دفاع از انسان ها، اقدام علیه امنیت!

نویسنده

‏ آکام مکری

پیرامون آخرین وضعیت فعالان کرد زندانی، با نگین شیخ الاسلامی، عضو سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان و ‏روزنامه نگار سنندجی به گفت و گو نشسته ایم.‏‎ ‎وی در این مصاحبه از بازداشت شمار زیادی از شهروندان کرد به ‏اتهامات سیاسی سخن گفته است.مصاحبه در پی می آید.‏

‎ ‎خانم شیخ الاسلامی؛ آخرین خبر از آقای محمد صدیق کبودوند، رییس زندانی سازمان دفاع از حقوق بشر ‏کردستان چیست؟‎ ‎

الان حدود 10 ماه است که آقای کبودوند در بازداشت هستند؛از این مدت، حدود چهار ماه و اندی را در انفرادی بوده اند ‏و اتهاماتی که علیه ایشان مطرح کرده اند‎ ‎‏”اقدام علیه امنیت ملی” از طریق راه اندازی سازمان دفاع از حقوق بشر ‏کردستان و همچنین “تبلیغ علیه نظام” است.‏‎ ‎ایشان قرار بود هفته گذشته دادگاهی شوند اما به دلیل عدم حضور معاون ‏دادستان به زمان دیگری موکول شد.البته ناگفته نماند که بازپرس پرونده از ماهها پیش وثیقه ای 150 میلیونی را برای ‏آزادی ایشان تعیین کرده اند اما متاسفانه این وثیقه سنگین، بیشتر برای آزاد نشدن بوده تا آزاد شدن و تا کنون خانواده ی ‏آقای کبودوند و دوستان وی نتوانسته اند آن را تامین کنند.‏

‎ ‎ادامه بازداشت آقای کبودوند و طرح این اتهامات بر چه مبنایی است؟ وی و سازمان متبوع وی اساسا چه ‏فعالیتی انجام داده اند که مقامات امنیتی آنرا به مثابه اقدام علیه امنیت ملی می دانند؟‎ ‎

اساسا بازداشت فعالان حقوق بشر مبنایی منطقی و قانونی نمی تواند داشته باشد.‏‎ ‎فعالیت سازمان ما در چهارچوب ‏میثاقهای حقوق بشری است و ایران هم موظف به اجرای همه میثاقهایی است که رسما آنها را پذیرفته و امضا کرده ‏است.‏‎ ‎آقای کبودوند هم در این چهارچوب فعالیت و اتفاقا فعالیتی جدی ومسالمت آمیز داشته است. او کارنامه درخشانی ‏در دفاع از حقوق شهروندان مناطق کردنشیندارد؛ ضمن اینکه با توجه به پیشینه ای فرهنگی، آقای کبودوند، شخصیتی ‏مدنی و مسالمت جو دارد.متاسفانه امروز در ایران، دفاع از حقوق انسانها با اقدام علیه امنیت ملی مترادف شده است‏‎.‎

‎ ‎از وضعیت دانشجویان کْرد زندانی خبری در دست دارید؟‎ ‎

آقای حبیب الله لطیفی، دانشجوی سنندجی که ماه هاست در بازداشت نیروهای امنیتی بسر می برد، از سه ماه پیش به ‏زندان مرکزی سنندج منتقل شده و بلاتکیف است؛‎ ‎همچنین یاسر گلی، دیگر دانشجوی دربند سنندجی با وجود پیگیریهای ‏متعدد خانواده و نیز بیماری حاد ریوی هنوز در بازداشت بسر می برد. قرار است او اول خرداد ماه به همراه مادرش، ‏خانم فاطمه گفتاری به اتهام “اقدام علیه امنیت ملی” دادگاهی شوند؛هدایت غزالی و صباح نصری هم در زندان اوین و ‏پس از گذشت یکسال از بازداشتشان، همچنان بلاتکلیف هستند.‏

‎ ‎وضعیت فعالین جنبش زنان، روناک صفازاده و هانا عبدی که در زندان هستند به چه شکلی است؟‏‎ ‎‎ ‎

متاسفانه هانا و روناک با وجود گذشت هفت ماه از دستگیریشان و برغم فشارهای مختلفی که در بازداشتگاه متحمل شده ‏اند، هنوز در بند نسوان زندان سنندج بسر می برند؛‏‎ ‎البته روناک یکبار دادگاهی شده اما به دلیل تناقضاتی که در ‏پرونده وی وجود داشته، جلسه دادگاه بدون نتیجه خاتمه یافته وبه زمان دیگری موکول شده است.‏‎ ‎هانا عبدی اما دادگاهی ‏نشده و حتی با وجود گذشت ماهها از بازداشتش هنوز تفهیم اتهام هم نشده است.‏‎ ‎جالب اینکه بازجوی پرونده روناک ‏صفازاده، بر “محارب” بودن وی پافشاری و از دادگاه درخواست صدور “اشد مجازات” را کرده است. ‏

‎ ‎در کردستان، چندین فعال هم به اتهامات امنیتی به اعدام محکوم شده اند:‏‎ ‎هیوا بوتیمار، عدنان حسن پور و ‏فرزاد کمانگر.پرونده این افراد به کجا رسیده است؟‎ ‎

قاضی پرونده هیوا بوتیمار، از حکم پیشین خود یعنی اعدام دفاع کرده وبا وجود مخالفتی که دیوان عالی کشور با این ‏حکم کرده بود، قاضی دادگاه مریوان، اینبار هم هیوا بوتیمار را به اعدام محکوم کرده است؛‎ ‎پرونده عدنان حسن پور، ‏دیگر فعال محکوم به اعدام هم برای بازبینی در اختیار آیت الله شاهرودی قرار گرفته است؛‎ ‎فرزاد کمانگر، معلم ‏کامیارانی هم در حال حاضر در زندان رجایی شهر بسر می برد، وکلای آقای کمانگر به حکم اعدام وی اعتراض کرده ‏اند؛ حتی یکی از وکلای او معتقد است که اساسا حکمی که برای فرزاد کمانگر صادر شده، براساس اصرار نیروهای ‏امنیتی بوده و مبنایی قانونی ندارد.‏‎ ‎ناگفته نماند دو فعال سیاسی کرد دیگر به نامهایفرهاد وکیلی و علی حیدریان هم به ‏اتهام” عضویت در یکی از احزاب سیاسی کرد” به اعدام محکوم شده اند و الان در زندان رجایی شهر دربند هستند.‏

‎ ‎در مناطق کردنشین، شمار زیادی از شهروندان عادی هم به دلایل سیاسی در زندانها هستند.‏‎ ‎آیا آمار دقیقی ‏از تعداد این افراد و نوع اتهاماتشان دارید؟‎ ‎

در کردستان، شمار شهروندانی که به اتهامات سیاسی در زندانها هستند زیاد است؛ اتهام بیشتر این افراد‎ ‎‏”همکاری با ‏گروههای مخالف نظام” است.‏‎ ‎حتی در زندان رجایی شهر کرج، از حدود 50 زندانی سیاسی دربند، 40 نفرشان کرد ‏هستند و متاسفانه وضعیت بسیار بدی هم دارند؛‏‎ ‎در زندان رجایی شهر، 15 شهروند کرد عراقی هم به دلیل ورود غیر ‏قانونی به ایران بازداشت شده اند که بیشتر این افراد پیشتر به دو سال زندان محکوم شده بودند اما با وجود سپری شدن ‏دوره محکومیت، کماکان در زندان مانده و ازاد نشده اند. در بین این افراد کسانی هستند که از پنج سال پیش در زندانند ‏و می بایست سه سال قبل آزاد می شدند اما به دلایل نامشخصی مسئولان زندان از آزادی آنان سرباز زده اند.‏