تغییرانقلابی، استبداد را بازسازی می کند

نویسنده

نادر ایرانی

‏”جامعه دموکراتیک جامعه ای است که درآن احزاب، مطبوعات، سازمان های غیردولتی، اتحادیه ها، اصناف، ‏رسانه های جمعی، سینما، رادیو، تلویزیون، اینترنت و ماهواره، هیات های مذهبی، مساجد، حسینیه ها، و… ‏آزاد باشند به نحوی که بتوانند آزادانه نظرات و دیگاه های خود را مطرح کنند”.‏

محمود عمرانی، از فعالان ملی ـ مذهبی که در دفتر جنبش مسلمانان مبارز و تحت عنوان “دموکراسی، آزادی ‏و انتخابات” سخن می گفت، ضمن اظهار مطلب بالا افزود: “دموکراسی و آزادی نیاز به زمینه ها، بسترهای ‏و زیر ساخت های فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و تاریخی خود دارد که در صورت عدم آن ها ‏استبداد بازسازی می شود”. ‏

وی با توجه با تحولات 30 ساله اخیر و ذکر اینکه “دموکراسی به صورت خود به خودی شکل نمی گیرد و در ‏صورت فروریزی این نظام، نظام دیگر در قالب دیگری بازسازی می شود”، افزود: “تنها درصورتی که ‏زیرساخت های دموکراتیک فراهم شود، استبداد مجال ظهور و بروز نمی یابد”.‏

وی سپس زیرساخت های دموکراتیک را با شاخص هایی چون آزادی احزاب، آزادی مطبوعات، آزادی سخن ‏وبیان تعریف کرد که در حوزه اجتماعی به صورت نسبی ظهور وبروز می یابند. ‏

وی در ادامه سخنان خود با تاکید بر اینکه “در زمانه ما نگاه اصلاح گرایانه می خواهد تا به نسبتی شاخص ‏های مذکور را متحقق سازد” گفت: “به میزانی که جامعه ای در ایجاد احزاب، ان. جی. او ها، روزنامه های ‏آزاد و… موفق باشد، به تاسیس زیرساخت های دموکراتیک نزدیک تر شده است”.‏

عمرانی درادامه سخنان خود به تعریف کارسیاسی پرداخت وگفت: “کارسیاسی به معنای تلاش برای کسب ‏قدرت است و گروه سیاسی، گروهی است که برای کسب قدرت تلاش می کند، و اصولا سیاست به معنای ‏نزاع بین قدرت ها بوده که ممکن است مانع تحقق اهداف دموکراتیک شوند”. ‏

وی با اشاره به اینکه در جوامع غربی، قدرت پنهان ودرجوامع شرقی قدرت آشکار است گفت: “حتی درغرب ‏که کارتل ها و سرمایه داری در پشت سرآراء قرار دارند، عملا محدوده ای را برای انتخاب افراد فراهم می ‏کنند؛ در برخی از کشورها نیز مانند عراق، لیبی و سوریه که قدرت عریان وآشکار است، محدوده انتخاب را ‏علنا محدود کرده و انتخابات حتی با معرفی یک کاندیدا برگزار می شود”. ‏

عمرانی سپس با توجه به مفاهیم بالا با اشاره به اینکه درجاتی از آزادی و درجاتی از استبداد در ایران وغرب ‏وجود دارد گفت: “در آمریکا هم شما مخیرید میان دو کاندیدای اصلی دموکرات و جمهوریخواه یک نفر را ‏انتخاب کنید. و این به معنای آن است که از پیش انتخاب میان این دو را برای شهروند آمریکایی رقم زده اند. ‏البته درجات آزادی انتخاب افراد در آمریکا قطعا با جامعه ایران قابل مقایسه نبوده اما باید بپذیریم که آزدی ‏افراد درآمریکا و درایران، هیچیک مطلق نبوده ولی محدوده آزادی در ایران کوچکتر و محدوده آزادی ‏درآمریکا فراخ تر است”. ‏

عمرانی درتعریف دیگری از دموکراسی به معنای “توازن قدرت ها” پرداخت و گفت: “زمانی دریک کشور ‏دموکراسی نسبی متحقق می شود که قدرت ها در یک توازن و تعادل به سر برند؛ درصورت عدم توازن و ‏تعادل میان قدرت ها بی تردید استبداد ودیکتاتوری ایجاد می شود”. ‏

وی با ذکر اینکه بعد از انقلاب دوجریان دولت موقت و شورای انقلا ب حضور داشتند در توضیح علت اینکه ‏دولت موقت دوام نیاورد گفت: “دولت موقت از این رو سقوط کرد که از قدرت زیادی بهره نداشت و میان آن ‏دو توازن قوا برقرار نبودبه نحوی که بیشتر قدرت در شورای انقلاب و مقدارکمی از قدرت در دولت متمرکز ‏بود از این رو نمی توانست دوام بیاورد”. ‏

وی سپس با طرح این فرض که اگر دولت موقت از قدرت سیاسی و اجتماعی بیشتری برخورداربود آیا سقوط ‏می کرد یا نه، گفت: “قطعا نه، ضمن آنکه جناح مقابل نیز از امکان این که تبدیل به قدرت مطلقه شود ‏برخوردارنمی شد”.‏

‏ ‏

وی سپس با طرح فرض بعدی که اگر دولت موقت از قدرت بیشتری برخوردار بود و شورای انقلاب دست ‏پایین را درقدرت داشت چه اتفاقی می افتاد گفت: “قطعا کشور دموکراتیک باقی نمی ماند، زیرا صرفا حضور ‏آدم های خوب در قدرت کافی نیست؛ اگر توازن قوا و نظارت برروی قدرت نباشد، هرکسی که در راس باشد، ‏بخواهد یا نخواهد، نظام سیاسی به یک نظام مطلقه تبدیل خواهد شد”. ‏

‎ ‎انتخابات درایران‎ ‎

عمرانی با اشاره به انتخابات در پیش، اظهار داشت: “اگر فرض را براین بگذاریم که میان مجلس ششم، هفتم ‏و هشتم فرقی وجود نخواهد داشت، حضور من شهروند در انتخابات بی معنی خواهد بود، اما اگر فرض ‏براین باشد که ورود هریک از این دو به مجلس در امنیت اقتصادی، سیاسی و روانی من تعیین کننده خواهد ‏بود، آن گاه باید وارد انتخابات شوم و به نماینده مورد نظرم رای بدهم”. ‏

وی درادامه افزود: “اگر شهروندان درنحوه برخورد اصلاح طلبان و اصولگرایان در حوزه اجتماعی وسیاسی ‏وامنیتی و… حساس هستند، به نظر می رسد براساس مصالحی که برای خود تعیین کرده اند باید به نماینده ای ‏که این مصالح را بهتر تامین می کند رای بدهند؛ با این آگاهی که می دانیم مختار نیستیم به هرکسی که می ‏خواهیم رای بدهیم.” ‏

وی در پایان با اشاره به اینکه “اگر دراین فرآیند شرکت نکنیم ناچاریم کنار بنشینیم و منتظر یک دگرگونی ‏ناگهانی و کامل باشیم” گفت: “درصورت وقوع چنین تحولی، جامعه ایران نه تنها به جامعه ایده آلی تبدیل نمی ‏شود، بلکه جامعه ایران مجددا خود را به صورت دیگری بازسازی خواهد کرد، مگر آنکه آن حداقل ها وزیر ‏ساخت ها فراهم شود”. ‏