نادر ایرانی
”جامعه دموکراتیک جامعه ای است که درآن احزاب، مطبوعات، سازمان های غیردولتی، اتحادیه ها، اصناف، رسانه های جمعی، سینما، رادیو، تلویزیون، اینترنت و ماهواره، هیات های مذهبی، مساجد، حسینیه ها، و… آزاد باشند به نحوی که بتوانند آزادانه نظرات و دیگاه های خود را مطرح کنند”.
محمود عمرانی، از فعالان ملی ـ مذهبی که در دفتر جنبش مسلمانان مبارز و تحت عنوان “دموکراسی، آزادی و انتخابات” سخن می گفت، ضمن اظهار مطلب بالا افزود: “دموکراسی و آزادی نیاز به زمینه ها، بسترهای و زیر ساخت های فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و تاریخی خود دارد که در صورت عدم آن ها استبداد بازسازی می شود”.
وی با توجه با تحولات 30 ساله اخیر و ذکر اینکه “دموکراسی به صورت خود به خودی شکل نمی گیرد و در صورت فروریزی این نظام، نظام دیگر در قالب دیگری بازسازی می شود”، افزود: “تنها درصورتی که زیرساخت های دموکراتیک فراهم شود، استبداد مجال ظهور و بروز نمی یابد”.
وی سپس زیرساخت های دموکراتیک را با شاخص هایی چون آزادی احزاب، آزادی مطبوعات، آزادی سخن وبیان تعریف کرد که در حوزه اجتماعی به صورت نسبی ظهور وبروز می یابند.
وی در ادامه سخنان خود با تاکید بر اینکه “در زمانه ما نگاه اصلاح گرایانه می خواهد تا به نسبتی شاخص های مذکور را متحقق سازد” گفت: “به میزانی که جامعه ای در ایجاد احزاب، ان. جی. او ها، روزنامه های آزاد و… موفق باشد، به تاسیس زیرساخت های دموکراتیک نزدیک تر شده است”.
عمرانی درادامه سخنان خود به تعریف کارسیاسی پرداخت وگفت: “کارسیاسی به معنای تلاش برای کسب قدرت است و گروه سیاسی، گروهی است که برای کسب قدرت تلاش می کند، و اصولا سیاست به معنای نزاع بین قدرت ها بوده که ممکن است مانع تحقق اهداف دموکراتیک شوند”.
وی با اشاره به اینکه در جوامع غربی، قدرت پنهان ودرجوامع شرقی قدرت آشکار است گفت: “حتی درغرب که کارتل ها و سرمایه داری در پشت سرآراء قرار دارند، عملا محدوده ای را برای انتخاب افراد فراهم می کنند؛ در برخی از کشورها نیز مانند عراق، لیبی و سوریه که قدرت عریان وآشکار است، محدوده انتخاب را علنا محدود کرده و انتخابات حتی با معرفی یک کاندیدا برگزار می شود”.
عمرانی سپس با توجه به مفاهیم بالا با اشاره به اینکه درجاتی از آزادی و درجاتی از استبداد در ایران وغرب وجود دارد گفت: “در آمریکا هم شما مخیرید میان دو کاندیدای اصلی دموکرات و جمهوریخواه یک نفر را انتخاب کنید. و این به معنای آن است که از پیش انتخاب میان این دو را برای شهروند آمریکایی رقم زده اند. البته درجات آزادی انتخاب افراد در آمریکا قطعا با جامعه ایران قابل مقایسه نبوده اما باید بپذیریم که آزدی افراد درآمریکا و درایران، هیچیک مطلق نبوده ولی محدوده آزادی در ایران کوچکتر و محدوده آزادی درآمریکا فراخ تر است”.
عمرانی درتعریف دیگری از دموکراسی به معنای “توازن قدرت ها” پرداخت و گفت: “زمانی دریک کشور دموکراسی نسبی متحقق می شود که قدرت ها در یک توازن و تعادل به سر برند؛ درصورت عدم توازن و تعادل میان قدرت ها بی تردید استبداد ودیکتاتوری ایجاد می شود”.
وی با ذکر اینکه بعد از انقلاب دوجریان دولت موقت و شورای انقلا ب حضور داشتند در توضیح علت اینکه دولت موقت دوام نیاورد گفت: “دولت موقت از این رو سقوط کرد که از قدرت زیادی بهره نداشت و میان آن دو توازن قوا برقرار نبودبه نحوی که بیشتر قدرت در شورای انقلاب و مقدارکمی از قدرت در دولت متمرکز بود از این رو نمی توانست دوام بیاورد”.
وی سپس با طرح این فرض که اگر دولت موقت از قدرت سیاسی و اجتماعی بیشتری برخورداربود آیا سقوط می کرد یا نه، گفت: “قطعا نه، ضمن آنکه جناح مقابل نیز از امکان این که تبدیل به قدرت مطلقه شود برخوردارنمی شد”.
وی سپس با طرح فرض بعدی که اگر دولت موقت از قدرت بیشتری برخوردار بود و شورای انقلاب دست پایین را درقدرت داشت چه اتفاقی می افتاد گفت: “قطعا کشور دموکراتیک باقی نمی ماند، زیرا صرفا حضور آدم های خوب در قدرت کافی نیست؛ اگر توازن قوا و نظارت برروی قدرت نباشد، هرکسی که در راس باشد، بخواهد یا نخواهد، نظام سیاسی به یک نظام مطلقه تبدیل خواهد شد”.
انتخابات درایران
عمرانی با اشاره به انتخابات در پیش، اظهار داشت: “اگر فرض را براین بگذاریم که میان مجلس ششم، هفتم و هشتم فرقی وجود نخواهد داشت، حضور من شهروند در انتخابات بی معنی خواهد بود، اما اگر فرض براین باشد که ورود هریک از این دو به مجلس در امنیت اقتصادی، سیاسی و روانی من تعیین کننده خواهد بود، آن گاه باید وارد انتخابات شوم و به نماینده مورد نظرم رای بدهم”.
وی درادامه افزود: “اگر شهروندان درنحوه برخورد اصلاح طلبان و اصولگرایان در حوزه اجتماعی وسیاسی وامنیتی و… حساس هستند، به نظر می رسد براساس مصالحی که برای خود تعیین کرده اند باید به نماینده ای که این مصالح را بهتر تامین می کند رای بدهند؛ با این آگاهی که می دانیم مختار نیستیم به هرکسی که می خواهیم رای بدهیم.”
وی در پایان با اشاره به اینکه “اگر دراین فرآیند شرکت نکنیم ناچاریم کنار بنشینیم و منتظر یک دگرگونی ناگهانی و کامل باشیم” گفت: “درصورت وقوع چنین تحولی، جامعه ایران نه تنها به جامعه ایده آلی تبدیل نمی شود، بلکه جامعه ایران مجددا خود را به صورت دیگری بازسازی خواهد کرد، مگر آنکه آن حداقل ها وزیر ساخت ها فراهم شود”.