امروز در فرانسه اتفاق آرا براین است که نمی توان روشن ضمیران خونخوار دولت اسلامی را به حال خود رها کرد تا در عراق و سوریه سنگرهای بتونی بسازند و تعداد کشته ها و پناهنده ها را در خاورنزدیک افزایش دهند. چرا که در این صورت، این متعصبان خواهند توانست امنیت را بیش از پیش به خطر بیندازند و تا بدانجا پیش روند که امنیت اروپا را نیز زیر سؤال ببرند. تمامی این مسایل توجیه کننده عملیات نظامی است، ولی این عملیات را تا چه حدی باید پیش برد؟ و چه زمانی می توان به این نتیجه رسید که به اهداف چنین مداخله ای نائل شده ایم؟
ظاهراً پاسخ به این سؤال آسان است. پاسخ این است که این مداخله زمانی که دولت اسلامی به اندازه کافی تضعیف شده باشد و دیگر نتواند برای کسی خطری ایجاد کند، متوقف خواهد شد، ولی مشکل در اینجاست که برای رسیدن به این هدف تنها به حملات هوایی نمی توان امید بست. بی شک حملات هوایی مؤثر و ضروری است، ولی تا زمانی که این “روشن ضمیران” به لحاظ سیاسی منزوی و نیروهای زمینی با آنها درگیر نشده باشند، تعیین کننده نخواهد بود.
این درحالی است که برای منزوی کردن این گروه، باید سنی های عراقی که متحد این گروه نشده اند را از آنها دور نگاه داشت. چرا؟ چون ممکن است تصعب به آنها نیز راه پیدا کند؟ خیر، ابداً. درواقع به این دلیل که ممکن است حقوق و هویت خود را در برابر اکثریت شیعه عراق که سوار بر قدرت اند مطالبه کنند. اکنون باید ضمانت های لازم به اقلیت سنی در عراق داده شود و در یک کلام، تعادل داخلی در این کشور ایجاد کرد و بر رعایت آن نظارت داشت. البته نمی توان تنها شیعیان و سنی های عراق را متقاعد کرد، چرا که متقاعد ساختن حامیان آنها، ایران شیعه و عربستان سنی، به نسبت کار مشکلی است. درواقع جوامع شیعه و سنی خاورمیانه، ازجمله عراق، به مثابه تشعشات قدرت آنها در منطقه محسوب می شوند و تهران و ریاض به شکلی موشکافانه و رقابت آمیز مراقب بقای این پرتوها هستند.
در اینجا درمی یابیم که تمییز دادن میان یک تهدید بالقوه، به مانند دولت اسلامی، و یک بحران منطقه ای که از آن نشأت گرفته بسیار سخت است.
درحالی که فراخوان همکاری به ایران می تواند به مثابه ضربه ای به عربستان سعودی، دیگر قدرت منطقه ای، باشد، به احتمال قریب به یقین بهانه لازم را به دست حاکمیت تهران برای تسلیم نشدن در برابر فشارهای هسته ای خواهد داد. اهداف این مداخله کاملاً واضح است، ولی شیوه های رسیدن به این اهداف به هیچ وجه روشن نیست.
منبع: فرانس انتر، ۲۶ سپتامبر
