دیدار

گفت و گو با علی اکبر قدمی

تیغ هنر برنده است….

علی اکبرقدمی متولد 1330 تهران، فارغ التحصیل الکترومکانیک است. وی از سال 56 در سریال تلویزیونی تلاش به کارگردانی شعاع الدین مصطفی زاده فعالیت خود را آغاز کرده است. از بهترین آثار هنری وی می توان به سریال «خواب و بیدار» و فیلم سینمایی «مرد عوضی» اشاره کرد. قدمی همچنین در سریال هایی چون: سربداران، پدر سالار، کهنه سوار، شیخ مفید، رفیق باز، مرد هزار چهره، روشنایی شهر، شهریار و… به ایفای نقش پرداخته است. او همچنین عضو شورای انجمن بازیگران و عضو وابسته خانه تئاتر بوده است.گفتگوی روز با وی درباره وضعیت سینما و تئاترامروز ایران است…

آقای قدمی،از شروع 89 تاکنون هنرمندان بزرگی را در عرصه های متعدد  ومخصوصا تئاتر و سینما از دست داده ایم.بسیاری از آنها در آخرین روزهای عمر خود از وضعیت بیمه و مسائل حقوقی خود گله مند بودند.به عنوان فردی که سال هاست در خانواده تئاتر و تلویزیون و سینما حضور دارید چه پیش بینی ای از وضعیت موجود دارید؟

همه ما از این وضعیت ناراضی هستیم.تنها عده ی قلیلی هستند که از امکانات دولتی استفاده می کنند و همه چیز را به راحتی در اختیار خود قرار داده اند.

آن عده چه کسانی هستند؟

همه آنها را می شناسیم.کسانی نیستند به غیر از سیاستگذاران و آنها که به تلویزیون می آیند وبا وقاهت دم از عدالت اجتماعی می زنند.همان ها که مسئولیت را دارند و زیر سایه آن پنهان شده اند.همه آن ها را خوب می شناسند.

همین الان بسیاری از پیشکسوتان ما در بستر بیماری هستند و مسئولین هیچ رسیدگی به آن ها نمی کنند.

بله. مثل خانم شهلا ریاحی،خانم مهین شهابی که روز گذشته برای دومین بار به کما رفتند.مثل عزیزانی همچون جمشید مشایخی و ….اینها امروز نیاز به توجه و حمایت دارند.درمرگ خانم خیرآبادی چه اتفاقی افتاد؟چه اطلاع رسانی به وجود آمد و چه کسانی برای او مجلس تدارک دادند؟این رفتارها از کجا نشات می گیرد؟معلوم است…از قدرت و دیکتاتوری.

به نظر می آید با وجود اینکه به راحتی می توان از هنرمندان حمایت کرد این کار صورت نمی گیرد و این رفتار عمدی تلقی می شود.

بله.به دلیل اینکه هنر تیغ برنده است و هنرمند آن را به هر سمتی بخواهد و تشخیص دهد می چرخاند.برای همین است که نقد هنر و هنرمند تمام نشدنی است.درهمه حکومت ها با تمام امکاناتی که در اختیار هنرو هنرمند قرار می دهند اما واهمه ای از کارآنان وجود دارد و همواره مورد کنترل هستند.در کشورهای دیگر هنرمند را تغذیه می کنند تا بتواند راحت زندگی کند و دم از ناملایمتی نزد.اینجا سالن ها را خراب می کنند و مترو می سازند.بانوی سینمای ایران فوت می کند و هیچ اتفاقی برای وی نمی افتد.

آقای قدمی،به نظرتان چه تفاوتی به وجود آمده بین سال های قبل از انقلاب واین روزها در عرصه تئاتر و یا سینما؟

هیچ.اگر به این فکر می کنید که امکانات سخت افزاری بیشتر شده است باید بگویم کاملا دراشتباهید.آن موقع بنا بر شرایط و امکانات همان مقدار سالن وجود داشت.الان باتوجه به وفور امکانات نفتی و انرژی های متعدد تعداد سالن ها با توجه به درخواست و افزایش جمعیت کمتر شده است.

اما وضعیت پرداخت دستمزدها نسبتا خوب است.

درسینما و آن هم برای عده ی معدودی که به نظرم درست نیست.فلان استار برای فلان فیلم به خاطر چند روز انگشت شمار نزدیک به میلیارد تومان قرارداد می بندد.درحالی که بسیاری هنوز وضعیت اقتصادی درمان فیزیکی خود را در ابهام می بینند.این عادلانه است؟معاونت سینمایی و معاونت هنرهای نمایشی بدترین روزهای خود را تجربه می کنند . توصیه ام به آنها این است که هرچه زودتر در رفتار خود تجدید نظر کنند.

وضعیت اکران فیلم هایی که با نام آثار مبتذل در بدنه سینمای ایران جای گرفته اند را چگونه ارزیابی می کنید؟

اینها همه نتیجه قول آن مدیری است که 5سال قبل گفت تا پایان مدیریتم معنای سینمای ملی و محتوای ایرانی را می بینید.همین است که سطح سلیقه ها را پایین آورده و سینمای ملی ما را به این روز انداخته است.فراموش نکنیم که سینمای ما برآمده از فیلم هایی همچون گاو،اجاره نشین ها،باشو،مسافران و ده ها فیلم بی نظیر دیگر است نه اینها که الان بر اکران هستند.