آیینه در آیینه

نویسنده
پیمان قاسمی

گزارش سومین برنامه بنیاد ژله اصفهانی

یادی از شاعر امید…

 

اشاره:

چهارفصل روال مشخصی دارد. هنر روز در این بخش به نقل شعر و داستان می پردازد و شعرا و نویسندگان جوان را به بوته ی نقد می گذارد. اما چهار فصل این هفته سنت شکنی کرده و تمام صفحاتش را به پوشش اخبار و حواشی برنامه سوم سالیانه بنیاد ژاله اختصاص داده است. چه این بیاد نیز در جهت معرفی شعرای جوان گام بر می دارد و با روال و شیوه ی چهار فصل هنر روز فاصله چندانی ندارد.  در این شماره ی چهار فصل، نخست گزارشی از مراسم سالیانه ی بنیاد ژاله را می خوانیم و در ادامه، گفت و گویی با دبیر هیات داوران مسابقه ی شعر این بنیاد را از پی می آرویم. صفحه ی شعر مانلی نیز در این هفته به مانلی یک و دو تقسیم شده است برای چاپ آثار دو شاعر برگزیده ی هیات انتخاب این بنیاد. مطالب این ویژه نامه را در ادامه از پی بگیرید…

 

 

رنگین کمانی از امید و آرزو…

سومین برنامه سالانه بنیاد ژاله اصفهانی، که پیشتر بنا بود در ماه نوامبر سال گذشته برگزار شود؛ و  به دلیل اعتراض و اعتصاب دانشجویان به افزایش شهریه ها به زمان دیگری موکول شده بود، سرانجام پس از دو ماه تاخیر، عصر روز شنبه 22 ژانویه 2011 در سالن آمفی تئاتر دانشگاه مطالعات شرقی و افریقایی لندن برگزار شد.

گشایش دهنده برنامه ی شنبه شب، پخش صدای ضبط شده ی ژاله اصفهانی بود که  شعر” شکوه شادمانه “ را برای حاضرین قرائت می کرد تا از همان آغاز شعر و نوستالژی همراه حس حاضرین در سالن شود.  

پس از صدای ژاله،  فیلم کوتاهی که توسط خانم “ بهار نوائی ” در باره فعالیعتهای بنیاد ژاله اصفهانی تهیه شده بود به نمایش در آمد. در این قطعه ی کوتاه داوطلبانی که فرایند اسکن کردن آرشیو ژاله را پس از حدود سه سال کار مداوم به مرحله پایانی نزدیک کرده اند، با مخاطبین صحبت کردند و گزارشی از کارشان را ارائه داند. همچنین دست اندر کاران دیگر نیز از پیشرفت سایر کارهای بنیاد از جمله دومین دورجایزه شعر ژاله اصفهانی صحبت کردند. گفتنی است این فیلم کوتاه پیشتر در سایت اینترنتی جدید آنلاین منتشر شده بود.

سپس شاعر بزرگ ونوپرداز ایران اسماعیل خوئی صحبت کوتاهی کرد و چند شعر خود را برای حاضرین قرائت کرد. اسماعیل خویی که در تمام سالهای فعالیت هنری اش در خارج از مرزهای ایران، هیچگاه به سیاست و احوال جامعه بی اعتنا نبوده، این بار نیز قطعاتی از اشعارش را انتخاب کرده بود که بار سیاسی و اجتماعی فراوانی داشتند. هر چند که او خود، این اشعار را “ عاشقانه ” نام کرده بود.

قسمت بعدی قطعه تصویر و صدائی بود که از فرهیختگان فرهنگ وهنر ایران که در سالی که گذشت از میان ما رفتند یادی کرده بود. به دنبال آن دو جوان شاعر که در کارگاه شعر بنیاد فعالیت دارند شعرهائی از خود و شرکت کنندگان در مسابقه جایزه شعر ژاله اصفهانی را قرائت کردند. در میان شعر خوانی این شاعران جوان نیز، نقاشی های سه جوان نقاش از گالری آرین ایران نمایش داده شد. در حقیقت موضوع اصلی برنامه امسال، همانگونه که از شیوه ی برنامه و گفته های مدیران بنیاد ژاله اصفهانی هویدا بود، معرفی و تشویق کار جوانان علاقه مند به هنر و ادبیات بود.

سپس، نوبت سخن به هادی شفیعی رسید تا به عنوان دبیر هیئت داوران جایزه شعر ژاله اصفهانی گزارشی از چگونگی برگزاری مسابقه و شرکت کنندگان آن و شیوه ی رای داوران به دست بدهد هادی شفیعی پس از تشکر از حاضرین و زنده کردن دوباره ی یاد ژاله اصفهانی، نام برندگان اول و دوم را به این شرح اعلام نمود:

نفر اول امیر حسین نیکزاد از کرج و نفر دوم مریم رحیمی از کرمانشاه.( ر. ک به صفحات مانلی یک و دو)

 پس از این گزارش بنا بود پیامی از گلرخسار شاعر بلند آوازه تاجیکستان و شعری که وی به یاد ژاله سروده بود پخش شود که به دلیل مشکل فنی این امر میسر نشد. پس از این اختلال فنی، مسئولان بنیاد ژاله قول دادند که این پیام را به زودی بر روی سایت بنیاد قرار خواهند داد.

 

 

آنگاه آهنگساز جوان امیر صادقی کنجانی که در مدت کوتاهی که در انگلستان مشغول تحصیل بوده  برنده جایزه های معتبری ازبی بی سی و موزه بریتانیا شده با کمک همکار جوان خود مارال محمدی که ویلن سل می نواخت قطعات موسیقی کلاسیک نو پردازانه ای را که خود ساخته بود اجرا نمود.

قسمت دوم برنامه با قطعات دیگری از امیر صادقی کنجانی شروع شد که در آن وی تلفیقی از موسیقی کلاسیک و برخی ملودی های آشنای فولکلور ایرانی خلق کرده بود.

سپس از کارگردان جوان سعید فاطمی فیلم کوتاه  ولطیف “روزی که کفشهایم عاشق شدند” به نمایش در آمد. این فیلم در جشنواره فیلم پورتو (پرتغال) در سال 2009 شرکت نموده  و مورد توجه داوران قرار گرفته بود.

پس از آن خانم رویا مقدس فارغ التصیل دانشکده هنرهای زیبای تهران با دو رقص هنر خود را به حاضران عرضه نمود و مورد تشویق فراوان قرار گرفت.

قسمت پایانی برنامه به موسیقی سنتی ایرانی اختصاص داده شده بود که گروه موسیقی کلاسیک دانشکده مطالعات آفریقائی و شرقی (SOAS) دانشگاه لندن به سرپرستی پیمان حیدریان و همکاری ترشیزی و ایرج امامی انرا اجرا نمود.