آیا انتخاب رئیس مجلس جدید به این معنا نیست که در ایران مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری 2009 از هم اکنون آغاز شده است؟
معنایش هرچه باشد واقعیت اینست که رئیس جمهور بنیاد گرای ایران در چند ماهی که به پایان دوران مسئولیتش باقی مانده، باید موج انتقادات بی سابقۀ اکثریت مجلس جدید را ازسر بگذراند، آن هم مجلسی که بیش از شصت درصد کرسی های آن به محافظه کاران اختصاص یافته است.
شیوه عوام پسندانه رئیس جمهور ایران در زمینه مدیریت اقتصاد، که تورم بیست و چهار درصدی پی آمد آن بوده است و نارضایتی از برخوردهای تهاجمی و انعطاف ناپذیری او در زمینه هسته ای که موجب انزوای کشور در سطح جهان و صدور سه قطعنامه به زیان ایران شده است، او را آماج انتقاد ها، حتی از جانب جناح خودی قرار داده است. در انتخابات اخیر، جناح وابسته به احمدی نژاد “رایحه خوش خدمت” نتوانست بیش از ده درصد آرا را کسب کند.
در مجلس جدید نیز ائتلاف پشت پرده جناح های مختلف اکثریت محافظه کار با انتخاب علی لاریجانی، رقیب احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری گذشته و مذاکره کننده سابق پرونده هسته ای، مانع از آن شدند که نامزد مورد نظر او بر کرسی ریاست مجلس تکیه زند.
آقای لاریجانی از همان ابتدای کار، در سخنرانی روز 28 ماه مه در برابر نمایندگان مجلس، موضع خود را مشخّص کرد:” اقتصاد مدیریت صحیح می خواهد چون مسئله اصلی که مردم را تحت فشار گذاشته
مسئله اقتصاد است “. وی ابراز امیدواری کرد که اقدامات لازم برای” سروسامان دادن به اقتصاد” به عمل آید.” مجلس باید تحرک داشته باشد و راه و روش عملی حکومت را تعیین کند”.
به گفته احمد سلامتیان، نماینده آزادیخواه اصفهان در مجالس گذشته:” رئیس جدید مجلس علناً برای انتخابات آتی ریاست جمهوری، خود را به عنوان یک وزنه سیاسی در کفه مقابل عوام گرائی احمدی مطرح می سازد.او به انحاء مختلف تلاش خواهد کرد قیمومیت مجلس را بر اداره امور دولت محرز سازد”.
آیا لاریجانی موفق خواهد شد؟ آیا این امر در نظامی که به گفته یک سیاستمدار ایرانی سال هاست مجلس را” به جای محلّ تصمیم گیری دستاویزی برای نمایش جمهوریت و دموکراسی قرار داده” امکان پذیر است؟ به گفته سلامتیان تحقق ”این امر غیر ممکن نیست. نارضایتی، آن هم در زمینه اقتصادی به قدری است که آقای لاریجانی می تواند روی حمایت نمایندگان منتقد جناح محافظه کار و پشتیبانی موضعی هواداران رئیس جمهور سابق، رفسنجانی، و بی طرفی اصلاح طلبان در حدّ همسوئی با او ، البته فعلاً، حساب کند”.
به علاوه آقای لاریجانی فراز های اوّلین سخنرانی خود را نسنجیده انتخاب نکرده بود زیرا چند ساعت پیش تر، آیت الله خامنه ای رهبر انقلاب و داور وسط میدان سیاست ایران، به دولت توصیه کرده بود که ”از قانون و مصوبات مجلس تخطی نکند”.
در مورد پرونده مهم و حساس هسته ای نیز،
لاریجانی برای آنکه نشان دهد” مجلس دوباره به مرکز” تحولات سیاسی ایران بدل شده است گام اوّل را برداشت. وی روز چهارشنبه به انتقاد از آخرین گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی پرداخت و حتی آژانس را تهدید به تجدید نظر در زمینه همکاری ایران با این نهاد بین المللی کرد زیرا به گفته او آژانس با گنجاندن اسناد” مبهم” در این گزارش ایران را متهم به امتناع از ارائه توضیحات در مورد اهداف نظامی احتمالی برنامه خود کرده است.وی مؤکداً اظهار داشت که” مجلس اجازه اینگونه دغلبازی ها را نخواهد داد”. این سخن ضمناً مصرف داخلی هم دارد زیرا لاریجانی می خواهد نشان دهد که در این عرصه، که ضمناً عرصه تخصصی اوست هم رئیس مجلس برای ممانعت از کجروی مجدد احمدی نژاد مداخله خواهد کرد. آقای لاریجانی که نسبت به احمدی نژاد فردی عملگراتر است در اواخر سال 2007 از سمت خود به عنوان مذاکره کننده ارشد هسته ای استعفا داد زیرا موافق برخورد ستیزه جویانه احمدی نژاد در پرونده هسته ای نبود. امّا واقعیّت اینست که او هم در این زمینه به همان اندازه رئیس جمهور جزم اندیش است.
سعید لیلاز اقتصاد دان ایرانی می گوید:” در درون جناح محافظه کار تغییری روی داده که بسیار پر معناست. هیچکس خود را در فاجعه ای که دامن اقتصاد کشور را گرفته سهیم نمی داند و نمی خواهد مسئولیت آن را به گردن بگیرد. درصورتی که مجلس زیاد پاپیچ احمدی نژاد شود هیچ بعید نیست که او برای دور دوم در سال 2009 نامزد نشود”. احمد سلامتیان معتقد است که در مبارزه انتخاباتی ریاست جمهوری “ رهبر با دو ورق احمدی نژاد و لاریجانی از جناح محافظه کار بازی خواهد کرد. و برگ برنده او کسی است که در میان مردم از محبوبیت بیشتری برخوردار باشد و فعلاً احمدی نژاد نفر دوّم این بازی است”.
علی لاریجانی، فرزند یکی از مراجع و فرمانده سابق سپاه پاسداران انقلاب، برگ های برنده زیادی در دست دارد. دارای روابط بسیار نزدیک با رهبر انقلاب است و به خاطر ذهن موشکاف و وفاداری بی خدشه اش به مکتب[ اسلام] که در دوران ریاست بر تلویزیون دولتی ایران به اثبات رساند، مورد تأئید رهبر قرار دارد. وی زمانی که
رئیس تلویزیون بود مجوز نمایش فیلم های خارجی
را، البته سانسور شده، صادر کرد. به علاوه لاریجانی در شهر مقدّس قم که از همان جا نامزد نمایندگی مجلس شد، با رهبران مذهبی روابط خوبی دارد و گذشته از همه این ها شبکه ای از افراد متنفذ از زمره دوستانش به شمار می روند.
منبع: لوموند 31 مه