مدیری که برای جامعه استعفا کرد

نویسنده

arashsigarchi.jpg

آرش سیگارچی

‏”احمد بورقانی” از جمله چهره های سرشناس سیاسی کشور شنبه شب در حالی در سن 48 سالگی بر اثر سکته قلبی ‏درگذشت که بسیاری از روزنامه نگاران و اهالی مطبوعات، دوران مدیریت وی و همکارانش در معاونت مطبوعاتی ‏وزارت ارشاد مهاجرانی را به “دوران طلایی روزنامه نگاری ایران” تعبیر می کنند. ‏

borghani1.jpg

بورقانی در زمان مسوولیت خود در وزارت ارشاد در مقابل فشار قوه قضاییه برای توقیف روزنامه “جامعه” مقاومت کرد ‏و وقتی به وی اصرا شد که این روزنامه را توقیف کند حتی حاضر به استعفا شد تا جامعه توسط او توقیف نشود. پس از آن ‏هرچند مدتی خانه نشین شد، اما با روی کار آمدن مجلس ششم از سوی مردم تهران به نمایندگی برگزیده شد و در مجلس در ‏کمیسیون امنیت ملی حضور داشت و عضو هیات رییسه این مجلس نیز بود. بورقانی از جمله نمایندگان مجلس ششم بود که ‏در تحصن نمایندگان حضوری فعال داشت و نهایتا نیز او بود که بیست و سوم دیماه هشتاد و دو با رساندن پیام سید محمد ‏خاتمی، رییس جمهور وقت، از نمایندگان خواست به تحصن خود پایان دهند. ‏

‎ ‎استعفا از معاونت مطبوعاتی‎ ‎

احمد بورقانی فراهانی، متولد 1338 در شهر تهران بود و فعالیت خبری خود را با خبرنگاری آغاز کرد. او پس از انقلاب ‏مدتی سردبیر و مدیر بخش خبر خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران(ایرنا) بود و پس از آن سخنگوی ستاد تبلیغات جنگ ‏شد. بعد از جنگ، ‌بورقانی رئیس دفتر ایرنا در مقر سازمان ملل در نیویورک شد.‏

بورقانی در زمان انتخابات خرداد 76 حضوری فعال داشت و پس از تشکیل دولت اصلاحات، مهاجرانی، وزیر فرهنگ و ‏ارشاد، وی را به عنوان معاون مطبوعاتی برگزید. همزمان با انتشار روزنامه جامعه، مراکز قدرت برای جلوگیری از ‏انتشار این روزنامه فشارهایی را بر معاونت مطبوعاتی وارد کردند. در همین دوران قاضی جوان شعبه 1410 دادگاه ‏مطبوعات، که کسی جز سعید مرتضوی نبود، سعی زیادی نمود تا این روزنامه را تعطیل کند، اما ترجیح می داد مقامات ‏دولت خاتمی این کار را انجام دهند. او با احضار بورقانی، معاون مطبوعاتی مهاجرانی در جلساتی که حکم بازجویی را ‏داشت، ‌از وی خواست از ادامه انتشار جامعه جلوگیری کند، اما بورقانی نه تنها این کار را نکرد، که قاطعانه در مقابل ‏مرتضوی ایستاد. با این حال مرتضوی خود حکم به توقیف جامعه داد و این چنین بود که بورقانی به همراه عیسی سحرخیز، ‏مدیر کل وقت مطبوعات داخلی، استعفا داد و از دولت بیرون آمد.‏

‎ ‎حضور در مجلس ششم‎ ‎

بورقانی پس از استعفا از سمت معاونت مطبوعاتی، در انتخابات 29 بهمن 78 به عنوان منتخب مردم تهران برگزیده شد و ‏ضمن عضویت در در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی، با رای نمایندگان به عضویت هیات رییسه مجلس نیز در آمد. ‏بورقانی در مجلس ششم یکی از طرحان اصلی طرح اصلاح قانون مطبوعات بود که با حکم حکومتی رهبری مواجه و ‏بایگانی شد. در همین دوران دو بار از سوی دادگاه به اتهاماتی چون کمک مالی به موسسه آیندگان و تشویش اذهان عمومی ‏به دادگاه و شعبه 1410 احضار شد.‏

وی در مدت حضور خود در مجلس، به عنوان عضو هیات رییس نطق های پیش از دستور معروفی را ایراد کرد. او در ‏یکی از این نطق ها پاسخی محکم به فرمانده وقت سپاه داد که پس از چند بار انتقاد از فضای فرهنگی کشور در نامه ای ‏انتقاد آمیز، ‌خواستار اعمال کنترل بر رفتار برخی نمایندگان که او آنها را “افراطی” می خواند، شده بود. بورقانی درتذکر ‏خود به نامه فرمانده وقت سپاه گفت:‏‎ ‎‏”اگر بخواهم گزارش توهینات مطبوعاتی به مجلس را ارائه دهم سه جلد کتاب قطور ‏می شود، تقوا به گفتار نیک نیست بلکه به کردار نیک است.” وی افزود:‏‎ ‎‏”من فقط می خواهم بدانم که نمایندگان در جریان ‏قرار گیرند که ما به وظایف خود عمل می کنیم.در هفته نامه صبح صادق(نشریه داخلی سپاه) جوابی به یک نامه ما داده شد ‏که در آن ۱۲۷ نماینده را به پشه تشبیه کردند.“‏

بعد از رد صلاحیت گسترده کاندیداهای مجلس هفتم و متحصن شدن نمایندگان در مجلس، بورقانی از جمله فعالان این ‏تحصن بود. ‏

‎‎خانه نشینی‎‎

پس از پایان عمر مجلس ششم بورقانی خانه نشینی را ترجیح داد. وی پس از تشکیل موسسه بین المللی گفت و گوی تمدنها به ‏ریاست سید محمد خاتمی، با این مجموعه در ارتباط بود. یکی از اقدامات اخیر و مهم بورقانی همکاری در برگزاری ‏همایش”ایران، یکصد سال پس از مشروطیت” بود.‏

گزارش احمد بورقانی از این همایش را اینجا بخوانید.‏

بورقانی در سال های اخیر با نثر شیوا و گیرای خود به نقد رمان های ادبی می پرداخت و با بسیاری از مراکز نشر ‏بالاخص نشر نی همکاری داشت. این فعال سیاسی برای برخی از نشریات و سایت های اینترنتی نیز مطالبی می نوشت. ‏وی در 25 آذر در یادداشتی با عنوان “تصفیه اساتید؛ پایمال کردن علم و دانش و آگاهی” به موضوع اخراج اساتید دانشگاه ‏تهران پرداخت. ‏

بورقانی چند هفته قبل در یادداشی هرگونه تمایل خود را برای شرکت در انتخابات رد کرده بود. در بخشی از این یادداشت ‏که در سایت “روزنا” منتشر شده است، ‌نوشته بود:‏‎ ‎‏”هنوز پای سفره صبحانه خوب جاگیر نشده بودم که سهام‌الدین، فرزند ‏ارشد، از جوار رایانه همیشه روشن‌ا‌ش گفت: حضرت پدرمسوولیت جدید ریاست کمیته تخریب شخصیت‌های اصولگرا ‏برجنابعالی مبارک. تا خواستم دهان باز کنم زهرا خانم، صبیه مکرمه، از آن سوی اتاق با کنایه تمام غرید: از کی تا حالا‌ ‏پنهان از ما مقاله می‌نویسی؟ و بعد صفحه اول روزنامه وزین اعتماد ملی را گرفت جلوی چشمانم که دیدم به قول آقای ‏کروبی سمت چپ روزنامه گوشواره شده‌ام. دست بردم سمت استکان چای که فاطمه بانو، عیال محترمه، از منتهی‌الیه ‏جنوبی سفره قرص و محکم فرمود: حضرت آقا مگر عطای نمایندگی را به لقایش نبخشیده بودید؟ از کی قرار شده ‏سرفهرست اصلا‌ح‌طلبان در استان مرکزی شوید؟ و بلا‌فاصله نسخه چاپی خبر خبرگزاری مهر را کنار سنگک پرکنجد ‏شاطراصغر مستقر کرد‎.‎‏… ادامه را اینجا بخوانید.“‏

وی در حالی از عارضه قلبی رنج می برد که پیش از این دو سال پیش تحت جراحی قرار گرفت. بورقانی شنبه شب براثر ‏سکته قلبی دارفانی را وداع گفت. ‏