنظر حاشیه‌ای مواضع اصولی خود را تغییر نمی‌دهد. البته در فراز و نشیب روزگار و عالم سیاست افراد گاهی موضعگیری‌های تند و گاهی کند و حتی افراطی می‌گیرند ولی پای اصول در میان باشد بعید است آقای لاریجانی جزو سیاستمدارانی باشند که راحت تغییر موضع بدهند و مسیر ۳۰ ساله خود را بر عکس کنند.”
