شماری از فعالان حقوق زنان و فعالان فرهنگی افغانستان از یک سو و نیز “اتحادیه ملی ژورنالیست های افغانستان”، با انتشار بیانیه هایی خطاب به مردم ایران، ضمن اعلام حمایت از روزنامه نگاران دربند ایرانی، و محکومیت صدور حکم 30 سال محرومیت از فعالیت مطبوعاتی برای ژیلا بنی یعقوب،نوشته اند: “شاید هدف شما از صدور چنین حکم ناعادلانه، منزوی ساختن ژیلا و یارانش چون هنگامه شهیدی، شیوا نظرآهاری، بدر السادات مفیدی، محبوبه خوانساری، اعظم ویسه و دیگران باشد. اما آگاه باشید که بزرگی این زنان وابسته به حکومت ها که همیشه رهگذر مسیر تاریخ بوده اند، نیست. روایت آن ها برای همیشه تاریخ و در نزد مردمان بلند اندیش جریان خواهد داشت.”
در آغاز نامه ای که امضای “کمپاین 50 درصد زنان افغانستان”، “کمیته مشارکت سیاسی زنان افغانستان” و “جمعی از اهالی فرهنگ و ادب افغانستان” پای آن دیده می شود، و در نشریه هشت صبح افغانستان هم چاپ شده،در خصوص فعالیت های ژیلا بنی یعقوب آمده است: “ژیلا بنی یعقوب در سال های سخت جنگ و مهاجرت در کنار زنان سرزمین ما، افغانستان ایستاده و آنان را در مسیر پر درد و رنج مهاجرت و پناهندگی در سرزمین خودش ایران نیز همراهی نموده است. او دست زنان فلسطینی و لبنانی را به گرمی فشرده، زنان عراقی را با مهر آغوش کشیده و به زنان کشورش ایران در چهار گوشه آن عشق ورزیده است.”
امضا کنندگان این نامه با بیان اینکه ژیلا بنی یعقوب “به عنوان یکی از وجدان های آگاه منطقه در تمام سال های فعالیت خود تلاش نموده آینه واقعی مصایب و مشکلات زنان این منطقه باشد” اضافه کرده اند: “او با به خطر انداختن جان خود و تهیه گزارش های مختلف از وضعیت زندگی زنان در کشورهای بحران زده و در حال جنگ سعی نموده پیوندی همدلانه و عمیق در میان مردمان این منطقه به وجود آورد.”
فعالان افغانستان در بخش دیگری از نامه خود از مسئولان جمهوری اسلامی پرسیده اند: “امروز شما او را به یک سال حبس و 30 سال “ننوشتن” محکوم می کنید. کدام یک از گزارش های او شما را این چنین آزرده ساخته است؟”
آنها در ادامه نامه خود افزوده اند: “و حیران تر شدیم زمانی که خواندیم جرم او سفر به کشوری است که با دولت ایران پروتوکولی در زمینه مبادله زنان نخبه امضا نموده است. به ما نگویید که «جرم او این است که در تمام سفرهایش به حق، به عنوان سفیر فرهنگی مردم ایران عمل نموده و سعی کرده دیدگاه های کلیشه ای در مورد سرزمین و مردمش را بشکند» که هیچ در باورمان نمی گنجد!”
امضا کنندگان این نامه در ادامه خاطر نشان ساخته اند: “آیا یقین دارید که با صدور چنین حکمی، ژیلا 30 سال نخواهد نوشت؟ آیا هرگز به این اندیشیده اید که اگر ژیلا 30 سال ننویسید ایران 30 سال از داشتن قلمی که برای وصل کردن آمده محروم می ماند؟”
در بخش پایانی این نامه به سایر روزنامه نگاران زندانی نیز اشاره شده و آمده: “شاید هدف شما از صدور چنین حکم ناعادلانه، منزوی ساختن ژیلا و یارانش چون هنگامه شهیدی، شیوا نظرآهاری، بدر السادات مفیدی، محبوبه خوانساری، اعظم ویسه و دیگران باشد. اما آگاه باشید که بزرگی این زنان وابسته به حکومت ها که همیشه رهگذر مسیر تاریخ بوده اند، نیست. روایت آن ها برای همیشه تاریخ و در نزد مردمان بلند اندیش جریان خواهد داشت و آگاه باشید که ما امروز بیش از هر زمان دیگری اعمال شما را به نظاره نشسته ایم!”
اعتراض اتحادیه ملی ژورنالیست های افغانستان
در بیانیه ای دیگر، “اتحادیه ملی ژورنالیست های افغانستان” نیز محکومیت ژیلا بنی یعقوب را مورد انتقاد قرار داده و ضمن “ظالمانه” دانستن این حکم نوشته است: “از آن جایی که اتحادیه ملی ژورنالیستان افغانستان با کار روزنامه نگاری خانم یعقوب از نزدیک آشنایی داشته، ایشان را یکی از بانوان شجاع در عرصه اطلاع رسانی می داند”.
این اتحادیه در ادامه در خصوص صدور حکم یک سال حبس و نیز 30 سال ممنوعیت از فعالیت مطبوعاتی برای این روزنامه نگارایرانی نوشته است: “محروم گردانیدن از نوشتن (ممنوع القلم) از جمله جزاهای قرون وسطی بوده و آزاد نوشتن و آزاد اندیشیدن از حقوق بشری است. لذا جمهوری اسلامی ایران باید بر تعهدات خویش در مورد حفظ حقوق بشری و آزادی بیان التزام داشته باشد”.
“اتحادیه ملی ژورنالیست های افغانستان” در بخش پایانی بیانیه خود از نهادهای مدافع حقوق روزنامه نگاران در جهان درخواست کرده تا جلوی اجرایی شدن این حکم “ظالمانه” دادگاه ایران را گرفته و “نگذارند زبان ها و قلم ها زندانی گردند”. همچنین در این بیانیه از مسئولان جمهوری اسلامی نیز درخواست شده “به مکلفیت های شرعی و بشری خویش عمل نموده آزاده گان در بند را آزاد و بر حقوق انسانی آنها احترام بگذارند.”
این بیانیه ها در حالی انتشار می یابد که طی هفته ها و ماههای گذشته، شهروندان افغانستان با برپایی چندین راهپیمایی اعتراض آمیز، اعدام های سیاسی در ایران و نیز اعدام شماری از افغانی ها در ایران را محکوم کرده اند.
