محمود سرابی
”تا زنده هستم از پا نمی نشینم”. این را پرستو فروهر با چهره ای غمگین اما پر انرژی به “روز” می گوید.
عصر پنج شنبه وقتی او و برادرش، آرش، تنها بازماندگان داریوش فروهر و پروانه اسکندری(فروهر) قصد داشتند یاد و خاطره پدر و مادر را در منزلی که در آن بزرگ شده بودند و همه جایش نشان آن دو را داشت، برگزار کنند، با ممانعت ماموران امنیتی روبرو شدند.
طبق اطلاعیه ای که از حدود یک هفته قبل در برخی سایت ها و یا به صورت ایمیل برای برخی ارسال شده بود، مراسم بزرگداشت داریوش و پروانه قرار بود ساعت 15 تا 17 عصر روز پنج شنبه در منزلشان واقع در خیابان سعدی، خیابان شهید قائدی برگزار شود.
به گفته پرستو فروهر “نه از سوی وزارت اطلاعات و نه از فرمانداری و استانداری و شورای تامین و هیچ کجای دیگر اعلام نکردند که ما نمی توانیم مراسم را برگزار کنیم”. ضمن اینکه: “این مراسم در منزل شخصی و بصورت بسیار آرام برگزار می شد و نیازی به مجوز هم نداشت”.
اما ظهر روز پنج شنبه از وزارت اطلاعات با پرستو فروهر تماس گرفتند و اعلام کردند که مانع از برگزاری مراسم خواهند شد.
این در حالی بود که به هیچ وجه شرایط برای لغو مراسم مهیا نبود؛ بسیاری از کسانی که قصد شرکت در مراسم را داشتند ـ به ویژه آنها که از شهرهای دیگر می آمدند ـ دیگر راه افتاده بودند.
اما گوش کسی به این حرف ها بدهکار نبود؛ ماموران که حتی پیش از تلفن به محل اعزام شده بودند، به تدریج خانه را در محاصره در آوردند؛ماموران لباس شخصی و نیروی انتظامی.
محاصره خانه در حدود ساعت دو بعد از ظهر به اوج خود رسید؛ به هیچ وجه امکان عبور از این سد وجود نداشت. ارتباط عده محدودی هم که از قبل در منزل فروهر ها گرد آمده بودند با بیرون قطع شد.
حالا نوبت نرده کشی بود. تعداد زیادی نرده از قبل آمده شده، در اطراف منزل فروهر ها نصب شد؛ نرده هایی آشنا؛ همان ها که در سرکوب تجمع معلمان و زنان در مقابل مجلس بکار گرفته شد. کار محاصره، از خانه فراتر رفت؛ خیابان های اطراف؛ کوچه ها. جلوی هر گونه رفت و آمدی گرفته می شد. همه و هر رهگذری مشکوک به شرکت در این مراسم بود مگر اینکه ثابت می کرد در این خیابان کار دیگر و یا مقصد دیگری دارد.
از سوی دیگر یک دستگاه “شیلتر” کاملا مجهز که روی یک کامیون نصب شده بود در نزدیکی “پیچ شمیران” استقرار یافت که با پخش امواجی آنتن دهی تمام موبایل ها را تا شعاع حدود دو کیلومتری قطع، و در عوض تمام مکالمه های اطراف موبایل ها را شنود می کرد. مشابه این دستگاه، در سال 82 در داخل محوطه مجلس شورای اسلامی قرار داده شد برای شنود مکالمات نمایندگان متحصن.
ماموران گاه به گاه با هجوم به سمت کسانی که قصد ورود به منزل فروهر ها را داشتند، آنان را متفرق و متواری می کردند. سه نفر نیز با لباس شخصی و با دوربین های فیلمبرداری بسیار پیشرفته، از افرادی که قصد ورود به خانه فروهر ها را داشتند فیلمبرداری می کردند.
ماموران ضد شورش با تمام تجهیزات و اتومبیل های “لندکروز زرهپوش” که مخصوص شورش های خیابانی است در اطراف محل مستقر شده بودند. تعداد زرهپوش ها بیش از 20 بود. صدها دستگاه اتومبیل سواری با پلاک های امنیتی و نیز چند دستگاه مینی بوس و اتومبیل “ون” هم برای بازداشت احتمالی در اطراف خانه استقرار یافته بودند. دو طرف کوچه باریک منزل فروهر ها، که یکطرف آن به خیابان قائدی و طرف دیگر آن به کوچه پشتی راه داشت، کاملا پوشیده از مامور بود. چند دستگاه اتومبیل هم که نیروهای آماده در آن حضور داشتند در کوچه های دیگر و تا پیچ شمیران و خیابان سعدی و… استقرار یافته بود. تعداد لباس شخصی ها هم بسیار زیاد بود و در حالی که ماموران یونیفرم پوش تحرک چندانی از خود نشان نمی دادند، در عوض ماموران لباس شخصی به شدت به این سو و ان سو می دویدند و با بیسیم هایی که دستشان بود صحبت می کردند: ”شاهین، شاهین، خفاش ها رو پروندیم”. این یکی از از صدها پیامی بود که لباس شخصی ها برای طرف دیگر مخابره می کردند.
اما در داخل منزل فروهر ها، پرستو بی آنکه اشکی بریزد به فردا فکر می کرد. به فردایی که “دیگر همه خفاش ها پریده باشند”.
دوستان قدیمی فروهر ها، از جمله خسرو سیف، مهندس شاه ویسی و اعضای حزب ملت ایران و دیگران حضور داشتند. البته تعدادشان خیلی زیاد نبود چرا که بیساری موفق نشده بودند خود را به آنجا برسانند.
پرستو می گوید: ”از همه آنهایی که نیامدند تشکر می کنم. این مساله را نشانه این می دانم که هنوز فروهر ها زنده اند”.
از سالی که احمدی نژاد به کاخ ریاست جمهوری رفته، نیروهای امنیتی مانع از برگزاری مراسم شده اند، اما برخورد امسال شدید تر است. پرستو فروهر با این حال هنوز نا امید نشده و به مراسم سال بعد و سالهای بعد و سالهایی که تنها متعلق به داریوش و پروانه است فکر می کند. شاید از همین روست که اصلا نمی گرید.
تهدیدهاس سردار جعفری متوجه کیست
آمریکا یا اپوزیسیون داخلی؟
سرلشکر محمد علی جعفری فرمانده ی سپاه پاسداران می گوید:” حضور در صحنه های سیاسی، فرهنگی و امنیتی و جهاد علمی برای دفاع از انقلاب، وظیفه بسیج است وحفظ نظام جمهوری اسلامی از اوجب واجبات است”.
وی ادامه می دهد:” ما به سلطه و ظلم جهانخواران در جهان خاتمه می دهیم و راه را برای ظهور منجی کل، امام زمان هموار می کنیم”.
سردار جعفری، فرمانده ی جدید سپاه پاسداران این سخاپنان را در خطبه های پیش از دستور نماز جمعه در جمعه ی گذشته گفت و پس از او نیز آیت الله جنتی از روحانیون تند رو که دبیری شورای نگهبان را بر عهده دارد به برگزاری نماز جمعه پرداخت.
این اولین بار نیست که سردار جعفری بطور غیر مستقیم به نقش پذیری بیشتر بسیجیان در کشور و نیز موضع فرا قانونی آنان صحبت می کند. او در او لین سخنان رسمی پس از انتصاب به عنوان فرمانده ی سپاه پاسداران، وظیفه ی سپاه و بسیج را مقابله با توطئه های دخلی دانسته بود. او همچنین در اولین دستور خود نیروی مقاومت بسیج را رسما به سپاه منضم کرده و تحت فرماندهی خویش در اورد در حالیکه پیش از ان بطور مستقل اداره می شد. آیت الله جنتی نیز در سال 78 از همین تریبون نماز جمعه بسیج را فراقانونی خوانده بود که با واکنش های بسیار زیادی مواجه شد.
فرمانده ی کل سپاه جمعه ی گذشته به عنوان سخنران در نماز جمعه افزود:“بسیجیان آماده خنثی کردن توطئه های دشمن هستند. دشمنان ما باید بدانند که ملت ما در مقابل توطئه و فشار آنها صبر پیشه کرده اند و این دوران آرامش قبل از طوفان است، زیرا چنانچه رهبر معظم انقلاب برای مقابله با توطئه های دشمن دستورانی را صادر کنند همه بسیجیان و ملت ایران آماده هستند که توطئه های دشمن را به نحو مقتضی خنثی کنند”.
این سخنان در حالی بیان می شود که دخالت بسیج و سپاه در تحولات داخلی بسیار زیاد شده است. بسیج در طی یک سال گذشته تعداد زیادی مانور برگزار کرده و همچنین فرماندهان آن بارها گرد هم آمدند. همچنین نقش آن در استانهای کردستان و سیتان و بلوچستان و آذربایجان غربی به عنوان مسوول مبارزه با نا امنی بسیار زیاد شده و واحد هوابرد آن که دارای چندین هلیکوپتر جنگی است نیز فعال شده است.
سردار جعفری همچنین یک ماه پس از انتصابش خطاب به همه ی مسوولان کشور خواسته بود که از بسیج در تمام سطوح استفاده کنند.
از سوی دیگر آیت الله شاهرودی رئیس قوه ی قضائیه نیز در مرداد ماه گذشته با صدور بخشنامه ای سپاه و بسیج را بطور رسمی به عنوان یکی از ضابطین قوه ی قضائیه معرفی کرد.
سردار جعفری که پیش از این رئیس مرکر راهبردی سپاه بوده و مستقیما تحت نظر آیت لله علی خانمه ای بود پس از اینکه به عنوان فرمانده ی سپاه منصوب شد اعلام کرد:“سپاه در دوره 10 ساله فرماندهی سردار صفوی با بحران‌های متعدد داخلی و خارجی مواجه بود و توانست از امتحان‌های بزرگ، سربلند بیرون بیاید”.
وی افزوده بود:” ماموریت سپاه بسیار سنگین و عظیم و وظیفه‌اش پاسداری از دستاوردهای انقلاب است و در صورتی که به وضع موجود قانع شود، دچار خطای استراتژیک خواهد شد. تغییرات شرایط محیطی که در 10 تا 15 سال گذشته شاهد آن بوده‌ایم این ضرورت را نشان می‌دهد که سپاهی که مدافع انقلاب بوده است، متناسب با شرایط تغییر و تحول داشته باشد. انقلاب یک موجود پویا و زنده است و تهدیداتش هم متناسب با شرایط تغییر می‌کند و سپاه که مدافع انقلاب است باید متناسب با آنها خود را بازیابی کند”.
برخی سخنان سردار جعفری را نشانه ای از آغاز دور جدید دخالت و گسترش نقش سپاه در کشور می دانند که سر آغاز آن هم انتخابات دوره ی هشتم مجلس است. این مساله از سوی آنان در حالی عنوان می شود که طی حکمی از سوی وزیر کشور یکی از سرداران سپاه به عنوان رئیس ستاد انتخابات کشور منصوب شد. سردار “افشار”پیش از این فرمانده ی بسیج بود که همزمان با تغییرات فرماندهی در سپاه و نیز استعفای “هاشمی ثمره” از معاونت سیاسی وزارت کشور ابتدا به عنوان معاون سیاسی وزیر و سپس به عنوان رئیس ستاد انتخابات دوره ی هشتم مجلس منصوب شد.
نقش سپاه در حالی در کشور رو به تزاید است که بسیاری از فعالان سیاسی که اغلب از طیف اصلاح طلب هستند نسبت به این مساله احساس خطر می کنند. از نظر آنان طیفی که اکنون فرماندهی و هدایت سپاه را برعهده دارد از طیف تند رو و جنگ طلب این نیر است.
سردار جعفری که پیش از این و در زمان اصلاحات فرماندار نظامی تهران بود مورد انتقاد بسیاری از اصلاح طلبان است. طبق برنامه ریزی سپاه در زمانی که کشور دچار بحران شود تمام استانداری ها و فرمانداری ها از نظام تصمیم گیری حذف و فرماندهان سپاه از وظیفه را انجام می دهند. سردار جعفری در این تقسیم بندی فرماندار نظامی تهران بود که این مساله پس از حادثه ی کوی دانشگاه محقق شد.
سردار جعفری در زمان تحصن نمایندگان دورهی ششم مجلس نیز طی نامه ای به سران نظام متحصنین را گردن کلفت خوانده و خواهان صدور دستور برای برخورد با آنان شده بود.