افتضاح تلویزیون و حضور چهره های فتوژنیک…
افسانه ناصری، بازیگری را به شکل اتفاقی آغاز کرده و در مدت 14 سالی که به ایفای نقش درپروژه های گوناگون مشغول است، موفق شده تا همواره خود را به عنوان یکی از بازیگران تاثیرگذار به مخاطبین معرفی کند. همکارمان در تهران با وی گفت و گویی ترتیب داده که در زیر می خوانید…
ورود شما به بازیگری یک اتفاق بود. فکر می کنید به صورت اتفاقی هم یک روز آن را کنار بگذارید؟
چرا که نه؟ همان طور که گفتید اول بار برای انعقاد قرارداد پسرم در یک دفتر سینمایی او را همراهی می کردم که دستیار کارگردان مرا برای بازی درنقش یک مادر انتخاب کرد. این ماجرا مربوط به 14 سال گذشته بود. ممکن است همان طور که تصادفی به دنیای بازیگری راه پیدا کردم،برحسب اتفاق از آن خداحافظی کنم. اما امیدوارم این اتفاق خوش آیند وپرشگون باشد.
همواره درمصاحبه های خوداین مساله را عنوان کردید که به بازیگری عشق نمی ورزید وبه آن به عنوان یک شغل می نگرید.
بله. هنوز هم همین طور است.
بنابراین اگر چندماه کاری به شما پیشنهاد نشود مساله ای ندارید؟
خیر. به زندگی وفرزندانم بیشتر می رسم.
به عنوان یک زن فعال در دنیای بازیگری، روند کاری هنرپیشه های ایرانی درعرصه های بازیگری را چگونه ارزیابی می کنید؟
فکر می کنم در طول مدتی که به بازیگری بیشتر نزدیک شده ام و مطالعاتم را با دیدن فیلم وسریال وخواندن کتاب های گوناگون متنوع تر از گذشته کرده ام وبا توجه به آنچه درسینما وتصویر ما رخ می هد، سیر نزولی بازیگران زن را هرروز بیش از گذشته درک ومشاهده می کنیم. البته بخش عمده ای از ضعفی که خدمت شما می گویم مربوط به نوع انتخاب هایی است که درتیم های کارگردانی اتفاق می افتد. یعنی اینکه متاسفانه بخش تجاری آثار تلویزیونی ومخصوصا سینمایی مبتنی بر یک چهره فتوژنیک است وغیر از چند کارگردان صاحب نام وخوش کار،کمتربه توانایی های بازیگران زن توجه می شود.
این رویه در مورد بازیگران مرد هم نمود پیدامی کند؟
بله. متاسفانه به شکل کلی امروزه این روند ترویج پیدا کرده است و این مساله می تواند به دنیای هنر وهنرمندان لطمه وارد سازد.
چه لطمه ای؟
همین که می بینید. شما کافی است تا پیچ تلویزیون های خود را بچرخانید و به یکی از سریال ها و یا تله فیلم ها نگاه کنید. متوجه افتضاحاتی می شوید که عرض کردم.
به هرحال چهره های مناسب هم یکی از امتیازات بازیگران وخواسته های تهیه کننده وکارگردان است.
بله. کاملا درست است اما همه ماجرا این نیست. توانمندی های بازیگران هم شرط است.
منظور از توانمدی ها، دقیقا چه فاکتورهایی است؟
درک شخصیت با آگاهی ومطالعه به وجود می آید. برای رسیدن به این نوع کمال باید تلاش کرد. مساله ای که به ندرت در مورد نقشی دیده می شود. انتظار مدیران هم پائین آمده بنابراین ریزبینی ها توقعات هم کمرنگ است. اغلب با تلاش کمتر صاحب مبالغ هنگفتی می شوند که باعث تنبلی است.
درحرف هایتان به تله فیلم ها اشاره کردید. به نظرتان نقش آنها دراین موضوع چه میزانی است؟
تله فیلم های تلویزیونی از جهتی باعث شده است که اغلب بازیگرانی که تا به حال فرصت حضور جدی در تصویر را نداشتند به کار اشتغال پیدا کنند اما از طرف دیگرتعدد تولیدات تلویزیون دراین حیطه کیفیت ها را پائین آورده است. سفارشات پشت سرهم وفله ای دربحث کمی وکیفی رابطه مستقیم دارد. بازیگران هم درخواست دستمزدهای بالا دارند. البته فشردگی وزمان بندی های پشت سرهم باعث سختی کار می شود ودرنهایت تاثیرات منفی آنها را این روزها در پخش می بینیم.
برای خود شما بازی در یک تله فیلم اهمیت بیشتری پیدا می کند یا یک سریال وفیلم با زمان بلندتر؟
اگر نیاز مالی داشته باشم قطعا تله فیلم ها به کمکم خواهند آمد(می خندد).
درطول مدت فعالیت دربازیگری تا به حال بازی دریک تئاتر را تجربه کرده اید؟
نه. به نظرم خیلی دشوار است و من از عهده آن برنخواهم آمد.
این روزها مشغول بازی درپروژه ای هستید؟
بله. مشغول بازی در سریالی به نام “زمین انسان ها”به کارگردانی ابوالحسن داودی هستم. فیلمبرداری آن نزدیک به یک ماه است که شروع شده وقرار است سال آینده به روی آنتن برود.
نقشتان چیست؟
ترجیح می دهم درمورد آن پس از پخش گپ بزنم. اما موضوع سریال درباره مجموعه پرسنل یک بیمارستان است که من در نقش یک سوپروایزر هستم.