نمایشگاه گروهی آبرنگ با عنوان “سازه های طبیعت”در گالری خارک تهران درحال برپایی است. در این نمایشگاه که به همت 6 دختر هنرمند برگزار می شود 25 تابلوی نقاشی با تکنیک “آبرنگ”دیده می شود که توجه بسیاری از هنردوستان را به خود جلب کرده است. گزارش اختصاصی همکار روز از تهران را می خوانید…
6 هنرمند، 6 نگاه
کیمیا پیشدادیان، بشری طارمی، لیلا طبیبیان، رومینا کاوه، لیلا موسوی والهام هاشمی شش نقاشی هستند که با گردهم آیی درگالری خارک تهران آثار خود را به مدت 10 روز به معرض عموم علاقمندان قرار داده اند.
درنگاه اول به اغلب تابلوهای موجود درنمایشگاه متوجه می شویم که در تصویرسازی های به وجودآمده همه چیز برای تجربه اندوزی های غنی و ارزشمنداست.استفاده مناسب از خطوط واسکیس اولیه در طراحی ساختمان و زیر بنای اغلب تابلوها است که به نقاشان اجازه می دهد تا آنها برای رنگ گذاری ودرخشندگی های موجود درآثار خود بهترین نقطه و بهترین رنگ را انتخاب واستفاده کند. نقطه اشتراک همه تابلوهای موجود در نمایشگاه واقع گرایی فیگوراتیوی از الگوهای موجود درطبیعت است.
هنرمندان این نمایشگاه به سادگی هرچه تمام تراز خطوط نرم و لغزنده پیرامونی خود استفاده کرده و با طراحی های توانمند و بسیار نزدیک به واقع گرایی محض و با ویژگی هایی که شاید بتوان نام آن را “کودک پسند “گذاشت به خلق آثار درخشان و پرجنب وجوش روی آورده اند.گسترش سفید خوانی از نگاه مخاطب به دور نمی ماند وچرخش قلم مو به راحتی این امکان را به وجود می آورد که هرگونه اشکال درانتقال ارتباط باببیننده از بین برود.درآثار این شش هنرمند ویژگی های همزمان زیبا بودن، بومی بودن، ساده بودن و کودکانه بودن موجود است.
درآثار لیلا طبیبیان متن استعاری و درخشان موضوعات، فرصتی ارزنده رابرای تصویرگر پدید می آورد تا با نمایش فضاهایی زنده از فرهنگ بومی و به کارگیری خطوط نیمه تمام و لرزان، هوای شرجی جنوب برای مخاطب را شکل دهد. سفید خوانی دلنشین، رنگ های قهوه ای و آفتابزدگی چهره ها را در برگرفته و خطوط نازک افقی با ایجاد خراش روی رنگ های پوشاننده، نوعی نااستواری جوی را در هوای داغ جنوب به نمایش گذارده است.طراحی های واقع گرا و تکنیک مسلط آبرنگ در فضاسازی و نمایش حرکات انسانی جایگاه ارزنده ای را برای او در میان دوستان خود به وجودآورده است.
موضوع 5 اثر رومینا کاوه هم در نوع خود جالب توجه است.موضوع نقاشی های او در اجرا همسو و تبدیل به موضع اصلی نمایشگاه می شود. چیزی که درتابلوهای او مشهود است نوعی جسارت در ایجاد خطوطی است که در نگاه اولیه می تواند به هرسویی گام بردارد ولی تصویرگر در نمایش رویدادهای خیال انگیز آن، از نوعی رمانتیسیسم شاعرانه و رنگ های پوششی غیر رقیق بهره جسته و بار دیگر توانایی های خود را در طراحی فیگوراتیو به نمایش گذاشته است.
دیگر هنرمندان این نمایشگاه هم در خلق زیبایی کوشش فراوانی کرده وتابلوهای هریک از آنان در معنای خود دچار استعاره هایی هستند که برای مخاطب جذاب و دلنیشین است.