در مراسمی که در دانشگاه تهران برگزار شد٬ سه سخن‌ران این مراسم ضمن مخالفت با ادامه فعالیت‌های هسته‌ای ایران٬ گفتند که ادامه این برنامه بیش از جنگ هشت ساله با عراق به ایران لطمه زده است.
این برنامه با عنوان «درباره یک توافق…» توسط انجمن اسلامی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران و با حضور احمد شیرزاد٬ صادق زیباکلام و داوود هرمیداس باوند برگزار شد. قرار بود سیروس ناصری٬ از اعضای تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای در دوران ریاست‌جمهوری خاتمی٬ نیز در این مراسم حاضر شد که این مساله منتفی شد.
احمد شیرزاد، نماینده مجلس ششم٬ در این مراسم گفت که از «چاه هسته‌ای آبی در نمی‌آید مگر برای بعضی‌ها نانی در آید. اما دریغ از یک لیوان آب».
شیرزاد اضافه کرد: «در سال ۷۹ وقتی وارد مجلس شورای اسلامی شدم درباره سیاست‌های هسته‌ای از هر کس سوال می‌کردم که استراتژی ما در بحث هسته‌ای چیست؟ جوابی نمی‌شنیدم و هرکس جواب را به دیگری موکول می‌کرد».
به گفته این عضو حزب مشارکت: «عده‌ای هم در یک اتاق بسته می‌نشینند و فکر می‌کنند عقل کل هستند در حالی که برای یک ملت تصمیم می‌گیرند همین می‌شود که ۲۰ سال از سیاست هسته‌ای ایران می‌گذرد در حالی‌که این‌جا هستیم».
این استاد دانشگاه با بیان اینکه متاسفانه بحث هسته‌ای در کشور «ناموسی» شده است، افزود: «وقتی چیزی ناموسی شد دیگر نمی‌توان بر روی آن گفت‌وگو کرد و مشکل ما در ۱۱ سال گذشته همین مسئله بوده است».
صادق زیباکلام، استاد دانشگاه تهران، نیز در این مراسم گفت که «موضوع هسته‌ای» بیشتر از جنگ هشت ساله ایران با عراق به کشور ضربه زده است: «فعالیت‌های هسته‌ای دست کم از سال ۸۲ به این سو خیلی شیره گلوسوزی برای مملکت نبوده است، نه از نظر پیشرفت علمی خیلی خبری بوده و نه از لحاظ اقتصادی و چه بسا با مطالبی که مطرح شد به ضرر ما بوده است».
زیباکلام با اشاره به اینکه «احمدی‌نژاد هم در جایی گفت که مسئله هسته‌ای ۲۵۰ صنعت به وجود می‌آورد بنابراین چون غربی‌ها نمی‌توانند پیشرفت ما را ببینند با ما مخالفت می‌کنند»٬ گفت: «من بار‌ها از اصولگرایان پرسیدم حداقل یکی از این ۲۵۰ صنعتی که هسته‌ای به وجود می‌آورد بگویید. هیچ پیشرفت و نوآوری علمی در رابطه با مسئله هسته‌ای نه تنها در ایران بلکه در هیچ کشوری وجود ندارد».
داود هرمیداس باوند، استاد دانشگاه و عضو جبهه ملی، نیز دیگر سخن‌ران این مراسم بود. او ضمن رد مقایسه بین برنامه هسته‌ای و ملی شدن صنعت نفت در دولت محمد مصدق٬ گفت: «آنچه در دولت مصدق صورت گرفت نوعی مبارزه حق طلبانه مبتنی بر حقوق بین‌الملل بود اما در بحث هسته‌ای روند مقاومت در برابر زورگویی‌ها به سمتی رفت که در بلندمدت حقوق مسلم دیگری از ایران کاسته شد و هر بار بی‌نتیجه ماندن مذاکرات باعث می‌شد تا تحریم‌های جدیدی علیه کشور مشروعیت یابد».
به گفته باوند «روحانی در مقابل تاریخ و مردم مسوول است و… وظیفه دارد به طور مسالمت آمیز و سازنده موضوع هسته‌ای را حل و فصل کند».