سایه تورم بر انتخابات جمعه

نویسنده

فردریک دال ‏

در این گوشه از شهر و در زیر سایه نگرانی های غرب از جنجال هسته ای ایران، رشد قیمت فرآورده های ‏غذایی مساله بغرنج طبقات کارگری ایران را در آستانه انتخابات، به خود اختصاص داده است.‏

هاشم حسینی که یک قصاب است، در مغازه تقریباً خالی از مشتری در اسلامشهر می گوید: “نگرانی اصلی ‏بالارفتن مدام قیمت هاست.” او می گوید فقط در ماه گذشته، قیمت گوشت 20 درصد افزایش یافته است.‏

حسینی گفت: “افراد با امکانات محدود، در بدترین شرایط زندگی می کنند.“‏

چنین سخنانی احتمالا برای محمود احمدی نژاد خوشایند نیست. او کسی است که در انتخابات ریاست ‏جمهوری، حدودً سه سال پیش، با تعهد توزیع درآمد نفت بین مردم پیروز شد و اینک در آستانه انتخابات 14 ‏مارس مجلس، با آزمون سختی از محبوبیت خود روبروست. ‏

مرد ناراضی دیگری در یک فروشگاه دیگر با تمسخر گفت: “مساله هسته ای دیگر چیست؟ اینجا مردمی ‏هستند که شب ها با شکم گرسنه می خوابند. ثروتمندان، پولدارتر می شوند و فقیران، فقیرتر.“‏

مثل بقیه منتقدین دولت، این مرد 28 ساله هم از ترس خشونت مقامات نخواست از او نامی برده شود.‏

تحلیلگران می گویند انتظار می رود سایه مشکلات اقتصادی بر پافشاری هسته ای سنگینی کند. این در حالی ‏است که انتخابات به فاصله دو هفته از تصویب دور سوم تحریم های نسبتاً ملایم شورای امنیت علیه ایران ‏برگزار می شود.‏

بسیاری از سیاستمداران میانه رو منتقد مدیریت احمدی نژاد بر اقتصاد 280 میلیارد دلاری کشور، در پی ‏جلوگیری از ادامه سلطه همفکران او بر قوه قانونگذاری کشور هستند. این نقطه عطفی برای قدرت گرفتن آنها ‏در دوره ای پیش از انتخابات ریاست جمهوری سال آینده خواهد بود. ‏

هرچند صعود نرخ تورم به ارقام دو رقمی می تواند موجب تضعیف متحدان تندروی رییس جمهور در پای ‏صندوق های رای شود، لیکن صرف هزینه از سوی دولت در امور اجتماعی مربوط به فقیران تا حدی از ‏تضعیف بیشتر دولت جلوگیری می کند.‏

فضل الله نعمتی، 63 ساله هم از بالا بودن میزان تورم شکایت می کند اما در عین حال می گوید این یک مساله ‏جهانی است و نباید آنرا به گردن دولت انداخت.‏

این مهندس بازنشسته که از رییس جمهور به خاطر افزایش حقوق بازنشستگی اش به 2 میلیون ریال (216 ‏دلار) قدردانی می کند، می گوید: “احمدی نژاد مسول تورم نیست.” اما او همچنان به خاطر اینکه به سختی ‏قادر به خرید گوشت است، لب به شکایت باز می کند.‏

دولت می گوید، ایران، چهارمین کشور بزرگ تولید کننده نفت خام دنیا، در سال گذشته 70 میلیارد دلار درآمد ‏داشته است. اقتصاد از رشد سالیانه 6 درصدی برخوردار است و هزاران شغل تولید شده است اما شواهد ‏اندکی در تایید این موفقیت ها موجود است، مخصوصاً وقتی به مردم اسلامشهر می رسیم که در 30 مایلی ‏حومه تهران قرار گرفته؛ شهری که در دهه 1990 شاهد اعتراضات خشونت آمیزعلیه بالا بودن قیمت ها بوده ‏است.‏

ماشین های قدیمی و قراضه و اتوبوس های از کار افتاده، خیابان ها را پر از دود کرده اند. در مغازه ها و ‏بازار، مردم می گویند برای وفق دادن خود با فشار نرخ در حال صعود اجاره خانه و قیمت مایحتاج با ‏درآمدهای ناچیز، در حال دست و پا زدن هستند. ‏

مرد میانسالی که فروشنده میوه و تره بار است می گوید: “در دست مردم هیچ پولی نیست. بازار شدیداً راکد ‏است.“‏

احمدی نژاد، که پسر یک آهنگر است و خود را به عنوان قهرمان فقیران معرفی کرده است، به خاطر ناتوانی ‏در مهار تورم مورد انتقاد تند مجلس و رسانه های عمومی قرار گرفته است. نرخ رسمی تورم نزدیک به 20 ‏درصد اعلام شده است. اقتصاددان ها معتقدند میزان تورم احتمالاً بالاتر از اینهاست. ‏

اقتصاددانان، تورم ایران را ناشی از هزینه کرد بی حساب و کتاب پول نفت می دانند که بخشی از آن به سوی ‏اقتصاد یارانه ای تحت کنترل دولت سرازیر شده است.‏

منبع: بوستون گلوب – 7 مارس ‏