شیرین کریمی
سازمان عفو بین الملل در گزارشی جدید که دیروز منتشر شد، ضمن اعتراض شدید به مجازات سنگسار در ایران، آن را “مجازاتی کثیف و غیر قابل قبول” خواند و از مسئولین جمهوری اسلامی خواست که این مجازات را متوقف کنند.
در گزارش عفو بین الملل با تاکید بر اینکه “مجازات مرگ تحت هر شرایطی مردود است” آمده: “ما از اقداماتی که اخیرا در جهت اصلاح صورت گرفته و گزارش های حاکی از اینکه مجلس در حال گفت و گو در باره اصلاح قانون مجازات است، تا دست کم برخی از احکام سنگسار در مواردی که مصلحت ایجاب می کند به حال تعلیق درآید، استقبال می کنیم.“
در این گزارش همچنین از مسئولین جمهوری اسلامی خواسته شده تا ضمن رعایت موارد بیان شده و در راستای اصلاح قوانین مجازات اسلامی “برای اطمینان از اینکه قانون مجازات جدید نه اجازه سنگسار برای اعدام را بدهد و نه شیوه های دیگر اعدام را برای زنا مجاز بداند” تلاش خود را به کار بگیرند.
در بخش دیگری از این گزارش با اشاره به موارد اخیر سنگسار و یا حکم سنگسار در ایران آمده است: “مکرمه ابراهیمی به اتهام ابراهیمی «زنا» با جعفر کیانی محکوم به سنگسار شده است. جمهوری اسلامی پیوند زناشویی این زوج را، که از آنان دو فرزند نیز باقی است، از لحاظ شرعی صحیح ندانسته و هر دو را به سنگسار محکوم کرده است. علاوه بر خانم ابراهیمی دست کم هشت زن و دو مرد دیگر نیز در انتظار اجرای حکم سنگسار به سر می برند. در حالی که مجازات سنگسار از شش سال پیش به حال تعلیق درآمده بود، در پنجم ژوییه ۲۰۰۷ [۱۴ تیر ۱۳۸۶] جعفر کیانی در روستای آقچه کند تاکستان سنگسار شد. همچنین در ماه مه ۲۰۰۶ نیز یک زن و یک مرد در شهر مشهد سنگسار شده اند”.
به دنبال انتشار گزارش عفو بین الملل، دولت آلمان نیز نسبت به اجرای مجازات سنگسار در جمهوری اسلامی موضع تندی گرفت. مارتین یگر، سخنگوی وزارت خارجه آلمان، در همین ارتباط اعلام کرد که “کشورش ضمن محکوم کردن مجازات های ظالمانه در ایران، انزجار خود را از اجرای اعدام در ملأ عام و سنگسار اعلام می کند.”
عفو بین الملل در گزارش جدید خود “تلاش های شجاعانه فعالان حقوق بشر و مخالفان محلی سنگسار” در ایران را مورد ستایش قرار داده است.
سنگسار به عنوان یکی از مجازات های اسلامی و با تکیه بر مبانی فقهی در ماده ۱۰۴ قانون مجازات جمهوری اسلامی گنجانده شده است . در این ماده قانونی به صراحت آمده که: “سنگ ها باید به اندازه ای بزرگ باشند که باعث درد شوند، ولی نه آن قدر بزرگ که قربانی را فورا بکشند”.