یادداشت

دو نگاه به نمایش منهای دو

هنر روز در مطالب هفته ی گذشته ی خود، نمایش اخیر داوود رشیدی را مورد نقد و بررسی قرار داده بود. دو یادداشت کوتاه زیر، متاسفانه اندکی دیرتر از زمان چاپ به دست ما رسیدند و از پرونده ی نمایش روز جا ماندند. برای مرور دوباره ی مطالب نمایش “ منهای دو ” می توانید به آرشیو هنر روز در روز 22 مرداد ماه مراجع کنید.

 

مفهومی از عمر گذران…

بهمن فرمان‌آرا

 

 

 چهارشنبه‌شب هفته پیش به دیدن نمایشنامه «منهای دو» نشستم. ساموئل بنشتریت نویسنده نمایشنامه را نمی‌شناسم و این اولین کاری است که روی صحنه یا در فیلم از او دیده‌ام.

اما لیست افرادی که این اثر را به روی صحنه آورده بودند از داوود رشیدی گرفته تا هنرپیشه‌ها، طراح صحنه امیراثباتی و چهره‌پردازی عبدالله اسکندری آنقدر همه از افراد مهم تئاتر این مملکت هستند که همکاری آنها، شما را به دیدن این کار ترغیب می‌کرد. موضوع نمایشنامه که داستان دو بیمار مبتلا به سرطان است که هر دو فقط یکی، دو هفته تا مرگ فاصله ندارند بسیار غم‌انگیز است ولی سیامک صفری و محمدحسن معجونی در نقش دو بیمار آنقدر با ظرافت و بازی‌های درخشان‌شان کار را جذاب می‌کنند که تقریبا صدای خنده تماشاگران قطع نمی‌شود. داوود رشیدی با استفاده از جوانان سینما و تئاتر مثل لیلی رشیدی، باران کوثری، علی سرابی و پگاه آهنگرانی به جذابیت این اثر برای بیننده اضافه کرده است. ارکستر زنده به رهبری ماهور احمدی به حال و هوای این اثر خیلی کمک می‌کند. در خاتمه باید به پوستر بسیار زیبای امیر اثباتی نیز اشاره کنم که کاملا مفهوم کل نمایشنامه و گذران بودن عمر را نشان می‌دهد.

 

روایت تلخی ها به زبانی شیرین

پری صابری

 

پس از سال‌ها دوری با چند نفر از دوستان فرهیخته که از سال‌ها پیش همدیگر را می‌شناختیم، داوود رشیدی و خانواده‌اش را می‌شناختیم و با بذله‌گویی و عشق او به تئاتر آشنا بودیم، قدم به تالار اصلی تئاترشهر برای نمایش کمدی «منهای دو» گذاشتیم.

موهای داوود رشیدی یکدست پشمکی شده بود و چین و چروک به صورتش خط انداخته بود ولی او هنوز جوان بود و خوش‌سیما و نمایشی جوان و جوان‌پسند روی صحنه آورده بود. با ظرافت خاصی بذله‌گویی می‌کرد و نکته‌ها می‌گفت. بازیگران را با تردستی هدایت می‌کرد و خنده می‌آفرید. تلخی‌ها را شیرین می‌گفت. شیرین شدن و شیرین کردن بلدی می‌خواهد. او مهارتش را دارد. تو را بسیار می‌خنداند و آرامت می‌کند. چشمان ما از زاری و مویه پف‌آلوده است. با شادی هم می‌توان به تفکر رسید. همگی موفق باشید و دلشاد.