نقاشی ♦ چهار فصل

نویسنده
میترا سلطانی

نمایشگاه گروهی آبرنگ با عنوان “سازه های طبیعت”در گالری خارک تهران درحال برپایی است.‏‎ ‎در این ‏نمایشگاه که به همت 6 دختر هنرمند برگزار می شود 25 تابلوی نقاشی با تکنیک “آبرنگ”دیده می شود که توجه ‏بسیاری از هنردوستان را به خود جلب کرده است. گزارش اختصاصی همکار روز از تهران را می خوانید…‏

kimia1.jpg

‎ ‎‏6 هنرمند، 6 نگاه‎ ‎

‏ ‏

کیمیا پیشدادیان، بشری طارمی، لیلا طبیبیان، رومینا کاوه، لیلا موسوی والهام هاشمی شش نقاشی هستند که با ‏گردهم آیی درگالری خارک تهران آثار خود را به مدت 10 روز به معرض عموم علاقمندان قرار داده اند. ‏

درنگاه اول به اغلب تابلوهای موجود درنمایشگاه متوجه می شویم که در تصویرسازی های به وجودآمده همه چیز ‏برای تجربه اندوزی های غنی و ارزشمنداست.استفاده مناسب از خطوط واسکیس اولیه در طراحی ساختمان و زیر ‏بنای اغلب تابلوها است که به نقاشان اجازه می دهد تا آنها برای رنگ گذاری ودرخشندگی های موجود درآثار خود ‏بهترین نقطه و بهترین رنگ را انتخاب واستفاده کند. نقطه اشتراک همه تابلوهای موجود در نمایشگاه واقع گرایی ‏فیگوراتیوی از الگوهای موجود درطبیعت است.‏

kimia2.jpg


هنرمندان این نمایشگاه به سادگی هرچه تمام تراز خطوط نرم و لغزنده پیرامونی خود استفاده کرده و با طراحی ‏های توانمند و بسیار نزدیک به واقع گرایی محض و با ویژگی هایی که شاید بتوان نام آن را “کودک پسند “گذاشت ‏به خلق آثار درخشان و پرجنب وجوش روی آورده اند.گسترش سفید خوانی از نگاه مخاطب به دور نمی ماند ‏وچرخش قلم مو به راحتی این امکان را به وجود می آورد که هرگونه اشکال درانتقال ارتباط باببیننده از بین ‏برود.درآثار این شش هنرمند ویژگی های همزمان زیبا بودن، بومی بودن، ساده بودن و کودکانه بودن موجود ‏است.‏

‏ درآثار لیلا طبیبیان متن استعاری و درخشان موضوعات، فرصتی ارزنده رابرای تصویرگر پدید می آورد تا با ‏نمایش فضاهایی زنده از فرهنگ بومی و به کارگیری خطوط نیمه تمام و لرزان، هوای شرجی جنوب برای ‏مخاطب را شکل دهد. سفید خوانی دلنشین، رنگ های قهوه ای و آفتابزدگی چهره ها را در برگرفته و خطوط نازک ‏افقی با ایجاد خراش روی رنگ های پوشاننده، نوعی نااستواری جوی را در هوای داغ جنوب به نمایش گذارده ‏است.طراحی های واقع گرا و تکنیک مسلط آبرنگ در فضاسازی و نمایش حرکات انسانی جایگاه ارزنده ای را ‏برای او در میان دوستان خود به وجودآورده است. ‏


موضوع 5 اثر رومینا کاوه هم در نوع خود جالب توجه است.موضوع نقاشی های او در اجرا همسو و تبدیل به ‏موضع اصلی نمایشگاه می شود. چیزی که درتابلوهای او مشهود است نوعی جسارت در ایجاد خطوطی است که ‏در نگاه اولیه می تواند به هرسویی گام بردارد ولی تصویرگر در نمایش رویدادهای خیال انگیز آن، از نوعی ‏رمانتیسیسم شاعرانه و رنگ های پوششی غیر رقیق بهره جسته و بار دیگر توانایی های خود را در طراحی ‏فیگوراتیو به نمایش گذاشته است.‏

دیگر هنرمندان این نمایشگاه هم در خلق زیبایی کوشش فراوانی کرده وتابلوهای هریک از آنان در معنای خود ‏دچار استعاره هایی هستند که برای مخاطب جذاب و دلنیشین است.‏