نوری المالکی روز 9 دسامبر پیش از سفر نخست وزیر عراق به آمریکا و ملاقات با رئیس جمهور آمریکا، مصاحبه ای را با وال استریت ژورنال انجام داده است.در زیر نکات برجسته این مصاحبه را در ارتباط با روابط عراق با ایران و مسائل منطقه ای می خوانید.
در باره نقش آینده ایران در عراق:
ایرانی ها در برخی مقاطع مواضع و نفوذ خوبی داشته اند. امروز باید بیشتر مثبت باشند. تا کنون بهانه آنها حضور نیروهای آمریکا در خاک عراق بود و تصور می کردند از سوی آمریکا تهدید می شوند؛ امروز دیگر این خطر رفع شده است. با وضعیت جدید، دیگر محاسبات و امکانات دخالت در امور داخلی عراق به هیچ بهانه ای قابل قبول نیست.
ما یک مساله حل نشده با ایران داریم و آن موضوع مجاهدین خلق است که مشکلاتی را برای ایران بوجود می آورند. این موضوع هم اکنون در حال حل شدن است و به زودی حل وفصل می شود. دیگر موضوعی برای مداخله ایران در عراق از طریق ائتلاف ها و احزاب سیاسی باقی نمی ماند.
من با دخالت هر کشور در عراق مقابله خواهم کرد. برای من حفظ تمامیت ارضی و استقلال عراق اولین اولویت است. من دوست تمام کشورها هستم. دوست آمریکا، دوست روسیه، دوست ایران، ترکیه و دوست اعراب؛ حتی آنهایی که ما را تحریم می کنند. آنچه مرز جدایی ما را ترسیم می کند مساله استقلال عراق است. در صورت تعرض به این امر، روابط ما به آخر می رسد.
در باره حضور آمریکاییان و ماندن 15 تا 16 هزار اعضای آن در عراق پس از خروج نیروهای نظامی و نیاز عراق به آموزش های نظامی:
تعداد این اعضا در دست بررسی است. برخی از آنها اعضای سفارتخانه هستند و برخی دیگر با آموزش نظامی مرتبط هستند. تعداد پرسنل آموزشی به 700 هم نمی رسد. در مورد تعداد افراد در سفارتخانه، ما فعلا در حال مذاکره هستیم. تعداد آن نهایی نشده است. ولی مسلم است که تعداد از آنچه گفتید کمتر خواهد بود.
در باره حفظ ایمنی پرسنل آموزشی و مصونیت از مجازات بر اساس قوانین عراق:
نه؛ این اصلا امکان ندارد.
در مورد تهدید از سوی روحانی شیعه، مقتدی الصدر، علیه پرسنل دیپلماتیک آمریکا در عراق:
هدف گرفتن هرکس از جانب آنها ممنوع است. اکنون قدرت در دست دولت است و دولت در باره تعداد افراد تصمیم می گیرد.
ما اکنون با آمریکا روابط دیپلماتیک داریم. تمام اقدامات متقابل خواهد بود. اگر آنها 1000 نفر را به عراق اعزام کنند، ما هم 1000 را می فرستیم. اگر 10 کنسولگری باز کنند ما هم 10 کنسولگری باز می کنیم.
در مورد شبه نظامیان شیعه که هنوز سلاح در دست دارند و خود را جنبش مقاومت می نامند:
هر کس که مسلح باشد - و منظورم تمام کسانی است که اسلحه حمل می کنند - از دید دولت غیر قانونی هستند و دولت و نیروهای امنیتی و نیروهای مسلح عراق با آنها با جدیت تمام برخورد خواهد کرد.
صحبت از مقاومت جایز نیست. مقاومت علیه چه کسی؟ اگر منظور مقاومت در برابر نظام سیاسی باشد آنگاه ما باید برای حفظ نظام سیاسی اقدام کنیم.
در باره اقدامات ایران برای ایجاد جنبش مسلح مشابه حزب الله لبنان در عراق:
این نوعی اغراق است.در عراق هیچ حزبی در تقابل با قانون اساسی و هنجار های سیاسی و اصول احزاب عراق وجود نخواهد داشت. در باره اینکه آیا به یک حزب مسلح اجازه خواهیم داد ، مسلما چنین اجازه ای نخواهیم داد. حال از هر دسته ای که باشد.
ترس از این موضوع اغراق آمیز است و نیروهای امنیتی عراق قادر هستند هر گروه شبه نظامی و مسلحی را نابود کنند.
در باره موضع عراق در باره وقایع سوریه:
موضع ما در قبال سوریه ویژگی های خاص خود را دارد. ما کشور همسایه سوریه هستیم و در گذشته مشکلات زیادی با این کشور داشته ایم.
می دانید که ما به شورای امنیت سازمان ملل و اتحادیه عرب و ایران علیه سوریه شکایت کرده ایم. آمریکا و شورای امنیت زمانی که در گذشته عراق مورد تهاجم تروریست ها و حزب بعث از سوی سوریه بود، بر علیه عراق موضع گرفته بودند.
در آن زمان ما تصمیم خود را علی رغم اینکه مخالف جریان غالب بود گرفتیم. امروز هم در شرایط فعلی تصمیم می گیریم. ولی دو چیز را در نظر می گیریم. اول اینکه از دیدگاه منافع عراق وقوع یک جنگ داخلی در سوریه به عراق لطمه خواهد زد. دوم اینکه ما نگران وضعیت منطقه هستیم؛ با این تحولات سراسر مناطق اطراف سوریه آسیب خواهند دید. سوریه در منطقه بسیار حساسی واقع شده است. در میان: لبنان، عراق، اردن، و ترکیه.
ما با تغییر مخالف نیستیم. ما با خواست مردم سوریه برای تغییر و آزادی و دموکراسی و انتخابات مخالف نیستیم.ما با تمام توان در کنار آنها هستیم. ولی ما طرفدار تحریم اقتصادی نیستیم زیرا این کار مردم سوریه را نابود می کند. ما این را در عراق تجربه کرده ایم. مردم بهای آن را پرداختند؛ نه صدام.
در باره تماس با بشار اسد، رئیس جمهور سوریه:
من یک ماه پیش فرستاده ای را نزد او فرستادم. پیامی که فرستادم عبارت بود ازاینکه: “شما باید به اصلاحات عمیق و واقعی دست بزنید، باید گفتگوی ملی را در خاک سوریه آغاز کنید و باید از ابتکار عمل اتحادیه عرب، بدون بحث مداخله نظامی و تحریم ها، حمایت کنید.”
پاسخ او مثبت بود و گفت: “من آماده ام تا این اصلاحات را بطور کامل انجام دهم.” ولی اتحادیه عرب می گوید با گذشت چهار ماه هنوز اصلاحاتی انجام نشده است. من فکر می کنم برای رژیمی که 40 سال مستقر بوده است، 4 ماه برای انجام اصلاحات کم است. این ما را نسبت به مسیر حرکت اتحادیه عرب نگران می کند.
امروزه مسئولان اتحادیه عرب از قطر هستند. این کشور رهبر واقعی اتحادیه عرب است و برای این کار عجله دارد.
منبع: وال استریت ژورنال – 11 دسامبر
